Last Updated on 09:42 PM by Giorgos Tsekas
Πρώτο headline show για τους Praying Mantis στην χώρα μας, Σάββατο βράδυ, το πολύ καλό Gravity ως τελευταίος τους δίσκος, κοντολογίς λοιπόν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να παραβρεθούμε στο συγκεκριμένο live. ‘Hμασταν ενήμεροι πως θα υπάρξει περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων. Συγχαρητήρια στην διοργάνωση και το μαγαζί που είχαν φροντίσει να γίνει sold out με τον κόσμο που βρίσκεται μέσα να μπορεί να παρακολουθήσει ανθρώπινα τη συναυλία. Ακούγεται αυτονόητο αλλά όλοι μας έχουμε βρεθεί σε συναυλιακό χώρο με υπερπληθώρα κόσμου.
Οι μπάντες που άνοιξαν τη συναυλία ήταν αρκετά κοντά στον ήχο του headliner, κάτι το οποίο βρίσκω θετικό. Δεν μιλάμε εξάλλου για κάποιο φεστιβάλ, όπου χρειάζεται η ποικιλία στον ήχο. Δεν είχα ιδιαίτερη επαφή με κανένα από τα 2 συγκροτήματα που είχαν το ρόλο του support, γεγονός που βοήθησε ώστε να με εκπλήξουν θετικά. Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν oι HeavenBlack, οι οποίοι ήταν και οι μόνοι που ξέφευγαν από τα πλαίσια του hard rock,καθώς ακούγονταν κάπως πιο heavy. Eυδιάθετοι, μας παρουσίασαν τα δικά τους τραγούδια και μια διασκευή στο Holy Diver. Ωραίες ιδέες και παίξιμο και σίγουρα δίνοντας περισσότερες συναυλίες θα καταφέρουν να ακουστούν και πιο συμπαγείς στο παίξιμο τους. Αμέσως μετά ανέβηκαν στη σκηνή του Crow, oι Reload, oι οποίοι με το μελωδικό hard rock τους ήταν το ιδανικό ζέσταμα για τους Praying mantis. Επικοινωνιακοί και άμεσοι όπως αρμόζει και στο είδος που πρεσβεύουν,κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου. Τα τραγούδια τους,τουλάχιστον ζωντανά,σε κέρδιζαν με άνεση. Στο σημείο αυτό να αναφέρω πως και τα 2 συγκροτήματα βοήθησε ο καλός ήχος που είχαν κάτι που κράτησε μέχρι το τέλος της βραδιάς.
Με μια μικρή καθυστέρηση,οι Praying Mantis καταλαμβάνουν τη σκηνή του Crow και το πάρτι ξεκινάει. Φοβερά δεμένοι και ευδιάθετοι κάτι το οποίο πέρασαν και στο κοινό,το οποίο τους το επέστρεφε πολλαπλάσια. Η εμπειρία είναι σπουδαίο παράσημο και νομίζω πως κατάφεραν να ικανοποιήσουν όλους τους παρευρισκόμενους. Παρόλο που περιοδεύουν για το περσινό Gravity, φρόντισαν να μας ανταμείψουν και με αρκετούς από τους ύμνους τους. Ενδεικτικά να αναφέρω τα Captured City, Panic in the Streets, Praying Mantis, Dream On, Lovers to the Grave, Time Slipping Away και Children of the Earth. Ίσως όλοι να θέλαμε να ακούσουμε και κάτι ακόμη αλλά γενικά προσπάθησαν να καλύψουν τη δισκογραφία τους,χωρίς περιττά κενά και με πολύ καλή απόδοση στη σκηνή. Εξάλλου δεσμεύτηκαν στο τέλος,να έχουν την επόμενη φορά περισσότερα προβαρισμένα τραγούδια ώστε όταν δεν τους αφήνουμε να κατέβουν από τη σκηνή να μην αναγκαστούν να κλείσουν με διασκευές. Ναι, κάπως έτσι έγινε. Ο κόσμος ζήταγε και άλλο και αυτοί δεν χάλασαν χατίρι όπως και με το πέρας της συναυλίας, όπου μας πληροφόρησαν πως θα κάθονταν να υπογράψουν και να συνομιλήσουν με τους οπαδούς τους. Άξιοι, όπως και να το δεις. Συγχαρητήρια και στη διοργάνωση και στα συγκροτήματα για την πολύ ωραία συναυλιακή εμπειρία. Εις το επανιδείν.
Ελληνικά
