Ελληνικά
Last Updated on 01:14 AM by Giorgos Tsekas
Αδιαφιλονίκητα οι Dead Kennedys αποτελούν ένα από τα κορυφαία και πιο δημοφιλή συγκροτήματα Αμερικανικού Hardcore Punk, που μπορεί μεν να έκανε την εμφάνισή του στα τέλη ‘70s-αρχές ‘80s, παρόλα αυτά εξακολουθούν να κατατάσσονται στο πάνθεον παλιών και νέων ακροατών/οπαδών.
Κύριο χαρακτηριστικό τους η ειρωνεία και τα καυστικά σχόλια δοσμένα μέσω ενός χιουμοριστικού πρίσματος. Άλλωστε τους προδίδει και το όνομά τους. Η συνεχής άσκηση κριτικής στις επιλογές της κυβέρνησης του Jerry Brown, τα σχόλια περί οικολογικής αφύπνισης, η εναντίωση σε κάθε είδους πατριαρχισμού και θρησκευτικής μεροληψίας / προπαγάνδας, ειδικά σε μια εποχή που τέτοιες δηλώσεις κατακεραυνώνονταν από το ευρύτερο πλήθος του Αμερικανικού λαού και τέτοιες συζητήσεις ήταν κόκκινο πανί για τους πολλούς συντηρητικούς, έφεραν τους Dead Kennedys στο προσκήνιο διχάζοντας τον κόσμο σε οπαδούς τους από τη μία και εχθρούς από την άλλη. Σε αντίθεση με άλλες punk μπάντες που δημιουργούσαν slogan, οι στίχοι των Dead Kennedys ήταν πιο επιθετικοί.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Οι Dead Kennedys δημιουργήθηκαν τον Ιούνιο 1978 όταν ο East Bay Ray (Ray Pepperall) δημοσίευσε μια αγγελία στην εφημερίδα ‘The Recycler’ μετά από μια ska-punk συναυλία που είχε παρακολουθήσει στα “Mabuhay Gardens”, μέσω της οποίας ζητούσε να έρθουν σε επικοινωνία τυχόν ενδιαφερόμενοι τραγουδιστές για τη δημιουργία μπάντας. Σε αυτήν την αγγελία απάντησε ο Jello Biafra (Eric Reed Boucher). Με την προσθήκη του Klaus Flouride, του Ted (Bruce Slesinger) στα τύμπανα (ο οποίος λίγο αργότερα αντικαταστάθηκε από τον D.H. Peligro) και τον Carlos Cadone, ο οποίος χρησιμοποιούσε για όνομα τον αριθμό 6025, οι DeadKennedysάρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά. Με αυτό το lineup οι Dead Kennedys ηχογράφησαν τα πρώτα τους demos.
Dead Kennedys – The Virgin Demos 1982
Η πρώτη ζωντανή εμφάνιση των Dead Kennedys ήρθε τον Ιούλιο του 1978 στα Mabuhay Gardens, στο πλευρό των DV8, Negative Trend και των The Off, οι οποίοι ήταν και το headlinerτης βραδιάς. Το “Fab Mab” ήταν για περίπου μια δεκαετία το ρεστοράν που λειτούργησε σαν καταφύγιο θα λέγαμε για τις πανκ μπάντες τις εποχής. Βρισκόταν στην Βόρεια παραλιακή πλευρά του San Francisco. Κάπου εκεί οι DK άρχισαν να αποκτούν σταθερούς ακολούθους και να βάζουν τα πρώτα λιθαράκια που αργότερα θα έχτισαν την κληρονομιά τους στην μουσική ιστορία.
Με την φήμη τους ολοένα να μεγαλώνει, οι DK άρχισαν να εμφανίζονται όλο και συχνότερα σε διάφορα τοπικά venues, κάποιες φορές μάλιστα υπό άλλα ονόματα, λόγω του προβοκατόρικου “Dead Kennedys”. Μερικά από τα ψευδώνυμά τους ήταν “The DK’s”, “The Sharks”, “The Creamsicles” και “The Pink Twinkies”. Σε μια στήλη της εφημερίδας San Francisco Chronicle, ο Herd Caen είχε αναφέρει τον Νοέμβριο του 1978, πως «τη στιγμή που νομίζεις πως το κακό γούστο έχει αγγίξει το ναδίρ του, έρχεται ένα πανκ ροκ συγκρότημα, οι Dead Kennedys, που αναμένεται να παίξουν στα Mabuhay Gardens στις 22 Νοεμβρίου, ανήμερα της επετείου της δολοφονίας του John F. Kennedy”. Παρά τις όποιες αντιδράσεις, ο ιδιοκτήτης των Mabuhay Gardens είχε δηλώσει «Δεν μπορώ να τους ακυρώσω ΤΩΡΑ – έχουμε υπογράψει συμβόλαιο. Και μάλιστα όχι από εκείνα τα συμβόλαια που άλλοι άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους». Αντίθετα με την κοινή γνώμη, το όνομα των DK δεν είχε σκοπό να αντιταχθεί στους Kennedys, αλλά να διατυμπανίσει το τέλος της εποχής για το αμερικάνικο όνειρο.
Jello Biafra on origin of name Dead Kennedys (’82)
Μια αστεία αλλά παράλληλα άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία ‘έπαιξε’ εκείνο το διάστημα για τους Dead Kennedys μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο το όνομά τους. Το 1979, ο Jello Biafra θέτει μεταξύ σοβαρού και αστείου υποψηφιότητα για δήμαρχος του San Francisco. Μια ιδέα που ξεκίνησε σαν πλάκα και κατέληξε στην κατάληψη της τέταρτης θέσης στην εκλογική κατάταξη. Καθότι εκκεντρικός στις δημόσιες δηλώσεις του και με τους Dead Kennedys να υψώνουν γιγαντιαία κωλοδάχτυλα στο πολιτικό σύστημα της εποχής, με κινήσεις που υποδαυλίστηκαν από ακροδεξιές πολιτικο-θρησκευτικές οργανώσεις, οι Dead Kennedys κατέληξαν να παίζουν για το ενθουσιώδες κοινό τους υπό την επίβλεψη ισχυρών και αυστηρών αστυνομικών δυνάμεων.
