Last Updated on 01:39 AM by Giorgos Tsekas
Εν έτη 2000 και με όλες τις μπάντες να συναγωνίζονται σε ταχύτητες και να τραβάνε τα όρια από τα μαλλιά, βλέπε Hateplow με το The Only Law is Survival, Cryptopsy με το And Then You’ll Beg, Hate Eternal με το ντεμπούτο τους Conquering the Throne, οι Morbid Angel κυκλοφορούν το South of Heaven του Death Metal. Ξέρω, περίμενες το διάδοχο του Rapture, του Dominate, του Heaving Earth…. Όμως εδώ φαίνονται οι μεγάλες μπάντες που δεν φοβούνται το ρίσκο. Με εισαγωγή το Kawazu και το Summoning Redemption ξεσηκώνει όλες τις θεότητες της Μεσοποταμίας , ένα νέο αριστούργημα που θα μπορούσε να είχε γραφτεί σαν soundtrack για το έπος του Gilgamesh.
Πόσο θάρρος θέλει να έχεις ΚΑΙ καινούργιο τραγουδιστή και στο καπάκι να σοκάρεις την παγκόσμια σκηνή με ένα άλμπουμ αργό, πολύ αργό, τόσο αργό σαν ένας βόας να σου τσακίζει τη ραχοκοκαλιά. Απόκοσμο, επιβλητικό, ευρηματικά δαιδαλώδες το Gateways to Annihilation έχει μόνο δύο γρήγορες στιγμές. Είναι τα τραγούδια που κλείνουν τη κάθε πλευρά: To the Victor the Spoils για τη Α’ πλευρά και God of the Forsaken με υπογραφή Eric για την Β’.
Επιστροφή του υιού Rutan που μόλις έχει κυκλοφορήσει το εξωφρενικό ντεμπούτο των Hate Eternal και επιστροφή Dan Seagrave στο εξώφυλλο. Όμως ο Tray έχει άλλη άποψη και πάει κόντρα σε όλους και καλά κάνει γιατί οι Morbid Angel είναι από τις μοναδικές μπάντες που ξέρουν να παίζουν αργά. Και με έναν drummer σαν τον Sandoval εφευρέτη στο percussion και έναν διψασμένο Tucker στην καλύτερη του ερμηνεία και το αποτέλεσμα είναι win to win.
Η μπάντα ηγέτιδα που σε έμαθε τι πάει να πει υπερηχητική ταχύτητα με τεχνικά αλλά και αργόσυρτα μυστικιστικά θέματα σε κολλάει στα σχοινιά και σε δένει. Αν δεν ανατριχιάζεις με τον Tucker να τραγουδάει στο He Who Sleeps:
Awaken my brothers/
Of vengeance we rise/
To divulge this enemy/
To enlighten the ones who sleep
Πάρε τα σπίρτα που είχε μέσα δώρο το δισκάκι και αυτοπυρπολήσου να σωθεί το Death Metal. Ήταν η εποχή που οι Αμερικανοί το είχαν πάρει από το χέρι και το οδηγούσαν στην νέα χιλιετία μιας και στην Ευρώπη οι περισσότερες μπάντες ήταν είτε διαλυμένες η είχαν πηδήξει από το τραίνο. Το άλμπουμ παίζει ολόκληρο και είναι ένα ταξίδι στο χωροχρόνο σε αιώνες που πρόγονοι αρχαίοι ποιούσαν τέχνες, πνευματικότητα και πολιτισμό στο μεσουράνημα τους…