Ελληνικά
Last Updated on 07:38 PM by Nikos Nakos
Φτάνοντας τη Παρασκευή το βράδυ στις 9 παρά τέταρτο έξω από το Gagarin, η κοσμοσυρροή που ήδη υπήρχε, ήταν ένας καλός λόγος για να πείσει και τον πιο δύσπιστο το πόσο εμβληματικό και επιδραστικό άλμπουμ υπήρξε το Roots των Sepultura. Πραγματικός χαμός λοιπόν για τα αδέρφια Cavalera και τη παρουσίαση στην ολότητα του εν λόγω ιστορικού άλμπουμ, αν και λίγοι θα διαφωνούσαν με την άποψη ότι δεν είναι απαραίτητα και το καλύτερο τους, αφού στα σίγουρα οι Sepultura μέχρι και το Roots είχαν κυκλοφορήσει μόνο διαμάντια.
Στις 9 ακριβώς και σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι Έλληνες Βlame Κandinsky παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή για να σαπορτάρουν και –αν μη τι άλλο- απέδειξαν ότι είναι εξαιρετικοί παίχτες. Με αυτό το math/core στυλάκι, στα χνάρια των οπωσδήποτε ηρώων τους The Dillinger Escape Plan, και για 35 λεπτά, τα έδωσαν κυριολεκτικά όλα, χωρίς όμως να καταφέρουν να συγκινήσουν ιδιαίτερα το κάπως μεγάλο κατά μέσο όρο ηλικιακά κοινό, το οποίο ανταποκρινόταν στο κλείσιμο κάθε κομματιού τους και παρά τις παροτρύνσεις τους τραγουδιστή τους για περισσότερη κίνηση, με ένα χλιαρό «θεατρικό» χειροκρότημα. Πράγμα που νομίζω ότι τους αδικεί και δε μειώνει καθόλου την αξία τους, απλά μάλλον τους ταιριάζει καλύτερα ένα διαφορετικό κοινό.
Αμέσως μετά αναλώθηκε περίπου κάνα μισάωρο για το στήσιμο και ένα σχετικό soundcheck και ενώ ένα μεγάλο ‘Return to Roots’ δέσποζε ήδη πίσω από τη σκηνή, η προσθήκη στη σκηνή μιας Βραζιλιάνικης σημαίας μας έβαζε ακόμα περισσότερο στο κλίμα για το τι θα ακολουθήσει. 10:15 ακριβώς οι Cavalera με τη παρέα τους ορμούν στη σκηνή και η πασίγνωστη κραυγή ‘roots, bloody roots’ δονεί όλο το Gagarin μέσα σε πανζουρλισμό. Είχα να δω τον Max Cavalera on stage από κοντά, από εκείνα τα θρυλικά live των Sepultura το ’92 στο Ρόδον και ήταν φανερό ότι έχει βαρύνει αρκετά σε σχέση με τότε που φυσικά ήταν ένας πιτσιρικάς στα υπερντουζένια της μπάντας. Και δεν εννοώ μόνο στα κιλά βέβαια, αλλά κυρίως στη διάθεση και στην οικονομία δυνάμεων. Όπως και να το κάνουμε όμως και παρά τα προβληματάκια που εμφάνισε στα φωνητικά σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του live, παραμένει ένας εμβληματικός και «ψαρωτικός» frontman.
Ο ήχος σε όλη τη διάρκεια ήταν πολύ καλός (αν και έχω την αίσθηση ότι τα τύμπανα μάλλον για λόγους groove ήταν κάπως πιο ψηλά στη μίξη) και 3 κομμάτια περίπου που κατάφερα να παρακολουθήσω σε κανονικές συνθήκες, εισέπραξα πολύ καλό vibe από τη μπάντα, ενώ και ο κόσμος θύμιζε εποχές τρελού χαμού που είχα χρόνια να βιώσω. Από κει και πέρα για το τι έγινε ακριβώς, δυστυχώς δε μπορώ να έχω ακριβή άποψη, αφού το venue -για να το πω όσο πιο ευγενικά μπορώ- δεν ήταν απλά sold out, αλλά επικίνδυνα sold out … Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αφού πρώτα έφαγα λίγο «ξύλο» από μερικούς άκρως πωρωμένους, να «εκδιωχθώ» προς τα πίσω και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μου να μπω έστω και λίγο πιο μέσα, αναγκάστηκα να «παρακολουθήσω» το υπόλοιπο live από τη πόρτα της εξόδου και το φουαγιέ που επίσης ήταν φίσκα! Αυτό που έχω από κει και πέρα είναι απλά αίσθηση, αφού δεν έβλεπα τίποτα ούτε εγώ, ούτε και οι περισσότεροι τελικά με τέτοια σαρδελοποίηση. Το σίγουρο είναι ότι για μία ώρα περίπου παίξανε όλο το Roots, σε κάποια κομμάτια η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πιο μεγάλη, σε άλλα πιο χλιαρή και στη συνέχεια για encore (ας πούμε…) τζαμάρανε μερικά παλιά Sepultura tracks, διασκεύασαν Celtic Frost και με ένα ξέφρενο τρόπο το Ace Of Spades και κλείσανε με άλλη μία εκτέλεση του Roots σε μεγαλύτερες ταχύτητες. Αυτά και goodnight Athens.
Ήταν καλό το live; Άξιζε το εισιτήριο που πλήρωσε ο κόσμος; Δε μπορώ να απαντήσω με απόλυτη σιγουριά λόγω των συνθηκών. Σα παραγωγή ήταν πολύ καλά στημένο για να το χαρακτηρίσεις «αρπαχτή». Σαν απόδοση μπάντας και όσο μπόρεσα να καταλάβω, ήταν καλό το επίπεδο. Από άποψη ενέργειας κοινού ήταν σίγουρα σούπερ. Παρακολουθώντας πάντως τις ικανοποιημένες φάτσες που αποχωρούσαν για πολύ ώρα από το Gagarin, ο κόσμος φάνηκε να πέρασε καλά. Και στη τελική αυτό δεν έχει σημασία όταν πας να παρακολουθήσεις ένα live;
Παιδιά πάντως, please, λιγότερη «σαρδέλα»…