Θα έλεγε κανείς ότι από κάποια συγκεκριμένη οπτική, η προαναφερθείσα κρατική αντιμετώπιση από την κρατική εξουσία βάζοντας μπάτσους να επιβλέπουν τις συναυλίες τους ήταν αντίδραση λογική. Οι στίχοι των Dead Kennedys διακατέχονταν από έντονο πολιτικού χαρακτήρα, σατιρίζοντας τις πολιτικές φιγούρες (τόσο τις φιλελεύθερες όσο και τις συντηρητικές) και την εξουσία γενικά, καθώς και τον λαϊκό πολιτισμό και ακόμη και το ίδιο το κίνημα πανκ. Συνεπώς, ένα άγχος το προκαλούσαν σε κάθε εκπρόσωπο της κοινωνικής και πολιτικής τάξης, καθώς και του lifestyle. Χαρακτηριστικό αποτελεί το γεγονός ότι κατά την αρχική τους ενσάρκωση μεταξύ του 1978 και του 1986, προσέλκυσαν τόσο έντονες διαμάχεςπου πολλά καταστήματα αρνήθηκαν να πωλούντους δίσκους τους, προκαλώντας συζήτηση για τη λογοκρισία στη ροκ μουσική. Παρόλα αυτά, οι Dead Kennedys πραγματοποίησαν την πρώτη τους βρετανική περιοδεία στα τέλη του 1980, μια περιοδεία κατά την το συγκρότημα επανέφερε τον ενθουσιασμό και την μουσική μανία που έλειπε εκείνη την περίοδο, μιας και οι Sex Pistols έκαναν το πρώτο τους διάλειμμα. Έκτοτε οι Dead Kennedys ξεκίνησαν περιοδεία σε όλο τον κόσμο, καλύπτοντας τις ηπείρους της Βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Αυστραλίας.
Τον Μάρτιο του 1979, ο 6025 αποφάσισε να αποχωρήσει από το συγκρότημα για λόγους οι οποίοι παραμένουν μέχρι και τώρα σκιεροί, χωρίς διασαφήνιση. Ίσως οι διαφορές να ήταν μουσικής φύσης.
The Man Behind The Dead Kennedy’s Logo
Οι Dead Kennedys τάραξαν τα νερά με το πρώτο τους single “California Über Alles” το 1979, το οποίο και έδρασε ως κατάφωρη εναντίωση στην διακυβέρνηση της California από τον Jerry Brown, ενώ παράλληλα τους πήρε από το underground και τους έβαλε σταθερά αλλά δυναμικά στα γνωστότερα σαλόνια. Κυκλοφόρησε μέσω του labelπου είχαν στήσει, το Alternative Tentacles Records, με τον East Bay Ray να χειρίζεται σχεδόν τα πάντα. Το single κυκλοφόρησε αργότερα και στη Βρετανία μέσω της Fast Products.
Dead Kennedys – California ÜberAlles
“FRESH FRUIT FOR ROTTING VEGETABLES” (1980)
Με την οξεία αίσθηση του χιούμορ να αποτελεί πλέον οργανικό συστατικό της μπάντας οι Dead Kennedys ηχογραφούν τον Ιούνιο του 1980 καικυκλοφορούν στις 2 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους το ντεμπούτο δίσκο τους με τίτλο “Fresh Fruit for Rotting Vegetables”, δίσκος ο οποίος σκαρφάλωσε το νούμερο 33 στο Βρετανικό Top 40 και μάλιστα έγινε χρυσός. Πρώιμα τραγούδια όπως τα “Let’s Lynch the Landlord”, “Kill Children” και “Chemical Warfare” σατίριζαν τα δίδυμα στοιχεία της ακραίας βίας και του συντηρητισμού που χαρακτήριζαν εκείνη την εποχή ένα μεγάλο κομμάτι της αμερικανικής ζωής. Σε συνδυασμό με τις σκοτεινές αλλά παράλληλα εκρηκτικές τους εμφανίσεις και τον μύθο γύρω από το όνομά τους ολοένα να μεγαλώνει, η μπάντα συνέχισε να επεκτείνει το ακροατήριό της παίζοντας σε διάφορους υπόγειους χώρους σε διαφορετικές γωνιές των ΗΠΑ και του Καναδά. Για την ευρωπαϊκή προώθηση του δίσκου, οι DKσυνεργάστηκαν με την Cherry Red. Ο δίσκος μετέπειτα εκδόθηκε στις ΗΠΑ από την IRS και το label του Biafra, Alternative Tentacles. Σίγουρα μέχρι και σήμερα, είναι ο δίσκος που έχει κάνει τις περισσότερες πωλήσεις, ενώ λογίζεται ως ακρογωνιαίος λίθος για την ανάπτυξη και ευδοκίμηση του αμερικάνικου πανκ.
Dead Kennedys – Holiday in Cambodia
Μουσικά μιλώντας, το “F.F.f.R.V.” ήταν τίγκα στα δυνατά και γρήγορα κομμάτια,διανθισμένα με μια surf λογική και εμπνευσμένα από τα rockabilly riffs των Ramones. Στην αρχική έκδοση του βινυλίου, στο Side A ήταν τα κομμάτια 1-7 και στο Side B τα 8-14. Οι ηχογραφήσεις έγιναν με ελάχιστα overdubs που περιορίζονταν στα φωνητικά και την προσθήκη ρυθμικής κιθάρας εδώ και κει.
Το εξώφυλλο απεικονίζει φλεγόμενα αμάξια αστυνομίας, μια φωτογραφία η οποία τραβήχτηκε κατά τα περίφημα White Night Riots στις 21 Μαΐου 1979, που προκλήθηκαν από την ελαφριά ποινή που δόθηκε στον πρώην επόπτη της πόλης του Σαν Φρανσίσκο Dan White για τη δολοφονία του δήμαρχου George Moscone και του επιτηρητή Harvey Milk. Όταν ο Biafra κατέβηκε για δήμαρχος, μια από τις πολιτικές του ήταν να ανεγερθεί ένα άγαλμα για τον Dan White με σκοπό να ‘στολιστεί’ από τον κόσμο με αυγά, ντομάτες και πέτρες.
