Ελληνικά
Last Updated on 04:20 PM by Lilliana Tseka
Αν και τα είπαμε και στο αφιέρωμα που ανέβηκε πριν από μερικές ημέρες, η σχέση μεταξύ του ελληνικού κοινού και των Sodom, είναι μια σχέση αμοιβαίας αγάπης – σχεδόν άρρωστα οπαδικής – και σεβασμού. Κάθε έφοδος των Γερμανών στη Θεσσαλονίκη συνεπάγεται άψογης συναυλιακής εμπειρίας, γερής σούρας και μώλωπες, γρατσουνιές, έστω απλά πιασίματα. Θα μου πεις, τι πιο αναμενόμενο;
Όλα ξεκίνησαν κατά τις 21:00 και κάτι, αν δεν απατώμαι, με τους Scumfucks να ανεβαίνουν στη σκηνή και το Eightball να είναι από τώρα σχεδόν γεμάτο. Motorhead-ικό ροκ εν ρολλ, μια μίξη Maiden με Inepsy και λίγο Midnight στα πλάγια. Εξάλλου, και οι ίδιοι το είπαν πως όλα τα κομμάτια τους είναι αφιερωμένα στους Motorhead, οπότε καταλαβαίνετε για τι εσάνς μιλάμε. Η εμφάνισή τους χαρακτηρίστηκε από ένταση, καθώς λόγω του ύφους της μουσικής τους, αμέσως έπεισαν τον κόσμο που τους παρακολουθούσε, αφού δε κάθε κομμάτι υπήρχε μεγάλη κινητικότητα στο κοινό. Αν εξαιρέσεις κάποια μικρά προβληματάκια στην αρχή στα τύμπανα, η εμφάνιση των Scumfucks στέφθηκε από επιτυχία, διαρκώντας περίπου ένα μισάωρο.
Η συνέχεια της βραδιάς μας επιφύλασσε τους Kemerov. Ελάχιστη επαφή είχα με το συγκρότημα πριν το συγκεκριμένο βράδυ, έχοντας ακούσει μόνο το ΕΡ που είχαν βγάλει το 2015, το οποίο ήταν και αρκετά ελπιδοφόρο. Αρκετά ικανοποιητικοί επάνω στη σκηνή, με ωραίες δυναμικές και εμφανές το μεράκι τους για τη μουσική που επέλεξαν να υπηρετήσουν. Κινούνται θα λέγαμε σε ένα μονοπάτι που μοιράζεται ανάμεσα σε Motorhead (ναι, και εδώ παρόντες) και Entombed. Ο χαρακτηρισμός Death n Roll ίσως να ανταποκρίνεται κάπως στην πραγματικότητα. Αυτό που μου έλειψε ήταν η ενέργεια. Τι εννοώ. Παρά το γεγονός ότι είχαν αλληλεπίδραση με το κοινό, οι ίδιοι φαίνονταν κάπως αγχωμένοι; Μουδιασμένοι; Δε ξέρω, αυτή η ‘χημεία’ που λέμε, έμοιαζε να λείπει. Μπορεί να το παρατήρησα μόνο εγώ και να είμαι η περίεργη της υπόθεσης. Όπως και να έχει…
Sodom για τη συνέχεια και το Eightball είχε γεμίσει ασφυκτικά. Το περιμέναμε δεδομένων των προηγούμενων εμφανίσεων των Γερμανών στο ίδιο μαγαζί, αλλά και πάλι διάολε, υπήρξαν στιγμές που η δυσφορία άγγιξε ταβάνι. Πατικωμένοι και ιδρωμένοι, ήρθαμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο. Πολύ κοντά. Πάρα πολύ κοντά. Τέλος πάντων, πάμε στα μουσικά. Τους Sodom θα τους έβλεπα για 4η φορά, οπότε άγχος δεν είχα. Κάθε μα κάθε φορά είναι τρομερά απολαυστικοί, με σετ που περιλαμβάνει πάντα ένα τοπ ποτ πουρί παλιότερων διαμαντιών τους και μερικών νέων κομματιών. Όντως, αυτό συνέβη, με τους παλαβούς απ’ το Gelsenkirchen να κοπανάνε ασταμάτητα για σχεδόν 2 ώρες. Ούτε αρπαχτή, ούτε «αντε να παίξουμε πέντε πίπες και να φύγουμε». 23 ολόκληρα κομμάτια, οι ίδιοι να είναι σε τρομερή φόρμα και διάθεση, ευχαριστώντας συνεχώς το κοινό για την στήριξη των τόσων ετών και που είναι ξανά εδώ στις επάλξεις για να τους δουν. Άλλωστε, τι καλύτερο από το να είσαι μουσικός και να γεμίζεις venues μέχρι ασφυξίας και να νιώθεις ότι ο κόσμος σ’ αγαπάει; Ποια είναι καλύτερη καταξίωση από αυτή; Από άποψη ήχου, οι Sodom ήταν άψογοι, γεγονός που φυσικά εκτόξευσε την καθολική εμπειρία. Ανάμεσα στα κομμάτια που ερμήνευσαν, βρέθηκε μια διασκευή στο “Iron Fist” των Motorhead, με αφιέρωση στον θείο Λέμμυ και η κλασική πλέον διασκευή των Sodom στο “Surfin’ Bird” των Trashmen. Από τον πιο πρόσφατο δίσκο τους, το “Decision Day”, οι Sodom παρουσίασαν τα ‘In Retribution’, ‘Rolling Thunder’, ‘Caligula’, ‘Blood Lions’ και ‘Sacred Warpath’. Όλα τα υπόλοιπα 16 κομμάτια ήταν από παλαιότερες δουλειές τους. Πιο συγκεκριμένα, το σετ ήταν το εξής:
In Retribution
In War and Pieces
Sodomy and Lust
Surfin’ Bird (The Trashmen cover)
The Saw Is the Law
Outbreak of Evil
Napalm in the Morning
Fuck The Police
Sacred Warpath
Agent Orange
Stigmatized
Caligula
City of God
Iron Fist (Motörhead cover)
Tired and Red
Blood Lions
Blasphemer
Proselytism Real
Nuclear Winter
Rolling Thunder
Remember the Fallen
Ausgebombt
Bombenhagel
Εν κατακλείδι, είναι αυτό που λέμε «αυτά είναι καλό να γίνονται». Εξαιρετική συναυλία, εξαιρετικοί Sodom, εξαιρετική απόδοση από όλους. Αλαφιασμένο κοινό – οι μισοί έχουμε κουσούρια. Πολλά Scania αλκοόλ. Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να είναι ευτυχισμένος;
