Ελληνικά
Last Updated on 09:27 PM by Giorgos Tsekas
Αν θέλει κανείς να ξετυλίξει τον μίτο των Primordial και να πιάσει τις πραγματικές τους απαρχές, θα πρέπει να φτάσει κάπου στο 1987, περίοδο κατά την οποία οι Pól and Ciarán ξεκίνησαν να παίζουν με τον αδερφό του Pól, τον Derek, ένα δικό τους ψιλο-πρωτόγονο Thrash / Death υβρίδιο, διασκευάζοντας Sepultura, Death και πάει λέγοντας και ακούγοντας στο όνομα Forsaken. Το αρχικό αυτό lineup ολοκληρώθηκε με τον Nemtheanga, ο οποίος εντάχθηκε στο συγκρότημα απαντώντας στην αγγελία που είχε δημοσιευθεί στο The Sound Cellar (ένα metal storeστο Δουβλίνο) το 1991. Οι μουσικές καταβολές του Nemtheanga δεν άργησαν να ασκήσουν την επιρροή τους στους υπολοίπους. Το σκοτάδι και το ψύχος των Bathory, Celtic Frost αλλά και της Νορβηγικής και Ελληνικής σκηνής που σαγήνευαν τον Nemtheanga άφησαν το στίγμα τους, επηρεάζοντας την μουσική ταυτότητα των Primordial. Με πιθανώς μοναδική εξαίρεση τους Cruachan που ανακάτευαν το Black με το Folk, οι Primordial ήταν από τα πρώτα Black(με την ευρύτερη έννοια) συγκροτήματα που ξεπήδησαν από την Ιρλανδία, με το πρώτο τους demo “Dark Romanticism” να κυκλοφορεί το καλοκαίρι του 1993. Ακολούθησε μια ζωντανή ηχογράφηση το 1994 από ένα live στο Δουβλίνο, η οποία έφτασε στα χέρια της Cacophonous Records (η οποία μεταξύ άλλων, είχε στο ρόστερ της συγκροτήματα όπως οι Cradle of Filth και οι Bal Sagoth την εποχή εκείνη) οδηγώντας εν τέλει στο πρώτο δισκογραφικό συμβόλαιο για τους Primordial και την κυκλοφορία του ντεμπούτου “Imrama”.
Λίγο ο περίεργος – για πολλούς – τίτλος, λίγο το επικό σκοτεινό στοιχείο, το “Imrama” μπορεί να μην απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, ωστόσο απέκτησε φανατικό κοινό και άνοιξε τον δρόμο για τους Primordial. Για όσους σαν και μένα βρίσκουν έντονο ενδιαφέρον σ’ αυτές τις λεπτομέρειες να τονίσουμε ότι η λέξη ‘Immrama’ από την οποία προέρχεται ο τίτλος του δίσκου, σημαίνει «ταξίδια» ή κυριολεκτικά «κωπηλασίες» και αναφέρεται σε μια κατηγορία μεσαιωνικής ιρλανδικής χριστιανικής λογοτεχνίας στην οποία ο πρωταγωνιστής θέλει να ταξιδέψει μακριά ώστε να αποτινάξει από πάνω του τις αμαρτίες που έχει κάνει. Στην Ιρλανδία, μια συντριπτικά αγγλόφωνη χώρα, η χρήση της ιρλανδικής γλώσσας είναι μια πομπώδης έκφραση της ιρλανδικής ταυτότητας, η οποία αποτελεί κεντρικό θέμα της αισθητικής και της έκφρασης των Primordial. Μουσικά μιλώντας, βασικά χαρακτηριστικά του “Imrama” είναι οι έντονες Black Metal μελωδίες, η υποψία ελαφρών folk στοιχείων, που ναι μεν διανθίζουν τις συνθέσεις ‘όσο πατά η γάτα’, ωστόσο αποτελούν προ οικονομία για το μονοπάτι που επρόκειτο να ακολουθήσουν μετέπειτα οι Primordial, ενώ εξαρχής κάνουν την εμφάνισή τους οι βασικές λυρικές θεματολογίες του συγκροτήματος, με επίκεντρο στίχους που ασχολούνται με τον παγανισμό, την κοινωνία και τον σκοτεινό ρομαντισμό. Μπορεί συγκριτικά με τους δίσκους που θα ακολουθήσουν να βρει κανείς αρκετές διαφορές με το ντεμπούτο, ωστόσο το “Imrama” διακατέχεται