Το αρχικό οπισθόφυλλο κοσμούσε μια φωτογραφία απο μια παλαιότερη μπάντα, τους Sounds of Sunshine, με το λογότυπο των Dead Kennedys να επικολλάται πάνω στο κιτ των τυμπάνωνμε κρανία και κόκκαλα να κοσμούν τα υπόλοιπα όργανα. Η πρωτότυπη φωτογραφία, όπως είχε βρεθεί από τον Flouride σε ένα garage sale, δεν είχε κανένα σχόλιο για το τί ήταν ή ποιο απεικονίζονταν, και χρησιμοποιήθηκε επειδή η μπάντα θεωρούσε ότι ήταν “ξεκαρδιστική”. Με κάποιο τρόπο ο Warner Wilder, ο πρώην τραγουδιστής της μπάντας εκείνης, έμαθε για τη χρήση της φωτογραφίας και απείλησε να μηνύσει τους Dead Kennedys. Το οπισθόφυλλο επανατυπώθηκε με τα κεφάλια των μελών της μπάντας κομμένα, αλλά η λύση αυτή δεν ικανοποίησε τους Sounds of Sunshine, αναγκάζοντας τους DKνα βάλουν μια φωτογραφία με τέσσερις γέρους να κάθονται σε ένα σαλόνι (με μια αφίσα της Alternative Tentacles κολλημένη πίσω). Όταν ο δίσκος επανατυπώθηκε από την Cleopatra Records το 2002, επανεμφανίστηκε η πρώτη φωτογραφία των Sounds of Sunshine. Η 25η επέτειος του “Deluxe Reissue” που κυκλοφόρησε από την Cherry Red Records και την Manifesto Records το 2005 χρησιμοποίησε τη φωτογραφία των ηλικιωμένων, αλλά το λογότυπο των Dead Kennedys αντικατέστησε την αφίσα της Alternative Tentacles. Ακόμα, μένοντας στο θέμα των διαφορών ανάμεσα στις κυκλοφορίες, οι πρώτες κόπιεςτης IRS είχαν πορτοκαλί αποχρώσεις και μαύρα γράμματα στο εξώφυλλο, κάτι που ποτέ δεν εγκρίθηκε από τους DK. Σύμφωνα με μια συνέντευξη στο περιοδικό Goldmine στο τέλος της δεκαετίας του ’80, η IRS είπε στο συγκρότημα ότι θέλησαν να κάνουν την εγχώρια έκδοση διαφορετική από την έκδοση της Ευρωπαϊκής Cherry Red, πρόταση στην οποία ο Biafra απάντησε ότι: “Ναι, αλλά είναι κατώτερη από το πρωτότυπο – αλλάξτε το! “.
Dead Kennedys – Fresh Fruit For Rotting Vegetables (Full Album)
Το ‘Fresh Fruit for Rotting Eyeballs’ είναι ένα συνοδευτικό 55λεπτο ντοκιμαντέρ, που σκηνοθετήθηκε από τον Eric S. Goodfield, το οποίο περιλαμβάνεται στην 25ο Επετειο του δίσκου. Περιλαμβάνει μια σύντομη εξιστόρηση των πρώτων χρόνων των Dead Kennedys μέχρι την πρώτη περιοδεία τους στο Ηνωμένο Βασίλειο, ζωντανές εμφανίσεις που δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ ξανά, συνεντεύξεις με τους Klaus Flouride και East Bay Ray, σχόλια μουσικών δημοσιογράφων και πληροφορίες από τους βασικούς ανθρώπους που εργάστηκαν για την ηχογράφηση και κυκλοφορία του δίσκου. Το βίντεο παραλείπει τις αναφορές για την προέλευση των τραγουδιών καθώς θα αναφέρονταν στονJello Biafra, παρά το γεγονός ότι σημειώνεται έντονα η πρόθεσή του για ενασχόληση με τα πολιτικά.
Fresh Fruit For Rotting Eyeballs (Dead Kennedys Documentary)
Στις 25 Μαρτίου 1980, οι Dead Kennedys προσκλήθηκαν να εμφανιστούν στα Bay Area Music Awards σε μια προσπάθεια να δώσουν στην εκδήλωση ένα «νέο κύμα αξιοπιστίας», σύμφωνα με τα λόγια των διοργανωτών. Την ημέρα της εμφάνισής τους οι DK την πέρασαν προβάροντας το τραγούδι που τους ζητήθηκε να παίξουν, το underground hit “California Über Alles”. Το συγκρότημα εξελίχθηκε να είναι το σούσουρο της βραδιάς, όταν μετά από περίπου 15 δευτερόλεπτα, ο Biafra σταμάτησε τη μπάντα – με τρόπο που θυμίζει την εμφάνιση του Elvis Costello στο Saturday Night Live – και είπε: “Μισό λεπτό! Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε ενήλικες πλέον. Δεν είμαστε ένα punk rock συγκρότημα, είμαστε ένα newwave συγκρότημα.” Οι DK, που φορούσαν λευκά μπλουζάκια με μεγάλο μαύρο S, ζωγραφισμένο στο μπροστινό μέρος, έσυραν από το πίσω μέρος του λαιμού τους μαύρες γραβάτες σε σχήμα δολαρίου και στη συνέχεια ξεκίνησαν να παίζουν ένα νέο τραγούδι με τίτλο “Pull My Strings”, ένα τραγούδι με σατιρική επίθεση ενάντια στη δεοντολογία της mainstream μουσικής βιομηχανίας, η οποία περιελάμβανε τους στίχους: “Is my cock big enough, is my brain small enough, for you to make me a star?”. Το τραγούδι αναφερόταν επίσης στο τραγούδι των The Knack “My Sharona”. Το “Pull My Strings” δεν ηχογραφήθηκε ποτέ για studio release, αν και η εμφάνιση των DeadKennedys στα Bay Area Music Awards, που ήταν η μόνη φορά που το τραγούδι παίχτηκε ποτέ, κυκλοφόρησε στο συγκρότημα στο compilation album “Give Me Convenience ή Give Me Death”.
Τον Ιανουάριο του 1981, ο Ted ανακοίνωσε ότι ήθελε να αποχωρήσει από τη μπάντα για να ακολουθήσει μια καριέρα στην αρχιτεκτονική και θα βοηθούσε στην αναζήτηση αντικαταστάτη. Έπαιξε την τελευταία του συναυλία τον Φεβρουάριο του 1981. Ο αντικαταστάτης του ήταν ο D.H. Peligro (Darren Henley). Την ίδια εποχή, ο East Bay Ray προσπάθησε να πιέσει το υπόλοιπο της μπάντας να υπογράψει στη μεγάλη δισκογραφική εταιρεία Polydor Records. Ο Biafra δήλωσε ότι ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την μπάντα αν η υπόλοιπη μπάντα ήθελε να υπογράψει την εταιρεία, αν και ο East Bay Ray ισχυρίζεται ότι πρότεινε να μην υπογράψουν με τον Polydor. Χάος δηλαδή. Η Polydor αποφάσισε να μην υπογράψει το συγκρότημα αφού έμαθαν ότι το επόμενο single του Dead Kennedys θα είχε τίτλο “Too Drunk to Fuck”. Όταν το “Too Drunk to Fuck” κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1981, το τραγούδι προκάλεσε πολλή διαμάχη στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς το BBC φοβόταν ότι το single θα φτάσει στο Top 30. Αυτό θα απαιτούσε μια αναφορά του τραγουδιού στο Top of the Pops. Ποτέ δεν έπαιξε, παρόλο που ο παρουσιαστής Tony Blackburn αναφέρθηκε στο τραγούδι ως “Too Drunk”.
