Last Updated on 03:14 PM by Giorgos Tsekas
Το Principal Club Theater σε συνεργασία με το Eightball Club και τους Underdogs, τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα, έκαναν μια επανεκκίνηση στην μέχρι τώρα στάσιμη συναυλιακή κανονικότητα του σκληρού ήχου. Έχοντας στο πλευρό τους τους Bonzai και τους Chipper, οι Nightstalker προσέφεραν μια ανάσα ζωής στον πνιγηρό αέρα που πνέει στις ζωντανές εμφανίσεις.
Η βραδιά μας ξεκίνησε χωρίς καθυστερήσεις, με τους – σχετικά – φρέσκους Chipper να ανεβαίνουν στο σανίδι. Σχετικά γιατί οι Chipper ουσιαστικά αναγεννήθηκαν από τις στάχτες των Parafernelia, οι οποίοι αλήτευαν για πολλά χρόνια στις μουσικές σκηνές της πόλης. Βαδίζοντας στα μονοπάτια του Heavy Rock με αρκετές Rock ‘n’ Roll επιρροές και κάπου στα ξαφνικά sludge πινελιές, η τετράδα ζέστανε ιδανικά το κοινό παρουσιάζοντας σχεδόν όλα τα κομμάτια του ντεμπούτου τους ’Self Patrón’’. Οι Chipper χαρακτηρίζονται από επικίνδυνες κιθάρες, έντονα και δυναμικά τύμπανα, μπάσο που κάνει έντονη την παρουσία του και χουλιγκάνικα κατ’ εμέ φωνητικά που σε βάζουν κατευθείαν στο νόημα. Μου αρέσει που έχουν εναλλασσόμενα φωνητικά, με τη λογική ότι είναι κάτι που δεν συναντάται συχνά, ενώ παράλληλα δίνουν ενδιαφέρων χαρακτήρα στην προσωπικότητα των Chipper. Στα πολύ θετικά το πολιτικό σχόλιο των Chipper κατά του φασισμού, ορμώμενοι από την επικαιρότητα. Έχουμε να δούμε πολλά απ’ τους Chipper, επενδύστε!
Setlist: Self Patrón, Burning, Silverstone, R.A.T.S., Expresso, Lonesome Killer, Brains On The Railings.
Στη συνέχεια, παρέα μας κράτησαν οι επίσης Θεσσαλονικείς Bonzai, στους οποίους έχω αναφερθεί και παλαιότερα (τουλάχιστον μια τριετία), λέγοντας πως αποτελούν μια από τις πιο φερέλπιδες προτάσεις στον psychedelic ήχο της πόλης αλλά και της χώρας. Αδιαμφισβήτητα, οι Bonzai ακολουθούν μια πορεία αρκετά retro, χωρίς αυτή να είναι παρελθοντολαγνική. Εύκολα διακρίνουμε στις μουσικές τους συνθέσεις κλασικές δομές του Rock των 60s και 70s, επιρροές από το Desert Rock της δεκαετίας του ’90, καθώς επίσης αρκετές Grunge και Doom / Sludge στιγμές. Ως μας έχουν συνηθίσει, οι Bonzai ήταν άρτιοι παικτικά και είχαν έντονη ενέργεια την οποία μετέφεραν και στο κοινό, από το οποίο απέπασαν και θερμό χειροκρότημα στην ολοκήρωση της εμφάνισής τους. Για όσους δεν το έχουν κάνει ακόμα, θα σας πρότεινα να ακούσετε τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο “Seeds To Roots” που κυκλοφόρησε πέρσι.
Setlist: Sunshot, Reaction, Praying Mantis, Give Me No Pain, Hopeseeker, Seeds To Roots.
Η βραδιά μας ολοκληρώθηκε με τους Nightstalker, οι οποίοι κατάφεραν να βάλουν φωτιά στο βράδυ μας και να μας επαναφέρουν έστω και λίγο στην συναυλιακή κανονικότητα που τόσο πολύ μας είχε λείψει. Επιλέγοντας τραγούδια σχεδόν από όλη τους την πορεία (ο μόνος δίσκος που έμεινε απ’ έξω ήταν ο πρώτος τους), οι Nightstalker έφεραν χαμόγελα στο κοινό, το οποίο παρά την δέσμευσή του στις καρέκλες, προσπάθησε και στήριξε με τον καλύτερο τρόπο το συγκρότημα, είτε τραγουδώντας παράλληλα με τον Αργύρη είτε συνοδεύοντας με παλαμάκια τη μουσική τους. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι για την παικτική δεινότητα των Nightstalker, θα ήταν ανούσιο να σχολιάσουμε την επίδοση ανθρώπων που έχουν αφιερωθεί στις ζωντανές εμφανίσεις. Εννοείται πως μιλάμε για μια ολοκληρωμένη και άκρως επιτυχημένη εμφάνιση. Το μακρόσυρτο χειροκρότημα στο τέλος ήταν ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο κόσμος είναι εδώ και θα στηρίξει όπως μπορεί τις προσπάθειες των καλλιτεχνών, αλλά και ένα εκκωφαντικό κωλοδάχτυλο στον ιό, δείχνοντας πως τίποτα δε θα μας σπάσει το ηθικό.
Setlist: Black Cloud, Seven Out Of Ten, Zombie Hour, Forever Stoned, Just A Burn, Never Know, Line, The Dog That Noone Wanted, Sad Side Of The City, Cursed, Sweet Knife, Trigger Happy, Dead Rock Commandos, Great Hallucinations, Go Get Some, Baby God Is Dead, Children Of The Sun.