Ελληνικά
Ένα έντονο συναυλιακό καλοκαίρι έκλεισε για κάποιους από εμάς με την εμφάνιση των Skid Row στο Κύτταρο. Λίγο οι πολλές συναυλίες, λίγο τα περασμένα μεγαλεία του σχήματος, έκαναν τους διοργανωτές να κλείσουν τη συναυλία στον εν λόγω χώρο που εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε μικρός. Sold out λίγο πριν ξεκινήσει η συναυλία και αρκετός κόσμος που δεν κατάφερε να προμηθευτεί εισιτήριο. Μέσα στα χρόνια έχω ακούσει αρκετές φορές πως οι Skid Row δεν έχουν λόγο ύπαρξης μετά την φυγή του Sebastian Bach. Eν μέρει μπορούσα να ενστερνιστώ αυτή την άποψη αλλά από την άλλη θεωρώ κάθε συγκρότημα έναν ζωντανό οργανισμό που μέσα από τις αλλαγές προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως θα έδινα την ευκαιρία στην παρούσα σύνθεση να δω πως ανταποκρίνεται σε ζωντανό περιβάλλον. Όσοι έπραξαν το αντίθετο βγήκαν χαμένοι.
Δεν είχε ανακοινωθεί κάποιο support και έτσι γύρω στις 22.15 οι Skid Row κατέλαβαν τη σκηνή του μαγαζιού. Από την πρώτη στιγμή με το επικά δυναμικό μπάσιμο του “Slave to the grind” έγινα σαφές πως θα παρακολουθούσαμε ένα show γεμάτο ενέργεια. Ο κόσμος συμμετείχε ενεργά και το συγκρότημα ανταπέδιδε παίζοντας με περίσσιο κέφι. Ένας σημαντικός λόγος που θα μνημονεύουμε θετικά τη συγκεκριμένη συναυλία, είναι πως το συγκρότημα έχει πλήρη επίγνωση πως έχει χτίσει το μύθο του με τους 2 πρώτους δίσκους. Παίξανε δηλαδή αυτά που θέλαμε ακριβώς να ακούσουμε. Απόλυτος χαμός στα “Slave to the grind”, “18 and Life”, “I Remember You”, “Get the Fuck Out” και φυσικά στο encore με το “Υouth Gone Wild”. Στο “Monkey Business” έγινε ένα ολιγόλεπτο jamming ενώ στη μέση περίπου της συναυλίας παίχτηκε και μια διασκευή Ramones στο “Psycho Therapy”, με τον Bolan να αναλαμβάνει τα φωνητικά. Ο ήχος ήταν άψογος σε όλη του διάρκεια του set. Σε μιάμιση περίπου ώρα νομίζω πως ακούσαμε όλους τους ύμνους τους αλλά και γίναμε μάρτυρες ενός καλού rock ‘n’ roll show. Όλα τα μέλη του group ήταν εξαιρετικά στο πόστο τους αλλά όπως καταλαβαίνετε πρέπει να γίνει ξεχωριστή αναφορά στον ZP Theart. Μπόρεσε να μπει στα παπούτσια του Bach τόσο φωνητικά όσο και με το εξαιρετικό performance του. Νομίζω πως κέρδισε και τον τελευταίο παρευρισκόμενο. Οι υπόλοιποι ας επιδίδονται σε κρεσέντο παρελθοντολαγνείας. Οι Skid Row είναι μία υπολογίσιμη συναυλιακή δύναμη του σήμερα. Το στουντιακό είναι μια άλλη κουβέντα. Οι εποχές που έπαιζαν σε αρένες πέρασαν ανεπιστρεπτί αλλά το συναίσθημα που μπορούν να σου προκαλέσουν παραμένει άφθαρτο. Η βραδιά θα μπορούσε να θεωρηθεί ιδανική αν παρακολουθούσαμε τη συναυλία σε καλύτερες συνθήκες και όχι σε ένα μαγαζί με υπεράριθμα εισιτήρια. Λίγο περισσότερος σεβασμός σε αυτούς που πληρώνουν εισιτήριο απαιτώντας τα αυτονόητα.