“IN GOD WE TRUST, INC” (1981)
Με το “In God We Trust, Inc” οι Dead Kennedys κινήθηκαν λίγο πιο έξω από τους μουσικούς τους αρμούς, αυξάνοντας ρυθμούς και ταχύτητες. Θα μπορούσαμε με σιγουριά να πούμε πως κινήθηκαν σε πιο hardcore thrash / punk μονοπάτια. Σε αυτό συνέβαλε ο D.H. Peligro, ο οποίος για πρώτη φορά ηχογραφεί με τους Dead Kennedys. Ο δίσκος είναι ένα συνονθύλευμα δηλώσεων κατά των Ναζί, την απληστία των οργανωμένων θρησκειών, το φυτοφάρμακο Kepone και την αδιαφορία των κυβερνήσεων που επιδείνωναν τις επιπτώσεις των καταστροφών της νόσου Minamata. Το ‘In God We Trust, Inc.’ είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ των Dead Kennedys που κυκλοφόρησε μετά την εκλογή του Ronald Reagan και χαρακτηρίζει τις πρώτες αναφορές του συγκροτήματος στο πρόσωπο του, για τις οποίες θα γινόταν αργότερο διαβόητοι και οι ίδιοι αλλά και το μουσικό είδος το οποίο πρεσβεύουν.
Κατά τη διάρκεια του 1980 και του 1981 η αμερικανική punk σκηνή είδε μια αύξηση στις κυκλοφορίες και τις πωλήσεις των 7 “EPs από την Dischord Records της Ουάσιγκτον από μπάντες όπως οι Minor Threat και οι Teen Idles. Αυτοί οι μικροί σε μέγεθος και διάρκεια high-tempo δίσκοι περιελάμβαναν το πολύ 10 τραγούδια το καθένα και βοήθησαν στον ορισμό του πανκ στα 80s. Οι Dead Kennedys, θέλοντας να αποτίσουν φόρο τιμής σε αυτή την ταχύτερη μορφή του punk rock και να παρουσιάσουν τα ταλέντα του νέου τους ντράμερ DH Peligro, έγραψαν μερικά νέα κομμάτια και ηχογράφησαν εκ νέου άλλα (που είχαν ακουστεί μόνο στο demo του 1978 και σε παλιές ζωντανές εμφανίσεις). Αυτά τα τραγούδια έγιναν η βάση για το ‘In God We Trust, Inc.’
Το εξώφυλλο του δίσκου απεικονίζει έναν χρυσό εσταυρωμένο Ιησού σε έναν σταυρό από δολάρια, με φόντο γυαλιστερό μεταλλικό υλικό. Η μπάντα κυκλοφόρησε τον δίσκο διεθνώς το 1981 με τη δική τους εταιρεία Alternative Tentacles, σε συνεργασία με διάφορες άλλες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Η αρχική κασέτα που κυκλοφόρησε και τα 8 τραγούδια βρίσκονταν στην πλευρά Α, αφήνοντας την πλευρά Β σκόπιμα άδεια. Στη δεύτερη πλευρά της κασέτας μπορούσε κανείς να διαβάζει την εξήγηση: “Η ηχογράφηση στο σπίτι καταστρέφει τα κέρδη της μουσικής βιομηχανίας! Αφήσαμε αυτή την πλευρά κενή ώστε να μπορέσετε να βοηθήσετε”. Το ‘I God We Trust, Inc.’ κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε compact δίσκο το 1985 ως extra bonus στον δεύτερο δίσκο των Dead Kennedys το 1982.
Εκτός από το πολύκροτο εξώφυλλο του ΕΡ, οι στίχοι περιείχαν το πιο εκκεντρικά κοινωνικά και πολιτικά σχόλια του Biafra και τα τραγούδια όπως το «Moral Majority», «Nazi Punks Fuck Off» και «We’ve Got a Bigger Problem Now» όρισαν άτυπα τους Dead Kennedys εκπροσώπους της καθολικής κοινωνικής διαμαρτυρίας, ενώ τα «Dog Bite», «Rawhide» και διάφορα χιουμοριστικά intro έδειξαν μια πολύ πιο παιχνιδιάρική τους πλευρά.
Dead Kennedys – Nazi Punks fuck off
Στα πιο διαδικαστικά, ο δεύτερος κιθαρίστας 6025, ο οποίος είχε αποχωρήσει το 1979, έγραψε το κομμάτι “Religious Vomit”. Το τραγούδι “Kepone Factory” είναι μια νέα έκδοση του “Kepone Kids”, το οποίο εμφανίστηκε στο demo του 1978. Οι νέες βερσιόν των “Moral Majority” και “Nazi Punks Fuck Off” κυκλοφόρησαν σαν single με αντιφασιστικο βραχιολάκι. To “We’ve Got A Bigger Problem Now” είναι μια επαναηχογραφημένη έκδοση του πρώιμου single της μπάντας “California Über Alles”, με την προσθήκη lounge στοιχεία σε αντίθεση με το γρήγορο σκληρό hardcore punk του υπόλοιπου δίσκου.
Dead Kennedys – In God We Trust, Inc. (Full EP)
Οι Dead Kennedys ηχογράφησαν τον δίσκο στα Subterranean Studios στις 19 Ιουνίου του 1981. Όλα τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν ζωντανά χωρίς overdubs. Το Session αυτό βιντεοσκοπήθηκε από τον Joe Rees των Target Video με τον Mike Fox, τον session engineer, στέλνοντας το rough mix στο video feed. Όταν οι DK έδωσαν τα κομμάτια για μίξη, ανακάλυψαν ότι η μαγνητική ταινία της ηχογράφησης ήταν ελαττωματική, καταστρέφοντας όλο το γραμμένο υλικό, με αποτέλεσμα να επανηχογραφήσουν και τα 8 κομμάτια ξανά τον Αύγουστο του ίδιου έτους στο Mobius Music. Χρόνια αργότερα, οι ενισχυμένες τεχνικές αποκατάστασης επέτρεψαν την ανάκτηση πέντε κομματιών από τις κύριες ταινίες από τις ηχογραφήσεις στα Subterranean Studios. Αυτά, μαζί με τα ακατέργαστα βίντεο των τριών επόμενων τραγουδιών, εμφανίζονται στο DVD ‘The Lost Tapes’.