από το πύρινο πάθος τους και την ανάγκη για την ανάδειξη της δικής τους μουσικής οπτικής, ώστε να αφήσουν το στίγμα τους στο ρου του χρόνου. Και όντως το κάνουν. Πολλές εναλλαγές στις ενορχηστρώσεις αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα των ιδεών πίσω από τις συνθέσεις, έντονα και δραματικά φωνητικά που δίνουν μια πιο θεατρική ανάσα στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται, μια αύρα μελαγχολίας και αδυναμίας πλήρωσης (αυτό το μεταφράζει ο καθένας όπως νομίζει καλύτερα), και πάει λέγοντας…
Το “Imrama” κυκλοφόρησε επίσημα τον Σεπτέμβριο του 1995, ενώ κυκλοφόρησε και σαν re-issue από την Hammerheart Records με δυο μπόνους κομμάτια το 2001 και ακολούθησε το εκ νέου reissue από την Metal Blade το 2009 κυκλοφορώντας τον δίσκο ως CD/DVD. Οι Primordial ηχογράφησαν τον δίσκο μέσα σε 12 μέρες τον χειμώνα του 1994 στα Skerrieshell Studios, με την μίξη να ακολουθεί την επόμενη Άνοιξη στα Academy Studios.
Ο δεύτερος δίσκος των Primordial, “A Journey’s End”, κυκλοφόρησε το 1998 από την Misanthropy Records και ήταν ο δίσκος που άρχισαν πλέον να γίνονται πιο έντονα τα μελλοντικά μόνιμα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των Primordial, δηλαδή η χρήση φολκλορικών μουσικών οργάνων και η καθόλα επική ατμόσφαιρα. Σε σύγκριση με το ντεμπούτο, στο “A Journey’s End” παρατηρούμε πως οι συνθέσεις των Primordial είναι εμφανώς πιο ολοκληρωμένες και σαφώς πιο ‘σίγουρες’, με την λογική ότι έκαναν το πρώτο μεγάλο βήμα ώστε πράγματι να εκπληρώσουν το όνειρό τους, να γίνουν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συγκροτήματα του είδους. Οι ήρεμες αλλά πάντα σκοτεινές τους μελωδίες, μπλέκονται με τα Black ξεσπάσματα και τα σχεδόν στοιχειωτικά φωνητικά. Οι εναλλαγές στους ρυθμούς εξακολουθούν να βρίσκουν και εδώ την θέση τους, μόνο που αυτή τη φορά οι μεταβάσεις ακούγονται πιο ομαλές και προσεγμένες, όχι τόσο απότομες. Επιπροσθέτως, ο Averill αυτή τη φορά επιδεικνύει ακόμα εντονότερα την ικανότητά του να διαχειρίζεται εξαιρετικά τις φωνητικές του εκτάσεις (κάτι που θα κλιμακωθεί ακόμα περισσότερο στους δίσκους που θα ακολουθήσουν), ντύνοντας τις εκτελέσεις του με ένα πέπλο πολλαπλών συναισθημάτων, που εξυψώνουν την θεματολογία των στίχων, οι οποίοι θεωρώ ότι καθρεφτίζουν το περιβάλλον και την ζωή του συγκροτήματος στην μελαγχολική εξ’ορισμού Ιρλανδία. Όλα τα κομμάτια του “A Journey’s End” διαπνέονται από μελαγχολία, αλλά εξισορροπείται από την αίσθηση θάρρους και δύναμης, μεταμορφώνοντας την θλίψη σε καύσιμο που τροφοδοτεί την πάλη για το καλύτερο.
Το “A Journey’s End” επανακυκλοφόρησε η Candlelight Records το 2005 μαζί με το “Imrama” ως διπλό δίσκο, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2009 η Metal Blade κυκλοφόρησε τον δίσκο ως διπλό μαύρο slipcase digipak με χρυσές γραμματοσειρές, περιέχοντας ένα εξασέλιδο ένθετο με το αρχικό εξώφυλλο (πίνακας του Robert Demanchy, 1906), τους δυο δίσκους και ένα 16σέλιδο booklet με πλαϊνές σημειώσεις και πρόσθετες φωτογραφίες.
