Ελληνικά
Οι Φινλανδοί μάστορες του power metal Stratovarius επέστρεψαν για τα καλά στον θρόνο τους, επιβεβαιώνοντας την καταπληκτική τους φόρμα μετά το εξαιρετικό “Survive”, με μια αρχηγική συναυλία που θα τη θυμόμαστε για χρόνια. Άρχοντες!
Το Principal είχε γεμίσει το Σαββατόβραδο για δεύτερη συνεχόμενη μέρα, καθώς οι Amorphis είχαν ξεκινήσει την Παρασκευή τη διήμερη φινλανδική… απόβαση στη χώρα μας. Χαμόγελα παντού, ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη βγαλμένη από τα late 90ς, μπλουζάκια με κάθε λογής power metal συγκρότημα στο πλήθος, όλοι είχαν φορέσει τα καλά τους για το πάρτυ που θα ακολουθούσε.
Οι Induction άνοιξαν τον χορό με πολύ καλή διάθεση, δυνατό ήχο και απόδοση. Πολύ καλό ζέσταμα για το πολυπληθές κοινό, το οποίο έδειξε να συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του συγκροτήματος. Στη σκηνή, οι νεαροί έδειχναν να διασκεδάζουν κάθε δευτερόλεπτο, αποδίδοντας σωστά το δυναμικό power metal τους. Ιδανικό ξεκίνημα.
Setlist: Born From Fire/Fallen Angel/Scorched/Go to Hell/Queen of Light
Τεράστια εντύπωση μου έκαναν τα πάρα πολλά μπλουζάκια Sonata Arctica που παρατήρησα γύρω μου, δεν είχα ιδέα πόσους φίλους έχουν στη χώρα μας! Πολύ σύντομα, έλαβα και την απάντηση γιατί είναι τόσο δημοφιλείς. Οι Sonata είναι ένα απίστευτα feel-good συγκρότημα, με πολύ πιασάρικα τραγούδια, τα οποία ζωντανά πραγματικά απογειώνονται. Το κλίμα που έφτιαξαν ήταν από τα πιο αγαπησιάρικα που έχω βιώσει ποτέ σε μέταλ συναυλία. Ο τραγουδιστής Tony Kakko με έπεισε ότι νιώθει κάθε λέξη στο μικρόφωνο, ότι απολαμβάνει κάθε sing-along με τους πολλούς οπαδούς τους από κάτω στο κοινό, που έφτιαξαν υπέροχη ατμόσφαιρα από το πρώτο λεπτό. Χωρίς να είμαι λάτρης της μουσικής τους, ένιωσα πολύ ευπρόσδεκτος στο υπερενεργητικό τους πάρτυ και κρατάω τα Fullmoon και Don’t say a word, τα οποία είχαν την έξτρα δύναμη που ζητούσα. Ο ήχος καλός, αν και στην αρχή τα πλήκτρα ήταν πολύ ψηλά και η κιθάρα θαμμένη, ευτυχώς στη συνέχεια όλα ισορρόπησαν. Έφυγαν καταχειροκροτούμενοι.
Setlist: Closer to an Animal/Black Sheep/First in Line/Broken/I Have a Right/Paid in Full/Replica/8th Commandment/Tallulah/FullMoon/The Cage/Don’t Say a Word
Στις δέκα και λίγα λεπτά, οι Stratovarius βγήκαν στη σκηνή εν μέσω αποθέωσης! Προσωπικά, ήταν μια στιγμή που περίμενα από πιτσιρικάς. Το τελευταίο τους άλμπουμ ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν για να ξαναπιστέψω στους βετεράνους, καθώς θα απολάμβανα και τα καινούργια τους κομμάτια ζωντανά. Με το που βγήκαν, όλες μου οι σκέψεις διαλύθηκαν. Τι παικταράδες! Τι ήχος! Πόσο αρχοντική παρουσία του Jens στα πλήκτρα!
Πάνω από όλα όμως, τι φωνή. Ο Timo Kotipelto ήταν κορυφαίος, η απόδοση του κυριολεκτικά με σόκαρε. Δίχως υπερβολή ήταν μία από τις καλύτερες φωνές που έχω απολαύσει ζωντανά, σοβαρός, στιβαρός και συναισθηματικός ταυτόχρονα, επαγγελματίας 100%, αλλά με αληθινό πάθος να στάζει στο σανίδι. Τα σέβη μου, για τις τόσο ώριμες ερμηνείες του σε τραγούδια που όλοι μας λατρέψαμε στο παρελθόν, αλλά και τη δύναμη που μετέδωσε στα καινούργια τραγούδια.
ΤΕΡΑΣΤΙΟ highlight το Speed of Light, το οποίο μας θύμισε εποχές που το power metal… δάγκωνε, με το υπερηχητικό του ριφ να προκαλεί το πρώτο ντελίριο στο κοινό που αφήνιασε. Ελάχιστα μπορώ να παραθέσω για το καλλιτεχνικό εκτόπισμα του Jens πίσω από τα πλήκτρα και τη δική του στιγμή στο Stratosphere, που μας ταξίδεψε σε άλλους γαλαξίες, πολύ, πολύ μακρινούς.
Ο κόσμος αγαπάει με πάθος τους Stratovarius και το Σάββατο οι Φινλανδοί αποφάσισαν με μια πολύ σφιχτοδεμένη συναυλία να γυρίσουν λίγη αγάπη πίσω στους παρευρισκόμενους, που αποφάσισαν να ξοδέψουν ένα αρκετά «αλμυρό» εισιτήριο για να τους δουν, μετά από τόσα χρόνια. Όπως και στο κατάμεστο Principal, έτσι και σε αυτές τις γραμμές δεν υπάρχει χώρος για γκρίνια, παρά μόνο για ικανοποίηση από μια απολύτως μεστή και διασκεδαστική εμφάνιση.
Πήγα για να γεμίσω ένα εφηβικό κενό και κατέληξα να περιμένω σα τρελός τον επόμενο δίσκο των ανανεωμένων και υπερφορμαρισμένων Stratovarius!
Όχι και άσχημα.
Setlist: Survive/Eagleheart/Speed of Light/Paradise/Broken/Winter Skies/World on Fire/Stratosphere/Father Time/Frozen in Time/Black Diamond/Unbreakable/Hunting High and Low