DEAD KENNEDYS – In God We Trust, Inc.: The Lost Tapes
“PLASTICSURGERYDISASTERS” (1982)
Με το “Plastic Surgery Disasters” του 1982, οι Dead Kennedys άλλαξαν και πάλι ρότα, χωρίς όμως να χάνουν την ταυτότητά τους. Πολλοί το χαρακτηρίζουν ως το καλύτερο άλμπουμ τους σαν σύνολο (ηχητικά, παραγωγή, μίξη).
Το εξώφυλλο του δίσκου απεικόνιζε ένα λιπόσκαρκο χεράκι ενός παιδιού από την Αφρική, το οποίο φαίνεται μικροσκοπικό σε σύγκριση με την παλάμη του λευκού χεριού που το πιάνει. Η συγκεκριμένη φωτογραφία (“Hands” 0 είχε κερδίσει το βραβείο World Press Photoτο 1980 και είχε τραβηχτεί στην περιοχή Karamoja στην Νιγηρία από τον Mike Wells. Η ίδια φωτογραφία είχε χρησιμοποιηθεί από μια άλλη μπάντα του San Francisco, τους Society Dog στο ΕΡ τους “…Off of The Leash”, που κυκλοφόρησε το 1981. Το εσώφυλλο κοσμείται από κολάζ της δουλειάς του Winston Smith.
Σχετικά με την κυκλοφορία του άλμπουμ από την δισκογραφική εταιρεία Manifesto το 2001, η εισαγωγή του “Government Flu” αποτελεί ξεχωριστό trackμε τίτλο “Advice from Christmas Past”. Υπάρχει επίσης ορθογραφικό λάθος στα CD της Manifesto, με το “Bleed for Me” να έχει τον τίτλο “Bleed for”. Στις αρχικές κυκλοφορίες βινυλίου και κασέτας, η πλευρά Α περιέχει τα κομμάτια 1-8 και η πλευρά Β τα κομμάτια 9-13. Σε ορισμένες επανεκδόσεις του βινυλίου, ωστόσο, στην πλευρά Α είναι τα κομμάτια 1-9 και στην πλευρά Β τα κομμάτια 10-13.
Με λογική παρόμοια με το ‘The Wall’ των Pink Floyd, το “Plastic Surgery Disasters” είναι δίσκος που ακολουθεί κυκλική ροή και μοτίβο, καθώς το τέλος του “Moon Over Marin” είναι η αρχή του “Government Flu”.
Όπως προανέφερα, οι DK διατήρησαν την αγριότητα και τη σάτιρα τους, αλλά το μουσικό περιεχόμενο είχε διαφοροποιηθεί έντονα, συμπεριλαμβάνοντας και απροσδόκητες στιγμές, όπως τον Klaus Flouride να παίζει κλαρινέτο. Μέσα στις καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι τα singles “Bleed for Me” και “Halloween”, ενώ το “Moon Over Marin”, ήταν η πρώτη και η μοναδικά φορά που οι Dead Kennedys βάδισαν προς τα μονοπάτια της μπαλάντας, παρά το γεγονός ότι οι στίχοι του τραγουδιού κατήγγειλαν την ρύπανση.
Dead Kennedys – Plastic Surgery Disasters (Full Album)
Πλέον οι Dead Kennedys αποτελούσαν μια de facto πολιτική δύναμη, με κατάφωρη εναντίωση στα ανερχόμενα στοιχεία της αμερικανικής κοινωνικής και πολιτικής ζωής, όπως η θρησκευόμενη δεξιά, ο Ronald Reagan και οι αδρανείς πλούσιοι. Η μπάντα συνέχισε να περιοδεύει σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και στην Ευρώπη και την Αυστραλία, κερδίζοντας οπαδούς σε κάθε σημείο της Υφηλίου. Παρόλο που συνέχισαν να παίζουν ζωντανά το 1983 και το 1984, έκαναν ένα διάλειμμα από την κυκλοφορία νέων δίσκων για να επικεντρωθούν στην δισκογραφική εταιρία Alternative Tentacles, η οποία σε βάθος χρόνου θα γινόταν συνώνυμη με την εναλλακτική κουλτούρα του DIY. Το συγκρότημα συνέχισε να γράφει νέο υλικό κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το οποίο θα εμφανιζόταν στο επόμενο άλμπουμ τους.
Το 1984 ο East Bay Ray κυκλοφόρησε το σινγκλ “Trouble In Town”. Ο Biafra ασχολήθηκε με την “Alternative Tentacles” υπογράφοντας συγκροτήματα όπως οι Hüsker Dü, No Means No, D.O.A. και TSOL.
Dead Kennedys – The Early Years Live (Complete)
Dead Kennedys Live San Francisco 1984 (full show) VHSrip
“FRANKENCHRIST” (1985)
Οι DeadKennedys προχωρούν δυναμικά, με τον τρίτο τους δίσκο “Frankenchrist” να κυκλοφορεί το 1985, δείχνοντας πως όσο ο καιρός περνά, τόσο περισσότερο ωριμάζουν μουσικά, παράλληλα όμως έντονη είναι η επιθυμία τους να λοξοδρομήσουν λίγο. Παρά το γεγονός ότι κράτησαν έναν βασικό κορμό γρήγορων κομματιών, οι DKπρόσθεσαν στις συνθέσεις τους πνευστά και synthesizers. Ο δίσκος αποτελεί παράδειγμα progressive και psychedelic συνθέσεων, ενώ η επιρροή από τα spaghetti western είναι εμφανής, ειδικά στα σημεία των πνευστών. Τα περισσότερα κομμάτια ρίχνουν τις ταχύτητες, σε αντίθεση με το παρελθόν. Στιχουργικά, οι DK δεν παρέκκλιναν από τον κλασικό τους ρου, κριτικάροντας την κοινωνική κατάσταση της Αμερικής εκείνον τον καιρό. Το “MTV – Get Off The Air” είναι από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια του δίσκου, κατακεραυνώνοντας τη μουσική έκπτωση των ημερών, ενώ το “Stars and Stripes of Corruption” αναφέρεται στις πολιτικές φιλοσοφίες του Biafra.
Το εξώφυλλο του ‘Frankenchrist’ απεικονίζει μια παρέλαση των Shriners, οδηγώντας μικροσκοπικά αυτοκίνητα, φορώντας τα διακριτικά καπέλα τους με το κόκκινο φέσι. Τα τέσσερα μέλη των Shriners που απεικονίζονται στη φωτογραφία μήνυσαν τους Dead Kennedys το 1986. Η φωτογραφία αρχικά τραβήχτηκε και δημοσιεύθηκε από τη Newsweek στη δεκαετία του 1970, μια δεκαετία πριν από τη χρήση της δηλαδή από τους Dead Kennedys και την Alternative Tentacles το 1985.
