Ελληνικά
Last Updated on 08:55 PM by Giorgos Tsekas
από τον Γιώργο Μαθιουλάκη
Πιστοί στο ραντεβού για δεύτερη χρόνια και σε μεγαλύτερο χώρο (Θέατρο Τεχνόπολις), έλαβε χώρα το OVER THE WALL FESTIVAL το διήμερο 28 κ 29 Ιουλίου. Το σπουδαίο αυτό γεγονός για την πόλη του Ηρακλείου προσπαθεί να γίνει θεσμός, με πολύ τρέξιμο και προσπάθεια από την πλευρά των διοργανωτών.
Ξεκίνημα της πρώτης μέρας, με τους PULSE R, μια πενταμελή μπάντα από την Αθήνα, που είχε το δύσκολο έργο να ανοίξει το φεστιβάλ. Προσπάθησε με τον alternative metal ήχο της, να ζεστάνει το λιγοστό κοινό που υπήρχε εκείνη τη στιγμή και σίγουρα κέρδισε το στοίχημα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τον τραγουδιστή της μπάντας Πάνο Βιτζηλαιο o οποίος απέδωσε εξαιρετικά όλα τα κομμάτια.
Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήραν οι SIX FOR NINE, που μπήκαν με άλλο αέρα στη σκηνή και τα έδωσαν όλα. Με εφόδιο τους τον πολύ καλό ήχο κέρδισαν τον κόσμο από τις πρώτες τους νότες. Αποκορύφωμα της εμφάνισής τους το κομμάτι Save Me, στο οποίο μοιράστηκαν τη σκηνή με τον Μιχάλη Σταυρακάκη από τους Doomocracy.
Συνέχεια με τους πολυαγαπημένους μου Σουηδούς MEMORY GARDEN, που ήταν η τρίτη φόρα που τους έβλεπα live μετά το 2008 στο UP THE HAMMERS & 2009 (μαζί με GRAND MAGUS & CANDLEMASS). Ήξερα τι να περιμένω και δεν με άφησαν παραπονεμένο καθώς αυτή μάλλον ήταν η καλύτερη τους εμφάνιση επί Ελληνικού εδάφους. Με σύμμαχο τον φοβερό ήχο (που ήταν εξαιρετικός σε όλη την διάρκεια του φεστιβάλ),μας έδωσαν για 65 λεπτά, αυτό που υπηρετούν εδώ και 25 χρόνια. Mε ύμνους όπως τα Genesis, Trapped at the Pharaoes, Forever, Revelation, Warlord έδειξαν πως θα μπορούσαν να ήταν ακόμα και Headliners της 1ης ημέρας του φεστιβάλ.
Αμέσως μετά στη σκηνή ανέβηκαν οι συμπατριώτες τους WOLF, οι οποίοι από τα πρώτα λεπτά μας έπιασαν από τον λαιμό και μας κράτησαν με κομμένη την ανάσα για 95 λεπτά. Η μουσική τους είναι εξαιρετική και ήταν πραγματικά εμπειρία ζωής το να τους δω live. Οι Wolf έπιασαν αρκετούς που δεν είχαν έρθει σε επαφή με τις κυκλοφορίες τους στον ύπνο, οδηγώντας τον κόσμο σε ένα ξέφρενο headbanging. Ο θόρυβος από την εμφάνιση τους δεν έχει κοπάσει ακόμα καθώς ο κόσμος ακόμα παραμιλά για το σόου τους. Προσωπική μου άποψη είναι πως οι Wolf είναι αυτή τη στιγμή από τις καλύτερες live heavy metal μπάντες και αξίζουν καθολική αναγνώριση.
Η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ ξεκίνησε με τους Αθηναίους MAD STREET, οι οποίοι είχαν το δικό τους νεανικό κοινό και προσπάθησαν με το δικό τους υλικό συν δυο διασκευές σε holy diver & hallowed be thy name (το 2ο με την βοήθεια του Γιάννη Παπαδόπουλου από τους WARDRUM)και ήταν το ιδανικό ξεκίνημα της δεύτερης μέρας. Φάνηκε να απολαμβάνουν τη σκηνή όπως και ο κόσμος απολάμβανε το σόου τους.