Η ηχογράφηση και η μίξη του δίσκου έγιναν στα Academy Studios την Άνοιξη του 1998, ενώ την παραγωγή ανέλαβε το ίδιο το συγκρότημα.
Με το “Spirit The Earth Aflame”, τον τρίτο τους ολοκληρωμένο δίσκο, οι Primordial ολοκλήρωσαν την «μορφή» τους, καθιστώντας το μπλέξιμο της Black, της Κέλτικης και της Folk μουσικής ως το βασικό βαρόμετρο τους. Όπως είχαν αναφέρει και οι ίδιοι στις πλαϊνές σημειώσεις των τραγουδιών, οι Primordial σε αυτόν τον δίσκο προσπάθησαν από τη μια πλευρά να αποτυπώσουν μουσικά και στιχουργικά την ‘τραγωδία’ (με την ευρύτερη έννοια) του Ιρλανδού ανθρώπου, αναδεικνύοντας από την άλλη πλευρά το θάρρος και την δύναμή του, αντλώντας ιδέες από την αρχαία ιρλανδική ιστορία. Πράγματι, από το πρώτο κιόλας άκουσμα του δίσκου, καταλαβαίνεις τι ακριβώς εννοούσαν. Το πάντρεμα της θλίψης και της τραγωδίας με τον θρίαμβο της αποφασιστικότητας και της ανδρείας. Φυσικά, είναι προφανές πως πλέον οι Primordial έχουν ωριμάσει μουσικά κάνοντας άλματα προόδου και εξέλιξης. Σαφώς μιλάμε για έναν καθόλα ολοκληρωμένο δίσκο, πιθανώς από τους καλύτερους που έχουν ποτέ κυκλοφορήσει (αν καταφέρεις βέβαια να αποφασίσεις με σιγουριά ποιος είναι ο καλύτερός τους δίσκος). Πολλές φορές σε συνεντεύξεις, διάφοροι μουσικοί αναφέρονται στο γεγονός ότι αν μπορούσαν να αλλάξου κάποια πράγματα – διαδικασίες – αποδόσεις σε κάποιον δίσκο τους, θα το έκαναν. Αν ρωτήσουμε τους Primordial αν θα άλλαζαν κάτι στο “Spirit The Earth Aflame”, θα απαντούσαν κατηγορηματικά όχι.
Το “Spirit The Earth Aflame” κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2000 από την Hammerheart, ενώ η ηχογράφηση του έγινε τον Ιανουάριο του ίδιου έτους στα Sun studios του Δουβλίνου.
Το 2002 οι Primordial επέστρεψαν στη δισκογραφική δράση με τον τέταρτό τους δίσκο “Storm Before Calm”, που κυκλοφόρησε και πάλι μέσω της Hammerheart Records. Οι σημειώσεις στην επανέκδοση του δίσκου από την Metal Blade, έχουν κάποιες ειλικρινείς δηλώσεις από τον Alan Averill σχετικά με την αστάθεια που ακτινοβολεί το δίσκο αλλά και την γενικότερη αστάθεια της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών εσωτερικά στην δισκογραφική τους (η Hammerheart λειτουργούσε ως Karmageddon Media μεταξύ 2004 και 2010), αλλά και άλλων λόγων που συνέτρεξαν. Όλα αυτά επηρέασαν την δημιουργική διαδικασία του δίσκου, με αντίκτυπο στις συνθέσεις, τις ηχογραφήσεις και την τελική κυκλοφορία του “Storm Before Calm”. Παρά το όλο συνονθύλευμα κακών συνθηκών και την αρνητικότητα που είχε περικυκλώσει τους Primordial, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν έναν δίσκο που εισέπραξε πληθώρα θετικών αντιδράσεων από τον Τύπο και το κοινό. Σίγουρα το γενικότερα ‘συννέφιασμα’ μεταφράστηκε αντίστοιχα στη γλώσσα των Primordial, με συνθέσεις άκρως σκοτεινές και επιθετικές, με τα Black Metal στοιχεία να κρατούν κατά βάση τα ηνία. Κιθαριστικές μελωδίες που μπλέκουν την μελαγχολία με τον θυμό, τύμπανα που άλλοτε εκκινούν πολέμους και άλλοτε λειτουργούν κατευναστικά και όμορφα μαντολίνα και διάφορα άλλα Κέλτικα όργανα να συνθέτουν τη δική τους ατμόσφαιρα· αυτό είναι το “Storm Before Calm” και ξεχωρίζει μέσα στην ιδιαιτερότητά του.
