Ελληνικά
Last Updated on 08:23 PM by Lilliana Tseka
Παρά το γεγονός ότι βράδυ της Παρασκευής 26/01, η πόλη της Θεσσαλονίκης φιλοξενούσε δύο τεράστια λάιβ, ένα των Tankard στο Eightball Live Stage και ένα των Fates Warning στο Principal, ο κόσμος «ξηγήθηκε» στηρίζοντας και τα δυο με δυνατή παρουσία. Ειδικά στην περίπτωση των Tankard, την συναυλία που επέλεξα να παρακολουθήσω για πάρα πολύ προφανείς λόγους, το Eightball πάλι ήταν σχεδόν ασφυκτικά γεμάτο από παθιασμένο κόσμο που ξέρει ότι κάθε συναυλία των Γερμανών θρύλων συνοδεύεται από εγγυημένη καλοπερασιά, άπειρες μπύρες και τους Tankard όπως πάντα, γεμάτους όρεξη και καύλα. Όλα έγιναν όπως τα περιμέναμε. Συνεπής στο timetable, η Krisis άνοιξε τις πόρτες στις 20:00, ενώ οι Αθηναίοι Skull Koraptor ανέβηκαν στην σκηνή ένα τέταρτο, το πολύ ένα εικοσάλεπτο μετά. Για περίπου ένα μισάωρο, οι νεαροί thrashers μας παρουσίασαν την δική τους οπτική του είδους που υπηρετούν, με ιδιαίτερη ενέργεια και θέληση να αφήσουν τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό που τους παρακολουθούσε. Σαν εμφάνιση αρκετά καλή, ίσως και χωρίς λάθη απ’ όσο γνωρίζω τα κομμάτια τους. Παρόλα αυτά σίγουρα η ανάγκη δεύτερης κιθάρας είναι επιτακτική, αφού σας σύνολο «έλειπε κάτι». Πολλά σημεία ακούστηκαν άδεια, οπότε με μια ακόμα κιθάρα στο δυναμικό τους θα κέρδιζαν σε όγκο και βάθος. Απ’ όσο γνωρίζω πρόσφατα αποχώρησε ο δεύτερος κιθαρίστας, οπότε είμαι σίγουρη πως σύντομα θα μπορέσουν να τον αντικαταστήσουν. Αντί μιας ξερής καταγραφής setlist, με την βοήθεια του Industry Kills Channel, ιδού η εμφάνιση των παιδιών.
Για περίπου τρία τέταρτα έκατσαν επάνω στην σκηνή οι Crucifier, γνωστοί στους underground κύκλους εδώ και αρκετά χρόνια. Έχοντας στις αποσκευές τους παλαιότερα αλλά και νέα κομμάτια από τον νέο τους δίσκο που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, οι Crucifier έτυχαν θερμής αποδοχής από το κοινό που είχε ήδη γεμίσει το μαγαζί. Από άποψη απόδοσης, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι συγκριμένο, οι Crucifier παίζουν χρόνια μπαλίτσα, οπότε αυτό που έκαναν το έκαναν καλά. Είχα και χρόνια να τους δω, οπότε τους παρακολούθησα με αρκετό ενδιαφέρον κι ας μην τρελαίνομαι τόσο για την δισκογραφία τους. Από σκηνική παρουσία έχουν το καλό και παράλληλα το κακό να έχει ο καθένας τον δικό του χαρακτήρα, άρα και παρουσία, αλλά δεν συνάδουν οι χαρακτήρες αυτοί μεταξύ τους επί σκηνής. Βλέπαμε έναν εκπληκτικά ευδιάθετο μπασίστα που «το ζούσε», έναν ντράμμερ που όσο μπορούσε έδινε ορμή, αλλά από την άλλη βλέπαμε έναν αφοσιωμένο κιθαρίστα, έναν ήσυχο, ίσως αγχωμένο (?) δεύτερο κιθαρίστα και έναν τραγουδιστή που ενώ θα μπορούσε να εκτινάξει την παρουσία των Crucifier ήταν απλά οκ, σιάζοντας συχνά το μαλλί του. Δεν ξέρω, ένοιωσα μπερδεμένοι. Σαν να ήθελαν και να μην ήθελαν να είναι εκεί ταυτόχρονα. Τέλος πάντων, ιδού η εμφάνισή τους:
Η ανυπομονησία μου να ανέβουν οι Tankard στη σκηνή κορυφωνόταν όσο περνούσαν τα λεπτά. Στο άκουσμα της πρώτης νότας χάθηκε η μπάλα και κάθε υποψία λογικής κατανάλωσης μπύρας ή αντίδρασης σε ανθρώπινα πλαίσια εξαφανίστηκε. Φαντάσου να μην τους είχα ξαναδεί (εγώ και άλλοι πόσοι) δηλαδή και να ήταν η παρθενική μου (μας) συναυλία Tankard. Και δεν ήμουν μόνο εγώ έτσι, σχεδόν όλο το Eightball εκτροχιάστηκε. Έτσι είναι όταν οι μπάντες που επισκέπτονται την χώρα μας δε μας βλέπουν σαν απλά πελατάκια, δεν βλέπουν την συναυλία σαν μια απλή διεκπεραίωση υποχρέωσης. Έτσι είναι όταν υπάρχει μπέσα και το καλάμι είναι αφημένο στα χέρια άλλων. Από την πρώτη στιγμή οι Tankard αγκαλιάστηκαν από το κοινό της Θεσσαλονίκης (και μη, αφού οι επισκέπτες από άλλες πόλεις ήταν αρκετοί), με το Eightball να γίνεται μύλος από κορμιά να πάλλονται στους ρυθμούς των Γερμανών. Καλό έως αρκετά καλό το σετλιστ τους, ικανοποίησε θαρρώ όσους βρέθηκαν στο λάιβ. Για μένα δε μιλάω, παθολογικά άρρωστη με μηδαμινή αντικειμενικότητα. Κάπου εδώ, πάλι να ζητήσω συγγνώμη από κάτι οπαδάκια ανάμεσα σε σκάλες και πρώτη κολώνα που πιθανώς να με μισούν αφού τους διέλυσα στο Minds on The Moon. Ξέφρενοι πανηγυρισμοί, ανάλογοι με αυτούς στην γκολάρα του Γεωργιάδη στον τελικό του 2003 στην Τούμπα. Τρομερή εμπειρία που θα μείνει στα μυαλά μας, μέχρι να ξανάρθουν οι μάγοι της Φρανκφούρτης στα χώματά μας. Ένα μεγάλο μπράβο σε Krisis Productions και Eat Metal Records για την άποψη οργάνωση! Μέχρι την επόμενη φορά, cheers!