Η συνέχεια ανήκε στους Κύπριους SOLITARY SABRED, οι οποίοι μπήκαν δυναμικά με το disciples of the sword, και για 50 λεπτά μας έδωσαν καυτό ατσάλι, μαζί με δυο νέα εξαιρετικά ομολογουμένως κομμάτια. Φοβερό το ντουέτο του Πέτρου Λεπτού με τον Δημήτρη Καρτάλογλου (SACRAL RAGE), στο Redeemer.
Στη συνέχεια βγήκαν στη σκηνή οι εξαιρετικοί Θεσσαλονικείς WARDRUM δίνοντας μας ένα συνδυασμό power metal διανθισμένο με όμορφες μελωδίες και σόλο. Τα ξεχωριστά φωνητικά με το ρεσιτάλ στις κιθάρες και το έξοχο rhythm section πιστοποίησαν γιατί οι Wardrum σωστά θεωρούνται μια από τις κορυφαίες Ελληνικές μπάντες.
Οι Wardrum ζέσταναν ιδανικά των κόσμο για την εμφάνιση των URIAH HEEP οι οποίοι μετά από 30 χρόνια και το ιστορικό εκείνο live στο Κηποθέατρο Ηρακλείου, επισκέφτηκαν ξανά την πόλη του Ηρακλείου. Ξεκίνησαν δυναμικά με το Gypsy και συνέχισαν το ίδιο δυναμικά με ύμνους όπως τα look at yourself, sunrise, stealin’, magician’s birthday για να κλείσουν με την φονική τριάδα july morning, lady in black και το κλασικό easy livin’, κάνοντας τον κόσμο να τα δίνει όλα. Παρά τα πολλά έτη τους η απόδοση τους ήταν εξαιρετική τόσο ομαδικά όσο και ατομικά. Ο Mick Box χαμογελαστός όπως πάντα ζωγράφισε στην κιθάρα, ο Bernie Shaw έπιασε φωνητικά επίπεδα που πολλοί νέοι τραγουδιστές ονειρεύονται και ο Phil Lanzon ήταν εξαιρετικός στο Hammond. Η εμφάνιση τους δεν ήταν απλά μια επαγγελματική εμφάνιση όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε, αλλά μια πραγματική κατάθεση ψυχής.
Συνοψίζοντας τις 2 ημέρες του Over The Wall Festival, θα έλεγα πως όλα τηρήθηκαν βάσει του προγράμματος(στην ώρα τους οι μπάντες στην σκηνή, πράγμα βασικό για ένα καλό φεστιβάλ), καλά ποτά, τέλειος ήχος, εξαιρετικός και λειτουργικός χώρος για να αράξεις, να φας και να πιείς, άφθονο merchandise. Όλα αυτά βοήθησαν στο να γίνει ένα άψογο από όλες τις απόψεις φεστιβάλ με μόνο αρνητικό σημείο το ότι θα έπρεπε να είχε παραπάνω κόσμο. Δεν γίνεται να παραπονούμαστε πως δεν γίνεται κάτι σημαντικό συναυλιακά στην πόλη του Ηρακλείου και να έχουμε τέτοιες μπαντάρες στα πόδια μας και να μην πηγαίνουμε.
Όπως και να έχει εμείς θα είμαστε εκεί και του χρόνου για την τρίτη προσπάθεια. Πολλά μπράβο σε όλα τα παιδιά που ήρθαν από τους υπόλοιπους νομούς της Κρήτης (ιδιαίτερα στα γνωστά παρεάκια από Ρέθυμνο και Χανιά),καθώς και στα παιδιά που ήρθαν από Αθήνα αλλά και σε όλο τον κόσμο από το εξωτερικό!