Ο πέμπτος δίσκος των Primordial, που φέρει τον τίτλο “The Gathering Wilderness”, έφερε ένα ακόμα βαθύτερο και αποπνικτικότερο πέπλο σκότους και ζοφερότητας, συγκρίνοντάς το με τις παλαιότερες κυκλοφορίες, ενώ είχε διαφορά ακόμα και απλώς ηχητικά, αφού η παραγωγή πλέον έγινε πιο ωμή και ευθεία. Επιλέχθηκε ως άλμπουμ του μήνα στο Terrorizer Magazine και εμφανίστηκε σε πολλές κορυφαίες λίστες του έτους 2005. Ήταν η πρώτη φορά που οι Primordial θα συνεργάζονταν με την Metal Blade, η οποία – για πρώτη φορά στην πορεία του συγκροτήματος – εξέδωσε τον δίσκο με bonus DVD, όπου έβρισκε κανείς ένα documentary με στιγμιότυπα και δηλώσεις από την περίοδο της ηχογράφησης των κομματιών. Στο μουσικό κομμάτι του “The Gathering Wilderness”, παρατηρούμε – τουλάχιστον εγώ – μια παγίωση στην μέχρι τώρα εξελικτική πορεία των Primordial. Παρά το γεγονός ότι στην ολότητά του μιλάμε για έναν καλό δίσκο, δεν μου έδωσε ποτέ την λαχτάρα του να το ακούω επανειλημμένα. Θεωρώ πως λόγω των επαναλαμβανόμενων μοτίβων στις κιθάρες και την πιο ήπιο προσέγγιση των drums, σε συνδυασμό με την πιο «ψόφια» ή τέλος πάντων νεωτεριστική απόδοση του Alan στα φωνητικά και της μεγάλης διάρκειας του δίσκου, κάπου καταντά κουραστικός. Δεν είναι κακός δίσκος, έχει τα διαμαντάκια του, αλλά κάπου προσωπικά με κούρασε.
Fan Fact: Το “The Gathering Wilderness” είναι αφιερωμένο στη μνήμη του τεράστιου Quorthon.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 7 Φεβρουαρίου 2005 στην Ευρώπη, ενώ στις 22 Φεβρουαρίου στις Η.Π.Α..
Τον Ιανουάριο του 2006 οι Primordial εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ζωντανά σε Αμερικανικό χώμα μαζί με τους Thyrfing και Moonsorrow στο Heathhen Crosade Μetalfest στο Columbia Heights της Μινεσότα.
