Από την πρώτη στιγμή που έμαθα για την επαναδραστηριοποίηση των Θεσσαλονικιών Epic Metallers Sarissa στα πλαίσια μιας σειράς ζωντανών εμφανίσεων προς τιμήν του εκλιπόντος μπασίστα τους Δημήτρη Σελαλμαζίδη, ήθελα να μιλήσω μαζί τους.

Οι εμφανίσεις είναι 4 μέχρι στιγμής και ολοκληρώθηκαν όλες με μια πρωτόγνωρη αποδοχή του εγχειρήματος από τον κόσμο.

Τηλεφωνώ στον Χατζησυμεωνίδη ο οποίος είναι παλιός γνώριμος από την εποχή της Θεσσαλονίκης και μάλιστα ήταν ο πρώτος που με άφησε να κάνω live χωρίς “πολλά πολλά” στο τότε μαγαζί του, τον ιστορικό Παπαγάλο, ο οποίος ήταν βασικό στέκι στην συμπρωτεύουσα της προ περασμένης δεκαετίας. 

“Θέλω να τα πούμε για Sarissa, πες και στον Lyssa”. Το κανονίσαμε στο φτερό, χωρίς “πολλά πολλά”, όπως πάντα άλλωστε. Το τι είπαμε θα το διαβάσεις παρακάτω.

Συνέντευξη στον Χρήστο Παπαδάκη

 

Η προφανής ερώτηση που ξεκινάει αυτή την συνέντευξη είναι το πώς βιώσατε εσείς την επιστροφή της μπάντας επί σκηνής. Έχουμε focus στο αρχικό line up και στην πρώτη εποχή των Sarissa -Demo 1987-. Πώς λειτούργησε σε εσάς όλο αυτό αρχικά και πώς είδατε σε δεύτερη φάση τον κόσμο και την αντίδραση του σε όλο αυτό;

Γιώργος Χατζησυμεωνίδης Επιστροφή στις ρίζες, επιστροφή στην αρχή, εκεί στο 1985 όταν πρωτοξεκινήσαμε το σχήμα με τον Θανάση.

Παράξενη αίσθηση. Πολλές αναμνήσεις. Κατά κάποιο τρόπο συνάντηθηκα με τον εαυτό μου… νέο. Υπάρχει ακόμη η φλόγα μετά απο τόσα χρόνια.

Ο κόσμος μας αγκάλιασε τόσο στην Αθήνα (10 Μαρτίου) όσο και στην Θεσσαλονίκη (11 Μαρτίου). Η υποδοχή ήταν κάτι παραπάνω απο “ζεστή” και τον ευχαριστούμε που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα.

Σάκης “Lyssa” Καζάκης: Όπως είπε και ο Γιώργος, επιστροφή στις ρίζες, επιστροφή εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Βέβαια και τεράστια συγκίνηση. Από την πλευρά μου, δεν περίμενα να μας τιμήσει τόσο πολύς κόσμος. Αλλά πήγαν όλα πάρα πολύ καλά.

Πέρα από τα δύο μέλη του αρχικού line up με πια κριτήρια έγινε η επιλογή των υπολοίπων μουσικών που πλαισίωσαν τις μέχρι τώρα εμφανίσεις;

ΓΧ: Ο Χρυσάφης Ταντανόζης στα τύμπανα και ο Αλέξιος Χαμαλίδης στο μπάσο απο τους Crystal Tears.

Με τα παιδιά γνωριζόμασταν πολλά χρόνια, ποτέ όμως δεν δόθηκε η ευκαιρία να παίξουμε μαζί.

Νομίζω ότι ήρθε πολύ φυσιολογικά και πολύ γρήγορα η πρόταση που τους κάναμε να παίξουν στο σχήμα γιατί και τους ξέραμε αλλά και τους εκτιμούσαμε σαν μουσικούς. Και ευτυχώς “έδεσε” πολύ γρήγορα και πολύ καλά το σύνολο. Υπάρχει χημεία.

ΣΚ: Δεν υπάρχουν κριτήρια. Η πραγματικότητα είναι απλή. Όταν ψάχναμε drummer, ρώτησα τον Χρυσάφη αν γνωρίζει κάποιους ανθρώπους. Μου έδωσε κάποια τηλέφωνα. Όταν δεν βρέθηκε κανένας, ο Χρυσάφης είπε “θα το κάνω εγώ, δεν μπορώ να σας αφήσω”, έτσι απλά.

Φίλοι χρόνια τα παιδιά, ήρθε και ο Αλέξης, η ομάδα έδεσε και όλα πηγαίνουν καλά.