Το πιο αξιομνημόνευτο «περιστατικό» του συγκεκριμένου δίσκου, θα λέγαμε πως ήταν η διαμάχη που ξέσπασε σχετικά με το “Penis Landscape” του H.R. Giger, μια αφίσα του έργου που συμπεριλήφθηκε στο booklet του δίσκου, υπονομεύοντας όμως ως ένα ποσοστό τη φήμη του δίσκου στο σύνολό του. Το “Penis Landscape” αποτέλεσε το μήλο της Έριδος μεταξύ της μπάντας και του νεοσύστατου τότε Parent Music Resource Center (PMRC) για τον λόγο ότι απεικόνιζε εννέα κόλπους και φαλλούς που, ας πούμε, περνούσαν ΠΟΛΥ καλά μεταξύ τους. Τον Δεκέμβριο του 1985 μια έφηβη κοπέλα αγόρασε το άλμπουμ από το Wherehouse στο Λος Άντζελες. Η μητέρα του κοριτσιού έγραψε επιστολές στον Γενικό Εισαγγελέα της Καλιφόρνιας και στους εισαγγελείς του Λος Άντζελες καταγγέλλοντας το περιεχόμενο. Το 1986, τα μέλη της μπάντας, μαζί με άλλα άτομα που συμμετείχαν στη διανομή του “Frankenchrist”, κατηγορήθηκαν ότι μοίραζαν προκλητικό υλικό σε ανηλίκους. Στην αγωγή που κατατέθηκε όμως, ποτέ δεν αναφέρθηκε το όνομα του μαγαζιού.Εν τέλει μπάντα και ‘συνεργοί’ κατηγορήθηκαν ότι παραβίασαν τον Ποινικό Κώδικα της California, με ένα χρόνο κράτηση στη φυλακή του νομού και πρόστιμο ύψους $ 2.000. Ο Biafra λέει ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι κυβερνητικοί πράκτορες εισέβαλαν και έψαξαν στο σπίτι του. Οι κατήγοροι προσπάθησαν να παρουσιάσουν την αφίσα στους ενόρκους μεμονωμένα για να θεωρηθεί ως άσεμνο υλικό, αλλά η δικαστής Susan Isacoff έκρινε ότι η αφίσα πρέπει να εξεταστεί μαζί με τη μουσική και τους στίχους. Οι κατηγορίες εναντίον τριών αρχικών κατηγορουμένων, του Ruth Schwartz (ιδιοκτήτη της Mordam Records), του Steve Boudreau (προμηθευτής που εμπλεκόταν στην διανομή του “Frankenchrist” στο κατάστημα του Λος Άντζελες) και του Salvatore Alberti (ιδιοκτήτη του εργοστασίου όπου βγήκαν οι κόπιες του δίσκου) απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.Τον Αύγουστο του 1987 η υπόθεση εξετάστηκε ξανά με δύο εναγομένους: τον Jello Biafra και τον Michael Bonanno (πρώην διευθυντή του label Alternative Tentacles). Εντούτοις, η δίκη έληξε με ψηφοφορία 7 προς 5 υπέρ της απαλλαγής. Οι εισαγγελείς Michael Guarino και Ira Riener υπέβαλαν αίτηση επανάληψης της δίκης, την οποία απέρριψε η δικαστής Isacoff, ανώτερη δικαστής της περιφέρειας του Λος Άντζελες. Ο δίσκος, ωστόσο, απαγορεύτηκε από πολλά καταστήματα σε εθνικό επίπεδο.
Εν μέσω όλης αυτής της ‘παρωδίας’ και όσο περνούσε ο καιρός, τόσο οι Dead Kennedys απογοητεύονταν με την κατάσταση που επικρατούσε στο underground. Η Hardcore σκηνή, που θεωρούνταν καταφύγιο για ανοιχτά μυαλά και καταπιεσμένους αντισυμβατικούς νέους, άρχισε να προσελκύει ένα πιο βίαιο κοινό που επέβαλε ένα αυξανόμενο επίπεδο βιαιότητας στον κόσμο που πήγαινε να απολαύσει τις συναυλίες, με αποτέλεσμα να αποξενώνει πολλά από τα συγκροτήματα και τα άτομα που είχαν βοηθήσει στην πρωτοπορία του κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Τα προηγούμενα χρόνια η μπάντα είχε επικρίνει τους νεοναζιστές skinheads για την προσπάθειά τους να καταστρέψουν τη punk σκηνή, αλλά το ίδιο μεγάλο πρόβλημα ήταν η δημοτικότητα των ολοένα και πιο macho hardcore συγκροτημάτων που προσέλκυσαν έναν διαφορετικό κόσμο στις συναυλίες των DK, φέροντας άλλα / διαφορετικά ιδανικά. Τον Ιανουάριο του 1986, απογοητευμένοι και αποξενωμένοι από τη σκηνή, οι Dead Kennedys αποφάσισαν να διαλυθούν, δίνοιντας την τελευταία τους συναυλία στις 21 Φεβρουαρίου. Η τελευταία εμφάνιση των Dead Kennedys έγινε στο Bay Area του San Francisco, την γενέτειρά τους δηλαδή. Ως επιβράβευση της πορείας και του φανατικού τους κοινού οι DK κυκλοφόρησαν την συλλογή “Give Me Convenience or Give Me Death”, η οποία περιελάμβανε τα κλασικά τους κομμάτια, κάποια early singles και σπάνια κομμάτια το 1987.
Η μπάντα παρά το γεγονός ότι έδωσε τότε την τελευταία συναυλία, συνέχισε να δουλεύει πάνω σε τραγούδια, με κομμάτια που έγραφε ο Biafra όπως το “Chickenshit Conformist” και “AnarchyForSale”, που αρθρώνει τα συναισθήματά τους για την κατάντια του punk rock.
Dead Kennedys – Frankenchrist (1985)
“BEDTIME FOR DEMOCRACY” (1986)
Μέσα στο καλοκαίρι που ακολούθησε οι DeadKennedys έγραψαν το “Bedtime for Democracy”, το οποίο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1986. Στο εξώφυλλο που συνοδεύει τον δίσκο ερχόμαστε αντιμέτωποι με το λεηλατημένο από τους Ναζί Άγαλμα της Ελευθερίας, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους οπορτουνιστές, μέλη της Klan, διεφθαρμένους κυβερνητικούς αξιωματούχους και θρησκευτικά ζόμπι, καταδεικνύοντας πως ούτε η Αμερική, μα ούτε και το punk θα μπορούσαν ποτέ να ξεφύγουν από όλη αυτή τη μάστιγα. Φυσικά, τα θέματα των στίχων βρίσκονταν σε απόλυτη αρμονία.
