Ελληνικά
Last Updated on 06:07 PM by Giorgos Tsekas
Δεν ξέρω πόσοι αντιληφθήκατε πως μια εβδομάδα πριν ζήσαμε μια άκρως διδακτική βραδιά στο Gagarin. Μαθήματα λιτού προμοσιον που με την δύναμη του underground και την ορμή της αγνής αγάπης για την μουσική (και το Φεγγάρι…) γέμισε με ευκολία τον συναυλιακό χώρο με κόσμο που διψούσε για παγανιστικό μπλακ μεταλ και εμπειρίες ζωής και ουχί φασέους και λοιπούς μαϊντανούς.
Με μια σχετικά μικρή (20λεπτη) καθυστέρηση το φεστιβαλ άνοιξαν οι Primal Cult. Αρκετά μελωδικοί οι έλληνες μαυρομέταλλοι βασίζουν πολλά στους Rotting Christ και τα πρώιμα 90’s. Σφιχτοδεμένο σύνολο που παρά τα αρχικά προβλήματα στον ήχο παρουσίασε ένα σύντομο αλλά δυναμικό σετ λιστ και προξένησε τα ανάλογα ερωτηματικά του τύπου ‘πότε βγάζουν άλμπουμ αυτοί, είναι καλοί’ στο κοινό που ζεστάθηκε με το καλημέρα. Για την ιστορία ο διάδοχος του από το ΕΡ 2014 ‘Timeless Paths’ με τίτλο ‘Perennial Fire’ λογικά θα κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες.
Λίγα λεπτά αργότερα ανέβηκαν στην σκηνή οι Synteleia. Εξαιρετικοί σχεδόν καταιγιστικοί κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού που σιγά σιγά γέμιζε το Gagarin. Ολντ σκουλ μπλακ μεταλ με τους Rotting Christ ακόμα μια φορά να αποτελούν την κύρια επιρροή με μια πιο πανκινη/θρασίζουσα προσέγγιση και ανεξέλεγκτη επίθεση από σόλο. Αν δεν είχαμε εκέινα τα προβλήματα στο μικρόφωνο της σοπράνο Μίνας Μόρφη η εκτέλεση του ολόφρεσκου “The Black Goat Rites”, θα αποτελούσε χαιλ λαιτ… Ένα αναμονή του καινούριου τους άλμπουμ που βρίσκεται στα σκαριά μιας και ουσιαστικά τελειώνουν τις ηχογραφήσεις, έχουμε να θυμόμαστε μια εκπληκτική εμφάνιση κυρίως του φροντμαν Nyctelios.
Οι Necrohell σπάσανε αυτή την Christ σαπίλα που αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα με τι άλλο …με αγνή νορβηγίλα. Darkthrone και δεν είμαι καλά, παγωμένος ήχος, σιδηροδρομικά ριφφ, ακλόνητα κορμιά επί σκηνής, άπιαστες ταχύτητες και ανελέητο κοπάνημα των ντραμς. Τυγχάνει να είμαι τεράστιος λάτρης αυτού του ήχου και οι Necrohell πραγματικά σάρωσαν και κάνανε επίδειξη δύναμης και των εργατοωρών επί σκηνής αν και θα γκρίνιαζα –ελάχιστα- για κάποια σκαμπανεβάσματα στον ήχο που καταπλάκωνε ενίοτε τις κραυγές του φροντμαν Sorg.
Οι Horn είναι ένα one man project του κυρίου Nerrath και κατά κόσμον Niklas Thiele. Επιβλητικός επί σκηνής και πως αλλιώς μιας και γιγαντόσωμος (με το μπασο να χάνεται στα χέρια του και να θυμίζει ξυλοκόπο κανονικότατα) ο γερμανός αεικίνητος πλαισιωμένος από σέσσιον μουσικούς κέρδισε το κοινό με το μονοδιάστατο μεν, φολκίζον βάρβαρο γερμανόφωνο Pagan/Black/Heavy Metal του. Κάποιους πιο παραδοσιακούς μπλακμεταλλάδες ίσως τους κούρασε δικαιολογημένα αλλά σαν γενική εικόνα η ένταση της απόδοσης του και η ενέργεια που έβγαλε τα 45 λεπτά νομίζω που έπαιξε ήταν με πρόσημο θετικό.
Περίπου στις 11 οι ρυθμικές ιαχές ‘Kawir Kawir’ από το ενθουσιώδες κοινό που είχε σχεδόν γεμίσει το ιστορικό venue καλωσόρισε τους headliners της βραδιάς που μπήκαν με τα μπούνια και το “Λυκάων”, από το τελευταίο τους στούντιο άλμπουμ. Οι οπαδοί είχαν ήδη ακούσει τα τραγούδια και γνώριζαν τι θα ακούσουν με το “Τάνταλος” και τις φοβερές κιθάρες του αγκαλιάστηκε με θέρμη. Φυσικά το σετλιστ -αν και όπως η λογική επέβαλε επικεντρώθηκε στο ‘Εξιλασμός’-φροντισμένα το συγκρότημα το εμπλούτισε με ματιές στο ένδοξο παρελθόν, ικανές να τροφοδοτήσουν τη σκέψη με μαγικές αναπολήσεις και μεθυσμένες αποχρώσεις. Έστι ακούσαμε το “Cosmic Verve” από το “Εποπτεία” του 1999, τo “Ύμνος στους Aνέμους” από το εκπληκτικό “Ισόθεος” του 2012, “Ερμής (Ο Ψυχοπομπός)” από το “Προς Κάβειρους” του 1997, το “Ποσειδών” και το “Οφιολατρία” από τον ομώνυμο δίσκο του 2008 και το “Χαίρε τρίμορφη θεά” και ‘Διόνυσος’ από το “Πάτερ Ήλιε Μήτερ Σελάνα” του 2016. Στα 2 τελευταία ο Πανδίων εμφανίστηκε με τη γκάιντα επ’ ώμου, ντυμένος με μια κόκκινη αρχαιοπρεπή ενδυμασία και ενώ το κοινό τραγουδούσε ακολουθώντας το χαρακτηριστικό ήχο της γκάιντας, ο Πανδίων του πέταξε ένα φλασκί με κρασί, με τον Therthonax, να το καλεί να ‘διονυσιαστεί’. Δεν θυμάμαι πλήρες σετλιστ αλλά ξεχώρισα από το ‘Εξιλασμός’ σίγουρα το “Αγαμέμνων”. Πριν ξεκινήσει το κομμάτι, ο Therthonax κάλεσε στη σκηνή τον Αλέξανδρο από τους MACABRE OMEN, για να τραγουδήσει μαζί τους τα χορωδιακά φωνητικά του τραγουδιού, όπως άλλωστε και στον δίσκο. Με αυτό εγκατέλειψαν την σκηνή πριν φυσικά μετά από λαϊκή απαίτηση επιστρέψουν σε αυτή για το καθιερωμένο encore και τα “Προς Κάβειρους” και “Άρτεμις” (αφιερωμένο στον πρόσφατα εκλιπόντα Αλέξη τον Πολωνό το οποίο ήταν και αγαπημένο του κομμάτι από την μπάντα). Η βραδιά έκλεισε με τους Nerrath από τους HORN, τον Πανδίωνα και τον Αλέξανδρο των MACABRE OMEN, και το εκστασιασμένο κοινό να τραγουδούν το “Χαίρε Βάκχε” από το “Ισόθεος”. Πανδαισία…