Ενάμισι χρόνο μετά, οι Primordial ξανακάνουν το μεγάλο δισκογραφικό μπαμ, με το “To The Nameless Dead” να αποσπά διθυραμβικό feedback από όλους, ενώ πολλάκις χαρακτηρίστηκε ως ο δίσκος της χρονιάς από κριτικούς, περιοδικά και απλούς ακροατές. Για μένα ήταν σαν να αποχώρησαν από το πεδίο της μάχης με το “The Gathering Wilderness” και να ξαναγύρισαν αφότου έγιαναν τις πληγές τους για να κερδίσουν αυτήν την φορά τον πόλεμο. Χωρίς να αποκλίνουν από τα βασικά τους στιχουργικά θέματα και την περιρρέουσα μελαγχολική τους ατμόσφαιρα, οι Primordial έχτισαν ένα κλιμακούμενο έπος, που μοιάζει σαν ένα αφηγηματικό audio book από κάποια μεγάλη μάχη, με την φωνή του Alan να ταιριάζει πιο πολύ από ποτέ στο concept του συγκροτήματος, ενώ η δραματικότητα που καταφέρνει και προσδίδει στο εκάστοτε κομμάτι εντείνει την γενικότερη θεατρικότητα. Ισχυρότερο στοιχείο του δίσκου θα χαρακτήριζα την ικανότητα της εσωτερικής κλιμάκωσης σε κάθε κομμάτι μέσω της εξαιρετικής ενορχήστρωσης και του ντυσίματος των συνθέσεων με τους ιδιαίτερούς τους στίχους. Έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο καλύτερος Primordial δίσκος. Είναι διαθέσιμος σε μια περιορισμένη έκδοση ως digibook, με διαφορετικό εξώφυλλο, ένα booklet 40 σελίδων και ένα μπόνους DVD. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Foel Studio της Ουαλίας με τον παραγωγό τον Chris Fielding με αναλογικό εξοπλισμό και χρησιμοποίησαν ως επί το πλείστον τις πρώτες ή δεύτερες λήψεις της τελικής ηχογράφησης, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον πιο ακατέργαστο και αυθόρμητο ήχο, κάτι που έκανε τρομερή εντύπωση σε όλους.
Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2010, οι Primordial εισήλθαν στο Foel Studio στην Ουαλία για να συνεργαστούν με τον παραγωγό Chris Fielding για ακόμα μια φορά. Το αποτέλεσμα της σύμπραξης αυτής; Το “Redemption at the Puritan’s Hand”, που κυκλοφόρησε μέσω της Metal Blade στις 22 Απριλίου του 2011.
Όταν του ζητήθηκε να περιγράψει το άλμπουμ, ο Nemtheanga απέδωσε στον δίσκο την έννοια «Θάνατος». Ο Averill εξήγησε ότι, ενώ το “Redemption At The Puritan’s Hand” δεν είναι concept album, «πολλά από τα θέματά του ασχολούνται με τη θνησιμότητα και πως την αντιμετωπίζουμε. Είναι οι νοητικές / πνευματικές δομές πάνω στις οποίες στηριζόμαστε για να την κατανοήσουμε. Σεξ, θάνατος, αναπαραγωγή και Θεό. Καθώς μεγαλώνουμε, η σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό αλλάζει, συνειδητοποιείς ότι δεν πρόκειται να ζήσεις για πάντα, το μεγάλο σχέδιο που ήλπιζες να αποκαλύψεις ποτέ δεν θα υλοποιεί γιατί θα γίνεις τροφή για τα σκουλήκια και τίποτα περισσότερο.». Ο Averill χρησιμοποίησε αυτό το θέμα για να ασκήσει κριτική για τη θρησκευτική πίστη και ιδιαίτερα για την έννοια της πνευματικής λύτρωσης:
«Όλοι αναζητούμε λύτρωση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από τα ψέματα ή από την αλήθεια. Όσοι από εμάς είναι άθεοι ή χωρίς κάποια πίστη, συχνά ζηλεύουν τον άνθρωπο της πίστης, γιατί φαίνεται πως η ζωή του εξυπηρετεί κάποιον σκοπό, και παρά το γεγονός ότι η λογική, ο πραγματισμός, η επιστήμη και ο ρεαλισμός θα πρέπει να συντρίψουν κάθε σημάδι πίστης, εξακολουθούμε να επιμένουμε να λέμε ψέματα στον εαυτό μας. Ίσως η εναλλακτική λύση να είναι δύσκολο φορτίο. Έτσι τα θέματα της θρησκείας, της θνησιμότητας και του θανάτου επανέρχονται κυκλικά ξανά και ξανά, παράλληλα με θέματα όπως η αλλοτρίωση, το μαρτύριο, οι θυσίες, η βία και η τιμωρία.».