Ο τίτλος του άλμπουμ αναφέρεται στην κωμωδίας του 1951, ‘Bedtime for Bonzo’ με πρωταγωνιστή τον Ronald Reagan και επίσης αντικατοπτρίζει την κουρασμένη πλέον πικρία των DK από την οικονομική και συναισθηματική εξαθλίωση που βίωσαν με τις δίκες και τις φιλονικίες για την τέχνη που συνόδευε τον προηγούμενο δίσκο τους. Μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησε η ηχογράφηση του ‘Bedtime for Democracy’, οι Dead Kennedys είχαν αποφασίσει ποια θα ήταν η τελευταία συναυλία τους με τον Jello Biafra και ανήγγειλαν τη διάλυση τους αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου, του οποίου η εισαγωγή είναι μια διασκευή του David Alan Coe’s ‘Take Your Job and ShoveIt!”
Μουσικά μιλώντας, ο δίσκος περιλαμβάνει μια σειρά γρήγορων / σύντομων τραγουδιών διαποτισμένα με λίγη τζαζ (“D.M.S.O.”), αφηγήσεις (“A Commercial”) και ψυχεδέλεια (“Cesspools In Eden”). Οι στίχοι εστιάζουν σε πιο ενδόμυχες σκέψεις, είναι πιο εσωστρεφείς, κάτι που μπορούμε να διαπιστώσουμε σε κομμάτια όπως το “Where Do Ya Draw the Line”, κρατώντας μια απόσταση από τον βίαιο χαρακτήρα των αρχικών τους κυκλοφοριών.
Τον Δεκέμβριο του έτους εκείνου, οι DeadKennedys βγήκαν απ’ την πρίζα. Ο Biafra έγινε ουσιαστικά μια κοινωνική περσόνα μιλώντας για τις πολιτικές πεποιθήσεις του σε πολυάριθμες τηλεοπτικές εκπομπές και κυκλοφόρησε πολλούς αφηγηματικούς δίσκους. Οι Ray, Flouride και Peligro ακολούθησαν ο καθένας μια σόλο καριέρα.
Dead Kennedys – Bedtime for Democracy (Full Album)
Στα fun facts του δίσκου ανήκει το γεγονός ότι μια East Bay πανκ μπάντα ονόματι Isiocracy, παράλλαξε τον τίτλο του ΕΡ των DK, κυκλοφορώντας το δικό τους ΕΡ το 1988 με τίτλο “Bedtime for Isiocracy’. Το εξώφυλλο έδειxνε την μπάντα όλη μαζί σε ένα κρεβάτι, μαζί με τον Jello Biafra. Μετά από αυτήν την κυκλοφορία, οι Isiocracy διαλύθηκαν, με δυο από τα πρώην μέλη να σχηματίζουν τους Samiam και άλλους να σχηματίζουν των Green Day.
“GIVE ME CONVENIENCE OR GIVE ME DEATH”
Το “Give Me Convenience Or Give Me Death”είναι μια συλλογή που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1987 μέσω της Alternative Tentacles. Το άλμπουμ αποτελείται από τραγούδια (ή σε μερικές περιπτώσεις διαφορετικές εκδόσεις τραγουδιών) που δεν κυκλοφόρησαν στα επίσημα στους δίσκους των DK. Η αρχική έκδοση βινυλίου είχε τα κομμάτια 16 και 17 σε έναν επιπλέον δίσκο flexi. Το άλμπουμ έγινε χρυσό το Δεκέμβριο του 2007. Ο τίτλος αποτελεί λογοπαίγνιο του περίφημου τελεσίγραφου του Patrick Henry, «Δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο!» και προοριζόταν ως σχόλιο σχετικά με τον αμερικανικό καταναλωτισμό. Το‘Give Me Convenience or Give Me Death’ ήταν το τελευταίο album των Dead Kennedys που ενέκρινε για παραγωγή ο Biafra και το οποίο αποτελεί το τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε μέσω της Alternative Tentacles. Ο δίσκος περιλαμβάνει το αμφιλεγόμενο “Pull My Strings” που παίχτηκε μόνο μία φορά στις 25 Μαρτίου του 1980, όταν οι Dead Kennedys κλήθηκαν να εκτελέσουν τις Bay Area Music Awards, γεγονός στο οποίο αναφέρθηκα παραπάνω. Στον δίσκο επίσης περιλαμβάνεται το “Night of the Living Rednecks”, ένα τραγούδι που ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισης των DKστο Πόρτλαντ του Όρεγκον το 1979. Όταν ο East Bay Ray έσπασε μια χορδή της κιθάρας του, ο Jello άρχισε να εξιστορεί ένα περιστατικό κατά το οποίο συνάντησε μια ομάδα “χαζών πλούσιων παιδιών”, ενώ κατά την εξιστόρηση αυτή το υπόλοιπο γκρουπ έπαιζε ένα τζαζ medley.
Διάφορες «εξωαγωνιστικές» περιπέτειες περίμεναν τους Dead Kennedys. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, μέλη των DΚ ανακάλυψαν ότι είχαν ανακύψει προβλήματα στις πληρωμές των πνευματικών δικαιωμάτων από την Alternative Tentacles. Οι East Bay Ray, Klaus Flouride καιD.H. Peligro υποστήριξαν ότι ο Jello Biafra είχε συνωμοτήσει για να πληρώσει χαμηλότερα τέλη δικαιωμάτων. Παρόλο που και οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι αυτό οφειλόταν σε λογιστικό λάθος, τα άλλα μέλη αναστατώθηκαν από το γεγονός ότι ο Biafra δεν τους ενημέρωσε για το λάθος την στιγμή που το ανακάλυψαν και υποστήριξαν ότι ο Biafra σκόπευε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα εναντίον τους. Δικαστικά αποφασίστηκε ότι ο Biafra και η Alternative Tentacles είναι “ένοχη για κακοήθεια, καταπιεστικούς όρους και απάτη”. Η προσφυγή του Biafra απορρίφθηκε, συνεπώς έπρεπε να καταβάλει τα εκκρεμή δικαιώματα και τις αποζημιώσεις για την όλη κατάσταση και αναγκάστηκε να παραδώσει τα δικαιώματα του παλαιού καταλόγου των Dead Kennedys στην εταιρία Decay Music. Οι ένορκοι και οι δικαστές σημείωσαν, με τα λόγια τους, ότι ο Biafra “δεν είχε αξιοπιστία” ως προς τη σύνθεση των κομματιών, διαπιστώνοντας από τα στοιχεία που υπέβαλαν και οι δύο πλευρές ότι οι πιστώσεις των τραγουδιών έπρεπε να αποδοθούν σε κάθε μέλος του συγκροτήματος.