Μου κάνει εντύπωση που είδα τη μπάντα να ανοίγει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για τους Nightrage που έρχονται από ένα άλλο μουσικό σύμπαν. Θετική η εντύπωση φυσικά, μα οφείλω να την εκφράσω ως ερώτημα. Πώς λειτούργησε το πάντρεμα; Βοήθησε η πολυθεματική φύση του live και σε παραπάνω προσέλευση κόσμου;

ΓΧ: Ο Μάριος (Ηλιόπουλος) είναι φίλος από πολύ παλιά. Και τώρα η φιλία αυτή “μεγάλωσε”. Ο Μάριος έκανε την πρόταση για να παίξουμε μαζί τους. Εμείς θέλαμε να τιμήσουμε τον Τζίμι… Και ταίριαξε.

Σίγουρα λειτούργησε έτσι όπως λες γιατί ήταν και τα δύο live sold out. Είδαμε παλιούς φίλους, γνωρίσαμε νέους… Διαφορετικό είδος μεν, αλλά η μουσική πάντα είναι μέσο επικοινωνίας και το αποτέλεσμα; Δύο φοβερές βραδιές.

ΣΚ: Φυσικά και βοήθησε. Άλλωστε,η μουσική πρέπει να αγκαλιάζει και όχι να διχάζει τον κόσμο. Τώρα, αν είναι λίγο διαφορετικό είδος μουσικής…  και οι δύο μπάντες είναι Heavy Metal! Όπως και οι Aitherion και οι Psyanide που άνοιξαν τα live. Όλα καλά λειτούργησαν, όπως πρέπει να λειτουργούν βασικά.

Στην Κοζάνη και στα Τρίκαλα πως ήταν οι συναυλίες;

Κοζάνη (7 Απριλίου) Τρικαλα (30 Απριλίου) ήταν πολυ καλά τα live. Και τα δυο με full energy, πάθος και συμμετοχή του κόσμου.

Ο Δημήτρης Σελαλμαζίδης είναι το πρόσωπο το οποίο τιμάται μέσα από την τρέχουσα σειρά των Sarissa εμφανίσεων που έχει ξεκινήσει. Έτσι οι επόμενες ερωτήσεις αφορούν αυτόν: Καταρχήν πόσο δύσκολο είναι για μια μπάντα να δουλεύει χωρίς ένα από τα βασικά της μέλη;

ΓΧ: Πολύ περίεργα… Κάποια στιγμή ενώ παίζαμε, γυρίζω ασυναίσθητα προς την μεριά του μπάσου και πήγα να πω κάτι στον Τζιμ, αλλά δυστυχώς δεν ήταν εκεί… Συνέβη χωρίς καν να το σκεφτώ, ξέρεις…

Με τον Τζιμ γνωριζόμασταν σχεδόν 40 χρόνια. Έχουμε γράψει πολλά τραγούδια μαζί, παίξαμε μαζί σε συναυλίες, στούντιο, πήγαμε μαζί στο εξωτερικό, κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο σε μικρές περιοδείες που κάναμε… Έχουμε μεθύσει μαζί, έχουμε μαλώσει… Έχουμε πάει διακοπές μαζί, κάναμε πολλές τρέλες μαζί…

Δύσκολη φάση ακόμη δεν το πιστεύω ότι έφυγε.

ΣΚ: Το δύσκολο είναι όταν έχουμε χάσει τον φίλο μας, μετά έρχεται η μουσική… Χάσαμε τον αδερφό μας, από εκεί να ξεκινήσουμε. Η μπάντα πρέπει να προχωρήσει και χωρίς τον Τζίμη. Μακάρι να μην προχωρούσε η μπάντα και να ζούσε ο Τζίμης. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο.

Αν ζητούσα να περιγράψετε με τρεις λέξεις τον Δημήτρη ποιες θα ήταν αυτές;

ΓΧ: Είχε επίμονη, δύναμη, και ήθελε να κάνει την δουλειά όσο καλύτερα γινόταν.

ΣΚ: Καραπόντιος. Χαχαχα! Κοίτα, ο Δημήτρης ήταν πάρα πολύ δυναμικός χαρακτήρας και εγωιστής και αγύριστο κεφάλι. Τώρα,καμιά φορά λειτουργούσε θετικά, λειτουργούσε και αρνητικά.

Έχετε να θυμηθείτε κάποια έντονη στιγμή από τις πρόσφατες live εμφανίσεις που θα μπορούσατε να συνδέσετε με τον Δημήτρη;

ΓΧ: Στην Αθηνά όταν ξεκίνησε να παίζει το intro με τις φωτογραφίες του Τζιμ από παλιά, ήμουν πολύ φορτισμένος συγκινησιακά και κάποια στιγμή νόμισα ότι πλάκα μας κάνει και ότι θα φανεί ξαφνικά και θα παίξουμε μαζί…

ΣΚ: Βασικά, στα περισσότερα live που πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη, πάντα έβλεπα τον Δημήτρη. Η απουσία του σε εμένα τουλάχιστον, ήταν αισθητή. Την τελευταία φορά που είδα το live των Accept, ήθελα να γυρίσω το κεφάλι μου μήπως τον δω, αλλά δεν ήταν εκεί.

