Ελληνικά
Last Updated on 10:32 AM by Giorgos Tsekas
Φαντάζομαι πως όλοι και όλες λίγο πολύ έχουμε αναμνήσεις από τριήμερα στη ελληνική επαρχία κατά τη διάρκεια του Πάσχα είτε σαν επισκέπτες είτε σαν κάτοικοι της περιφέρειας. Και φυσικά με ότι αυτό συνεπάγεται και πόσο κοντά στην περιγραφή αυτού είναι το τρίπτυχο αρνί – κλαρίνο – φρέντο καπουτσίνο… Οπότε καταλαβαίνετε πως ένιωσα όταν μου «ανατέθηκε» η κάλυψη του εν λόγω event. Ούτως ή άλλως θα πήγαινα βασικά αλλά η αποτοξίνωση από το φολκ παραλήρημα ήταν πιο αναγκαία από ποτέ.
Η συναυλία άνοιξε με τους αθηναίους Cellar Dogs που στα 40 περίπου λεπτά που βρίσκονταν πάνω στην σκηνή μας ζέσταναν για τα καλά. Γεμάτοι ενέργεια, ένταση, με αρκετά καλό ήχο, άφησαν υποσχέσεις για το μέλλον και κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου. Αν τους πετύχετε να παίζουν κάπου live θυμηθείτε πως είναι γκαραντί διασκέδασης, ενώ το “Soulhunt” είναι κομματάρα.
Όταν βρέθηκαν οι Nightstalker πάνω στη σκηνή ασυναίσθητα σχεδόν ανέβηκα και ‘γω μαζί τους, τελικά η λογική επικράτησε και κράτησα τις αποστάσεις…το σετλιστ στηρίχτηκε στο άλμπουμ “Just A Burn” αν και δεν έλειψαν ύμνοι όπως τα “Dead Rock Commandos”, “Baby, God is Dead”, “Go Get Some” και το “Children of the Sun”. Η απόδοση ήταν εξαιρετική, ο ήχος καλός -αν και δεν ξέρω πως έσκαγε στους πίσω- ενώ το κοινό ανταποκρίθηκε με το παραπάνω ειδικά οι νεότεροι ηλικιακά που ‘δίναν πόνο!
Αρνητικά δεν βρίσκω να προσάψω αν και θα μπορούσαν να παίξουν παραπάνω ώρα, μιας και λογικό τα 60 λεπτά να φαντάζουν λίγα αν μη τι άλλο. Αυτό δεν χάλασε τον γεμάτο Μανδραγόρα που σείονταν στο encore με το κλασσικό πλεόν κλείσιμο του “Children of the Sun” από τις ιαχές του κόσμου. ‘Till the next time…we’re gonna live forever, don’t you know how we were one, together…we are the children of the sun…
