Ελληνικά
Last Updated on 07:16 PM by Nikos Nakos
Ανταπόκριση: Kώστας Kρανίδης
Την Παρασκευή, 30 Ιουνίου, η εκκίνηση του φετινού Rockwave Festival έγινε με μια 100% ελληνική συναυλιακή ημέρα. Δεν ξέρω αν ήταν συνειδητή επιλογή των διοργανωτών αλλά την ίδια ώρα στα Χανιά γινότανε ένα πλουσιότερο σε billing φεστιβάλ με μεγάλα ονόματα από το εξωτερικό που σε συνδυασμό με τον καύσωνα, την αγάπη του κοινού για Blind Guardian/Warlord, το ταξιδάκι -στην αγαπημένη μου- Κρήτη αλλά και το γεγονός πως τα σχήματα του Rockwave τα έχουμε δει όλοι και όλες άπειρες φορές φάνταζε οικονομική αποτυχία. Κι όμως παρά τους παραπάνω ανασταλτικούς παράγοντες το κοινό ανταποκρίθηκε ακόμα μια φορά στο κάλεσμα της Didi. Εξαιρετική οργάνωση πραγματικά και στο τέλος όσο παράτολμη κι αν έμοιαζε η επιλογή των σχημάτων, όσοι πήγαμε στο τέλος της ημέρας, δεν το μετανιώσαμε ούτε για αστείο σε καμία περίπτωση!
Godsleep
Δυστυχώς στις 17.00 το απόγευμα η κόλαση φαντάζει ένα δροσερό μέρος, τουλάχιστον δροσερότερο από την Μαλακάσα και ο λιγοστός κόσμος έμοιαζε να υποφέρει παρά να απολαμβάνει τους Godsleep που πάλευαν με τον ήλιο και την αφόρητη ζέστη να ‘ζεστάνουν’ (η ειρωνεία…) το λιγοστό κοινό. Ηρωική εμφάνιση που δεν μπορώ να πω περισσότερα γιατί ειλικρινά ούτε εγώ την πάλευα πολύ για να είμαι ειλικρινής!!! Σαπίλα, σλαντζίλα και βαριά ασήκωτα ριφφ σε ένα φτιαγμένο για σκηνικό στην έρημο λαιβ μεν, εγώ δεν την πάλευα δε!
Bazooka
Ένα σχήμα που περίμενα πως και πώς να δω ήταν οι Bazooka μιας και συγκρότημα με τραγούδι με τίτλο ‘I Want To Fuck All The Girls In My School’ επιβάλλεται να το δεις ζωντανά επί σκηνής. Πρωτόλειο πανκ που οι ρίζες του φτάνουν στους Stooges και τις πρώιμες μέρες του Iggy Pop ακούγονται αρκετά πρωτοποριακοί για ελληνικό σχήμα και σίγουρα πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα της γενιάς τους. Στη σκηνή τα δώσανε όλα σίγουρα μπορούν καλύτερα αλλά τα ξαναείπαμε με τέτοιες θερμοκρασίες οι AC/DC δικαιώνονται όταν μας τα λέγανε πως ‘Hell Ain’t place To Be’…
Innerwish
Η ώρα είχε φτάσει περίπου 19.00 τα πράγματα βελτιώθηκαν λίγο μιας και ο ήλιος σιγά σιγά υποχωρούσε (λέμε τώρα) ενώ το κοινό δεν έφτανε τα 1000 άτομα δυστυχώς. Οι πρώτες σειρές ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της μπάντας που έπαιζε με πλήρη επαγγελματισμό λες και έπαιζε μπροστά σε 20.000 κόσμο, κάτι που με κέρδισε αλλά οι περισσότεροι προτίμησαν το ίσκιο των δέντρων και το σκηνικό δεν ήταν αντάξιο για μια από τις καλύτερες power μπάντες της Ευρώπης. Ναι της Ευρώπης. Όσοι τους έχετε δει σε κλειστό χώρο ξέρετε τι λέω αν και χωρίς να πιάσουν το 100% της απόδοσης τους ήταν εξαιρετικοί αν και δικαιολογώ το κοινό λόγω ζέστης και το συγκρότημα που υποσυνείδητα έριχνε ταχύτητες ανάλογα με τις αντιδράσεις του κοινού…
Nightstalker
Προσωπικά δεν είμαι φαν των Nightstalker. Πολύ κακό για το τίποτα αλλά καταλαβαίνω τη δίψα του κοινού για -ας πούμε- χιτάκια … οκ βλέπω πως τους αγαπάτε δεν την παλεύω με το ‘στονερ των συριζαίων’ ακίνδυνο ροκ αλλά το κοινό μπορεί να αγαπάει και να γουστάρει ότι θέλει, προφανώς. Εντελώς αντικειμενικά όμως και πέρα από τα προσωπικά μου ακούσματα σε μια εμφάνιση best of δύσκολα να απογοητευτούν οι οπαδοί σου και οι πιστοί ακόλουθοι. Τα στάνταρ τους τα έπιασαν με σχετική ευκολία είναι αλήθεια και στα 60 λεπτά που ήταν στην σκηνή του Terra Vibe ξεσήκωσαν το κοινό (επιτέλους), που συμμετείχε τραγουδώντας και χορεύοντας ασταμάτητα. Καλύτερες στιγμές τα “Dead Rock Commandos” και “Children of the Sun”.
1000mods
Οι 1000mods είναι το next big thing. Ψέματα. ΕΙΝΑΙ το big thing. Η εξέλιξη τους υπό εμπορικούς όρους είναι με γεωμετρική πρόοδο αν και μουσικά/συνθετικά είναι πιο συντηρητική αλλά σταθερή. Συναυλιακά έχουν φτιάξει ένα στιβαρό σύνολο που με την ‘βοήθεια’ που του χαρίζει το κοινό που ξεσηκώνεται σε κάθε νότα οι Κορίνθιοι μοιράζουν πόνο με ευκολία. Αμφίδρομη σχέση λοιπόν με τον κόσμο που αναλαμβάνεται πως αυτό ‘μεγαλώνει’ τους 1000mods με την αγάπη του και στηρίζει τον ενθουσιασμό τον φρέσκο αέρα και επιβραβεύει τη δουλεία του συγκροτήματος. Επαγγελματική περφόρμανς με τις μετοχές τους να ανέβηκαν αισθητά μετά το πέρας ακόμα μιας επιτυχημένης εμφάνισης μπροστά σε ένα ομολογουμένως δικό του κοινό.
Rotting Christ
Για τα επόμενα 90 λεπτά οι headliners της ημέρας, Rotting Christ απλά επιβεβαίωσαν τον ηγετικό τους ρόλο στην ελληνική σκηνή. Επιβλητικοί , επαγγελματίες όσο δεν πάει αλλά και αθεράπευτα οπαδοί ακόμα και μετά από τόσα χρόνια στο δρόμο κατάφεραν να μαγέψουν ξανά το αθηναϊκό κοινό. Πολύ ξύλο, τραγούδι και ιαχές σε μια εμφάνιση που οκ, οι περισσότεροι έχουμε ξαναζήσει όσοι έχουμε ξαναδεί τους Christ , μα κάθε φορά μοιάζει μοναδική και ξεχειλίζει συναισθήματα και μεταλλική οργή. Άξιοι πραγματικά αν και σίγουρα θα μπορούσανε να αφήσουν ένα κενό στις εμφανίσεις τους στο φεστιβάλ μιας και παίξανε φέτος στην Αθήνα αλλά και πολύ πρόσφατα στο Rockwave του 2015.
