Ελληνικά
Last Updated on 04:22 PM by Giorgos Tsekas
Η 31η Οκτώβρη φέτος ήταν λίγο ιδιαίτερη και διαφορετική από άλλες. Κάπου στο Γκάζι και πιο συγκεκριμένα στο Temple, επρόκειτο να ταξιδέψουμε κάπου στον άγριο νότο των Ηνωμένων Πολιτειών με 2 μπάντες που προσωπικά δεν γνώριζα, αλλά ο καταπληκτικός όπως πάντα Wrath (Fucking Your Creation Records, Dodsferd, Drunk Motherfuckers κα) φρόντισε να μου τις γνωρίσει και τον ευχαριστώ για αυτό.
Περίπου στις 20:00, ήμουν έξω από το venue και η αλήθεια είναι ότι για λίγο ανησύχησα, καθώς δεν υπήρχε καθόλου κόσμος απ’ έξω. Παρόλα αυτά, γρήγορα η ανησυχία μου διαλύθηκε καθώς το μέρος γέμισε σχεδόν ασφυκτικά προς μεγάλη μου χαρά.
Στις 21:00 έσβησαν τα φώτα και ανέβηκαν στην σκηνή οι Manos Six And The Muddy Devil, που ενώ κανονικά είναι μπάντα 2 ατόμων με banjo και ακουστικό μπάσο, είχαν την βοήθεια τυμπάνων και ενός ακόμη banjo, συν κάποια πλήκτρα. Μετά το intro του set της μπάντας (“Evil Is the Law”), οι πρώτες νότες του “Lucifer” ακούστηκαν και εκεί μας πήρε η μπάλα για να το πω απλά. Η συνοδεία από τα κόκκινα κυρίως, πράσινα και μπλε φώτα έκαναν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο… «μαγική» να μου επιτρέψετε να πω, καθώς ήταν και η βραδιά του Halloween και ειδικά όταν άναψαν και μια φωτιά στο κέντρο της σκηνής, εκεί πραγματικά μεταφέρθηκα νοητικά σε έναν άγριο βάλτο της Louisiana, ακούγοντας blues και country, απλά σε μια πιο σκοτεινή εκδοχή της. Προσωπικά έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος, αλλά πιστέψτε με, ο κόσμος ήταν το ίδιο χαρούμενος, αφού έβλεπα κάποιους να χορεύουν, κάποιους να τραγουδούν μαζί με την μπάντα και γενικά είδα χαρούμενες φάτσες καθ’ όλη την διάρκεια της εμφάνισης της μπάντας. Με 7 κομμάτια (συν το intro και το “Hell Is the Law” που είναι μια ομιλία του Πάστορα Lawson), θεωρώ ότι ήταν ένα πολύ χορταστικό setlist για να γιορτάσει η μπάντα την κυκλοφορία του album της. Περιμένω πως και πως τα επόμενα από αυτούς.
Μετά την απαραίτητη αλλαγή σκηνικών, ήρθε η ώρα να βγει στη σκηνή ο Munly με τους Lupercalians. Αποτελούμενοι από 2 drummers, 2 σετ πλήκτρων και φυσικά τον Munly σε κιθάρα, banjo και φωνή, τα πράγματα σκοτείνιασαν απότομα και επικίνδυνα. Να με συγχωρέσετε δεν συγκράτησα την ώρα που βγήκαν, καθώς ήμουν τόσο αφοσιωμένος σε αυτούς που απλά δεν κοίταξα ποτέ το ρολόι. Όλα τα μέλη της μπάντας πλην του ίδιου του Munly, ήταν ντυμένοι με ρόμπες και μάσκες που άνετα θα μπορούσα να δω σε τελετουργίες voodoo. Παρόλα αυτά, θα είμαι ειλικρινής, μπορεί να κάνω και λάθος, καθώς δεν έχω την γνώση του τι αντιπροσώπευαν οι αμφιέσεις των μελών της μπάντας. Στα της εμφάνισης παικτικά τώρα, η πρώτη μου γνωριμία με την μπάντα και οι εντυπώσεις ήταν απόλυτα θετικές. Μου έφεραν στο μυαλό διάφορα είδη μουσικής και μπάντες (ξανά να πω ότι είναι το σκεφτόμουν εγώ καθώς τους έβλεπα και άκουγα και εννοείται μπορεί να πέφτω εντελώς έξω), όπως για παράδειγμα Cure, Bauhaus, παραδοσιακή rhythm n blues, country, μέχρι και Elvis. Τα τύμπανα τα οποία έπαιζαν οι 2 drummers, τους οποίους λυπήθηκα λίγο καθώς έπαιζαν όρθιοι σε όλο το σετ, έδιναν μια σχεδόν tribal υπόσταση σε όλη την εμφάνιση και τα πλήκτρα πρόσθεσαν από πάνω της απαραίτητη ατμόσφαιρα. Για τον ίδιο τον Munly δεν μπορώ πολλά, παρά μόνο ότι η φωνή του ήταν καθηλωτική το λιγότερο! Ο άνθρωπος ξέρει πως να κερδίσει τον κόσμο και φάνηκε. Μετά από 12 κομμάτια, ενδεικτικά να αναφέρω τα “Mattie”, “Doder”, Grandfather”, “Petr” και μετά το απαραίτητο encore, για το οποίο ο κόσμος τον φώναζε να ξαναβγεί, η μαγική αυτή βραδιά ήρθε στο τέλος της και πιστεύω ότι όλοι έφυγαν με ένα ίσως σαρδόνιο χαμόγελο, ίσως και λόγω της ημέρας. Στα συν που δεν το περίμενα, ήταν και μια καταπληκτική διασκευή στο “Shout at the Devil” των πολυαγαπημένων Motley Crue. Αυτό ναι, ήταν ΔΙΑΣΚΕΥΗ με όλη την έννοια της λέξης και σε ευχαριστώ κ. Munly για αυτό.
Συνοψίζοντάς το, ήταν μια καταπληκτική συναυλία και χαίρομαι που ήμουν ένα κομμάτι αυτής, καθώς πάντα είναι θεμιτό το να γνωρίζω νέες μπάντες από είδη που πριν μερικά χρόνια δεν θα άκουγα, αλλά το ανοιχτό μυαλό πάντα βοηθάει. Και πάλι ευχαριστώ πολύ τον Wrath που μου έκανε την τιμή να με συστήσει στις 2 αυτές μπάντες. Μακάρι να τους ξαναδούμε σύντομα.