Η διαμάχη αυτή αμφισβητήθηκε έντονα από όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους και η υπόθεση προκάλεσε μικρές δονήσεις στους πανκ κύκλους. Ο Biafra ισχυριζόταν ότι ο East Bay Ray είχε εκφράσει πολύ καιρό πριν την δυσαρέσκεια του ως προς την Alternative Tentacles και το ποσό των χρημάτων που έλαβε από αυτούς, γι’ αυτό και ξεκίνησε η όλη αναστάτωση για την απόδοση των χρημάτων εξαρχής. Διαπιστώθηκε ότι η Alternative Tentacles πλήρωνε τους Dead Kennedys με λιγότερο ποσοστό ανά CD συγκριτικά με όλες τις υπόλοιπες μπάντες, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Biafra, και δεν ενημέρωνε κανέναν γι’ αυτό, κάτι που αντικειμενικά ήταν η απάτη. Ο Biafra κατηγόρησε τη μπάντα ότι επιθυμούσε να παραχωρήσει το “Holiday in Cambodia” για χρήση στις διαφημίσεις των παντελονιών Levi’s, το οποίο η μπάντα αρνήθηκε.
Όλα τα μέλη πλην του Biafra, κατηγορούν τον τελευταίο μέχρι και σήμερα ότι ο λόγος που άσκησαν αγωγή εναντίον του ήταν η σκόπιμη παρακράτηση χρημάτων από τον Jello Biafra, παρόλο που στο παρελθόν έχουν παραδεχθεί ότι όλα οφείλονταν σε λογιστικό λάθος. Λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το ζήτημα παραμένουν λιγοστές. Η μπάντα υποστηρίζει επίσης ότι η ιστορία για την διαφήμιση των Levi’s ήταν εντελώς πλασματική και εφευρέθηκε από τον Biafra για να τους δυσφημίσει.
Όπως απέδειξε η ιστορία, αυτό δεν ήταν εν τέλει το τέλος των Dead Kennedys. Το 2001, η μπάντα επανενώθηκε χωρίς τον Biafra. Ο Jello θεώρησε την επανένωση μη επαγγελματική και την περιφρονούσε, γιατί δεν έλαβε ποτέ επίσημη πρόσκληση. Εξέφραζε για καιρό την δυσαρέσκειά του για τις περιοδείες που σκοπό έχουν την νοσταλγία και υποστήριξε ότι όλη η κίνηση έγινε λόγω απληστίας.
Η “Manifesto” επανακυκλοφόρησε όλη την δισκογραφία των Dead Kennedys το 2001, πετυχαίνοντας πωλήσεις 100.000 αντιτύπων. Τύπωσε εκ νέου αρκετά DVD, επανεκδόσεις και ζωντανά άλμπουμ. Σύμφωνα με το Biafra, τα ζωντανά άλμπουμ είναι “cash-ins” για το όνομα του Dead Kennedys και της μουσικής τους, ωστόσο γκρίνιαζε για την ποιότητα του ήχου τους. Παράλληλα, είχε δηλώσει ότι δεν λαμβάνει δικαιώματα από την πώληση οποιωνδήποτε εκδόσεων της Manifesto Records, συνεπώς προτρέπει τους φανς να μην ακουμπάνε τα λεφτά τους στις επανεκδόσεις αυτές. Τα άλλα μέλη αντιτέθηκαν στις κατηγορίες του Biafra σχετικά με τις ζωντανές κυκλοφορίες λέγοντας ότι το τελικό αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση ήταν προσπάθεια σκληρής δουλειάς. Ο Biafra αντεπιτέθηκε με τη σειρά του λέγοντας ότι οι Dead Kennedys ήταν η πιο άπληστη καραόκε μπάντα.
Μία νέα εκδοχή του συγκροτήματος υπό το όνομα “DK Kennedys”εμφανίστηκε με τον Brandon Cruz στο μικρόφωνο παίζοντας ζωντανά στη Νότια Αμερική, την Σερβία, την Ιαπωνία και την Ρωσία. Στη συνέχεια έπαιξαν στο γερμανικό φεστιβάλ “With Full Force” μπροστά σε 40.000 θεατές. Οι ευρωπαϊκές τους εμφανίσεις για τον Μάρτιο του 2003 ακυρώθηκαν όταν ο East Bay Ray έσπασε δάχτυλο του χεριού του. Λίγους μήνες αργότερα, ο Cruz αποχώρησε και το μικρόφωνο ανέλαβε ο Jeff Penalty. Οι Dead Kennedys έπαιξαν για πρώτη φορά στο Μεξικό και κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο το 1979, “Milking the Sacred Cow”, στο οποίο είχαν συμπεριληφθεί δύο ζωντανές ηχογραφήσεις των “SoupIs Good Food” και “Jock-O-Rama” που είχαν κυκλοφορήσει με το “Frankenchrict”. Ο Jeff Penalty αποχώρησε τον Μάρτιο του 2008 και αντικαταστάθηκε από τον Ron “Skip” Greer. Στις 21 Αυγούστου 2008, το συγκρότημα ανακοίνωσε την αποχή του από τις ζωντανές εμφανίσεις λόγω προβλημάτων υγείας των Flouride και Peligro. Το συγκρότημα επανεμφανίστηκε τον Ιούνιο του 2009 στην Σάντα Ρόζα της California. Το 2010 ανακοινώθηκε περιοδεία στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, με τον Greg Reeves να αντικαθιστά προσωρινά τον Flouride. Ακολούθησαν παγκόσμιες περιοδείες το 2013 και το 2014. Το 2017, ο East Bay Ray είχε αποκαλύψει ότι η μπάντα και ο Jello Biafra είχαν δεχτεί μια πρόταση από το μουσικό φεστιβάλ Riot Fest, ζητώντας τους να κάνουν ένα reunion show και παρά το γεγονός ότι ο Ray και οι υπόλοιποι φάνηκαν δεκτικοί, ο Biafra αρνήθηκε.
Και φτάνουμε στα επίμαχα του 2018. Με την αρχική σύνθεση του συγκροτήματος κατά τα ¾ (East Bay Ray, Klaus Flouride και D.H. Peligro) και τον Ron “Skip” Greer να έχει αντικαταστήσει τον Jello Biafra από το 2008, οι Dead Kennedys πρόκειται να εμφανιστούν στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα στις 30 Ιουνίου και 01 Ιουλίου αντίστοιχα.
