Ελληνικά
Last Updated on 06:58 PM by Giorgos Tsekas
Δεν ξεκίνησα για την τελευταία μέρα του Release με ύφος και σε φάση “εγώ πάω για τους Anthrax, μόνο” και φυσικά δεν το μετανιώνω, πρώτον γιατί γουστάρω Disturbed, δεύτερον γιατί κάπου στον δρόμο θυμήθηκα ένα “φιλικό” bullying από 3 συντάκτες του περιοδικού ένα βράδυ στο Χαϊδάρι, όταν και απλά είπα την γνώμη μου πως οι Sepultura μου αρέσουν περισσότερο από τους Sodom (πραγματικά τι το ήθελα…) και τρίτον όταν ο Fotis Benardo των SixForNine ρώτησε το κοινό «για ποιόν ήρθατε;» και συμπλήρωσε «εμείς για Anthrax» νομίζω ντράπηκα λίγο … Anyway, ο καθένας μπορεί να πάει για όποιον και όσους θέλει, σε οποιαδήποτε συναυλία. Και η εμφάνιση όλων των σχημάτων και κυρίως των ελληνικών σχημάτων με έκαναν να γουστάρω τρελά το κλείσιμο αυτού του φεστιβάλ.
Breath After Coma
Ξεκίνημα με αφόρητη ζέστη και τους Breath After Coma. Λίγο ο αέρας, λίγο η καλή διάθεση από πολύ κόσμο, λίγο τα μέρη με ίσκιο βοήθησαν παρά τις αντίξοες συνθήκες, να εμφανιστούν όσο το δυνατόν με καλύτερες συνθήκες για τον κόσμο. Καλός ήχος, ενέργεια, αρκετή μελωδία, καλογραμμένα τραγούδια και κυρίως καλοπαιγμένα επι σκηνής, με τις κιθάρες συνεπικουρούμενες από τον καλό ήχο να κερδίζουν τις εντυπώσεις.
Need
Στο video wall της σκηνής εμφανίστηκε η εικόνα του Μάκη Τσαμκόσογλου κιμπορντίστας των Mother Of Millons, που χάθηκε τόσο πρόωρα. Συναισθηματικά φορτισμένη λοιπόν η όλη εμφάνιση των Need, των οποίων τα μέλη ήταν φίλοι με τον αδικοχαμένο Μάκη. Την εμφάνιση του συγκροτήματος, προηγήθηκε η προβολή του videoclip του “Nema”, ως ελάχιστος φόρος τιμής. Το σχήμα έχει παίξει πολλές φορές μαζί, σε πολλές σκηνές και υπάρχει ένα απίστευτο δέσιμο που αντανακλάται στο κοινό που γίνεται κοινωνός μιας καλοδουλεμένης μηχανής. Προοδευτικοί πάντα τιμώντας τον όρο progressive δεν αμελούν να μας χαρίζουν δυνατά ριφφ και κοπάνημα, ανάμεσα στις ανεξάρτητες μελωδίες που ξεδιπλώνονταν ταυτόχρονα και τις ατελείωτες συγχορδίες. Ξεχώρισα τα κομμάτια: το εναρκτήριο τους “Rememory” και το “Mother Madness”.
SixForNine
Δεν έχω συνηθίσει (ακόμα) τον Fotis Benardo να μην είναι πίσω από το drum-kit, αλλά οι περισσότεροι κάτω από την σκηνή, που άρχισαν να γίνονται πραγματικά περισσότεροι πλέον, φαινόντουσαν να διασκεδάζουν. Αρκετά μοντέρνο σαν άκουσμα, progressive με μια πιο ευρεία έννοια, με κακό ήχο, ειδικά σε σύγκριση με τα δυο προηγούμενα σχήματα, τολμώ να πω πως οι SixForNine ήταν η πρώτη μέτρια στιγμή του φεστιβάλ. Παρά ήταν one man show για τα γούστα μου, απουσίαζε η αύρα του συνόλου, αυτό το δέσιμο επί σκηνής. Υπήρχε ένταση και μπόλικες δόσεις γκρούβας αλλά μέχρι εκεί, αν και το στήσιμο -και στην τελική η όλη εμφάνιση- ήταν άκρως επαγγελματικό, μόνο που αυτό δεν μου έφτασε.