Ως μας έχουν συνηθίσει, οι Primordial δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλουν μέτριο ή κακό δίσκο. Εξακολουθώντας να βαδίζουν στο μονοπάτι που πιθανώς να τους χάραξε και να άγιασε κάποια θεότητα, οι Ιρλανδοί μας πρόσφεραν έναν δίσκο με έντονη συναισθηματική φόρτιση, ατμόσφαιρα που νοητά σε μεταφέρει σε τόπους εκτός του ρεαλιστικού σου πεδίου ειδικά με την αξιοποίηση των κέλτικων / folk στοιχείων, μπαλάντες που μπορούν να σε ρίξουν στα τάρταρα, ταχύτητες ιδανικές για να βρεις την χαμένη σου ελπίδα και να παλέψεις για όσα αγαπάς.
Τον Ιούλιο του 2014, οι Primordial ανακοίνωσαν τον όγδοο στούντιο δίσκο τους με τίτλο “Where Greater Men Have Fallen”, ο οποίος επρόκειτο να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο του ίδιου έτους από την Metal Blade. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της κυκλοφορίας του, θυμάμαι πως οι 9 στους 10 έλεγαν ότι πρόκειται για τεράστιος δίσκος. Είχα αργήσει να τον ακούσω, γιατί έχω προσωπικά θεματάκια με το hype. Όταν συμβαίνει με ξενερώνει απίστευτα και δεν θεωρώ πως οι κριτικές που δέχεται κάτι είναι αντικειμενικές όσο υπάρχει το hype. Πιθανώς να ήταν και η μοναδική φορά που έκανα λάθος. Οι Primordial απέδειξαν με τον ισχυρότερο τρόπο ότι είναι εξαιρετικοί μουσικοί και συνθέτες, ενώ ο Averill ξεπέρασε τον εαυτό του. Εκείνες οι εκτάσεις της φωνής του, η βαθιά του χροιά και η ικανότητά του να δημιουργεί ή να μεταλαμπαδεύει συναισθήματα είναι τα βασικά του ατού. Η πλάκα είναι ότι ενώ δεν παρεκκλίνουν από τον τρόπο σύνθεσης και δεν αλλάζουν τα χαρακτηριστικά τους, πάντα η δημιουργία τους είναι ενδιαφέρουσα και δεν κουράζει το αυτί.
Η τελευταία κυκλοφορία των Primordial ήρθε τον Απρίλιο του 2018, φέροντας τον τίτλο “Exile Amongst The Ruins”, και πάλι ερχόμενη από την Metal Blade. Σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, με αυτόν τον δίσκο ένιωσα ότι οι Primordial άρχισαν να εξερευνούν την πιο heavy / doom πλευρά τους. Θεωρώ ότι οι οπαδοί των Primordial που έμαθαν και συνέχισαν να υποστηρίζουν τη μπάντα με βάση το Black Metal, πιθανώς και να απογοητεύτηκαν από αυτήν την κυκλοφορία των Ιρλανδών. Οι ήρεμες μελωδίες και το είδος της ατμόσφαιρας που χτίζεται περισσότερο ταιριάζει στο Atmospheric Doom, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Primordial έχασαν τον δρόμο τους. Όλες οι ιδιαίτερες πινελιές που τους ανέδειξαν είναι εδώ, ωστόσο με μια διαφορετική τροπή. Ίσως έγινε επιτηδευμένα, ίσως απλά έτσι τους βγήκε, στο τέλος της γραφής όμως είναι αληθινό Primordial αυτό που ακούμε.
Κουβαλώντας όλη αυτήν την δισκογραφία στις πλάτες τους, οι Ιρλανδοί Primordial έρχονται ξανά στην Ελλάδα που τόσο αγαπάνε για να δώσουν συναυλίες σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Αγρίνιο (που απ’ όσο ξέρω είναι ήδη sold out). Όσοι τους έχετε ξαναδεί, ξέρετε τι να περιμένετε. Όσοι ακόμα δεν είχατε την χαρά, αδράξτε την ευκαιρία και κάντε τον κόπο να κατηφορίσετε στο τοπικό σας venue, σίγουρα θα κερδίσετε πολλά από αυτήν την εμπειρία.
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
Primordial official page: https://www.facebook.com/primordialofficial/
Event Αγρινίου – 19/09: https://www.facebook.com/events/513374472744234/
Event Αθήνας – 20/09: https://www.facebook.com/events/890850211256881/
Event Θεσσαλονίκης – 21/09: https://www.facebook.com/events/1777293129040963/