Anthrax
Με το πρόγραμμα να τηρείται ευλαβικά και το “The Number Of The Beast” να παίζει από τα ηχεία όλα έδειχναν πως ήρθε η ώρα των μεγάλων Anthrax !!! Παίξε λίγο ένα ριφφάκι από “Cowboys From Hell” των Pantera έτσι για την εισαγωγή και φύγαμε με “Caught In A Mosh”. Ο κόσμος ενθουσιασμένος δεν δίνει σημασία στον κακό ήχο στα πρώτα τραγούδια, ούτε και ‘γω αλλά πρέπει να το αναφέρω…, οι κιθάρες θάβονται κάπως και η φωνάρα του Belladona είναι λίγο πίσω, αλλά κανείς δεν μοιάζει να νοιάζεται ! Προφανώς μιλάμε για ένα best of που εξελίχθηκε μπροστά μας, αυτό θέλαμε, αυτό πήραμε. Πολύ καλή εμφάνιση, όχι η καλύτερη τους όμως στην Ελλάδα, κι ας λέει ο Ian Scott ότι θέλει, ο κόσμος αν και ενθουσιώδης δεν έκανε τον κακό χαμό του Sonisphere, πριν 9 χρόνια. Το αγαπημένο μου “Efilnikufesin (N.F.L.)” θα με τρέλαινε ακόμα και αν το τραγούδαγε στο μπάνιο ο κύριος Joey (όχι στο μπάνιο μου…), ενώ έγινε προσπάθεια να καλυφθεί η τεράστια δισκογραφία τους που είναι γεμάτη τραγουδάρες -και χιτάρες αν προτιμάτε-, όσο το δυνατόν καλύτερα, σαφώς όχι με τέλεια αποτελέσματα. Σε 90 περίπου λεπτά νομίζω όμως πως χώρεσαν τα περισσότερα που ήθελε ο λαός. Θα ήθελα περισσότερα mosh pit σαν αυτά στο “Indians” ! Highlight: “Medusa”, “A.I.R.” και όλα τα παραπάνω αναφερθέντα κομμάτια.
Setlist:
Caught in A Mosh (with “Cowboys From Hell” intro), Got The Time, Madhouse, Be All, End All, Breathing Lightning, I Am The Law, Medusa, Now It’s Dark, Efilnikufesin (N.F.L.), In The End, A.I.R.
Encore:
Antisocial, Indians (with “Cowboys From Hell” outro)
Disturbed
Οι έτεροι headliners Disturbed είχαν πολύ κοινό από κάτω. Κοινό δικό τους. Σαν περιοδικό δεν έχουμε ασχοληθεί πολύ με το συγκρότημα, ούτε εν γένει με το ιδίωμα αυτό, αλλά την Κυριακή είδα πως πολύς κόσμος τους ακούει και τους αγαπάει. Αυτό βέβαια δεν βλέπω να κάνει τους υπόλοιπους στο περιοδικό να αλλάζουν ρότα…αλλά ας τα λέω εγώ μπας και…
Και εδώ είχαμε θεματάκια στον ήχο, -να θυμίσω πως και στους Alice In Chains υπήρχαν θέματα-, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν ήταν τόσο έντονα οπότε συν την καλή διάθεση και την απόδοση του συγκροτήματος το όλο πράγμα ξεχάστηκε.
Με δεδομένο τα πολλά χιτ, τα οποία λειτουργούν σαν crowd pleasers το κοινό παραδόθηκε εύκολα στις ορέξεις του Draiman. Μιλάμε για σχεδόν 10,000 κόσμου και αν θυμάμαι καλά οι οπαδοί του παραδοσιακού ήχου πανηγύριζαν για τους 13,000 των Manowar στον ίδιο χώρο δικαίως (αλλά και για τα μόλις 6,000 στους Alice In Chains), οπότε με τέτοια νούμερα και οι εναλλακτικοί ή μοντέρνοι μάλλον ικανοποιημένοι είμαστε! Win-win καταστάσεις δηλαδή και γιατί όχι κάποια στιγμή να βλέπουμε αυτέ στις μπάντες σε μια μέρα και με ένα εισιτήριο…
Εξαιρετικό stage show, εντυπωσιακά φώτα και μια πλειάδα από αγαπημένα τραγούδια «πλημμύρισαν» την Πλατεία Νερού. Στα εντυπωσιακά να προσθέσω και την συμμετοχή του κόσμου που τις περισσότερες φορές τραγουδούσε μαζί με τον Draiman όλους τους στίχους.
Γούσταρα στα τέρματα και την συμμετοχή του κόσμου και την εμφάνιση που μπορεί να έπρεπε να γίνει πριν από 15 χρόνια, όταν ήταν στα ντουζένια τους, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ελπίζω στην ανοικτομυαλιά των υπολοίπων στο περιοδικό και κλείνω με την ευχή να μην είναι το τελευταίο κείμενο που γράφω κύριε αρχισυντάκτα…
Setlist:
Are You Ready?, Prayer, Liberate, The Vengeful One, Stupify, Voices, Land Of Confusion, Ten Thousand Fists, The Game, No More, A Reason To Fight, Hold On To Memories, Indestructible, Inside The Fire, The Sound Of Silence, The Light, Stricken, Down With The Sickness