Για την συγκεκριμένη σειρά ζωντανών εμφανίσεων η οποία τρέχει τώρα, γιατί επιλέξατε υλικό μόνο από το Demo 1987 και όχι από όλες τις περιόδους του γκρουπ;

ΓΧ: Επιλέξαμε το Demo 1987 γιατί ήταν η πρώτη δουλειά της μπάντας και γιατί δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ πριν ολόκληρο και θεωρήσαμε ότι θα ήταν κάλο να αποτίσουμε φόρο τιμής παίζοντας το demo… Είχαμε συζητήσει με τον Τζιμ και παλιότερα να το κάνουμε αυτό.

ΣΚ: Πρώτον, γιατί το demo δεν παίχτηκε ποτέ και δεν παρουσιάστηκε ποτέ. Δεύτερον,το demo είναι κυρίως γραμμένο από τον Γιώργο και εμένα. Βέβαια συμμετέχει και ο Δημήτρης. Δε θα μπορούσε λοιπόν να ήταν μεγαλύτερη τιμή για τον Δημήτρη, να τον τιμήσουμε με κομμάτια που γράψαμε. Για αυτό επιλέχθηκε το demo.

Υπάρχει μήπως η σκέψη για επόμενες εμφανίσεις στο μέλλον οι οποίες θα περιέχουν και άλλο υλικό εκτός από τα κομμάτια του demo;

ΓΧ: Τουλάχιστον για το εγγύς μέλλον μόνο από το demo.

ΣΚ: Θα μπορούσε. Ποτέ μη λες ποτέ. Έχουμε μάθει να απλώνουμε τα πόδια μέχρι εκεί που φτάνει η κουβέρτα.

Μιας και μιλάμε για το Demo 1987 και επειδή υπάρχει πολύ λάθος πληροφόρηση εκεί έξω. Θέλω από το στόμα της μπάντας μερικά βασικά details. Ποιο ήταν το line up της ηχογράφησης. Ποτέ ηχογραφήθηκε, που ηχογραφήθηκε, πότε κυκλοφόρησε, σε πόσες κόπιες κυκλοφόρησε (μιλάω για την αρχική έκδοση της κασέτας), ποιος έκανε την ηχογράφηση, τη μίξη και το mastering -αν έγινε mastering- και τέλος αν υπήρξε official εξώφυλλο.

Η μουσική των τραγουδιών ηχογραφήθηκε τους πρώτους μήνες του 1987 στο Rock studio του Παντελή Δεληγιαννιδη στην Άνω Τούμπα στην Θεσσαλονίκη και ο ίδιος έκανε και την ηχογράφηση και την μίξη και το mastering. Μάλιστα ήταν η πρώτη δουλειά που έγινε σε εκείνο το studio.

Η φωνή ηχογραφήθηκε αρκετούς μήνες αργότερα εξαιτίας ενος ατυχήματος που είχα στο πόδι μου, είχα κόψει ένα μεγάλο μέρος από το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού ποδιού και δεν περπάτησα αλλά και ούτε τραγούδησα για αρκετούς μήνες. Όταν ήρθε η στιγμή να μπω στο στούντιο, καθόμουν σε καρεκλά και το πόδι μου ήταν απλωμένο γιατί ακόμη δεν μπορούσα να το πατήσω.

Το Lineup ήταν: Χατζησυμεωνίδης Γεώργιος – Φωνή,
Αθανάσιος Καζάκης – Κιθάρα, Χρήστος Μαμαλιτζίδης – Κιθάρα, Φώτης Κάνιστρας – Ντραμς, Δημήτρης Σελαλμαζιδης – Μπάσο.

Στην αρχή τυπώσαμε 70 κασέτες με αυτό το εξώφυλλο και μετά νομίζω άλλες 90. Ότι άλλο κυκλοφόρησε ή κυκλοφορεί με άλλο εξώφυλλο δεν είναι από το σχήμα και ούτε από την αρχική κασέτα.

Μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος των ζωντανών εμφανίσεων, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Έχετε σκοπό να βάλετε την μπάντα στον πάγο ή θα συνεχίσει η πορεία;

ΓΧ: Ειδομεν!

ΣΚ: Στον πάγο δε θα μπει με τίποτα, γιατί απ’ότι ξέρω υπάρχει κάποια ζήτηση από promoters, από διάφορους ανθρώπους, από φεστιβάλ. Προσωπικά, θα ήθελα να γράψουμε καινούριο υλικό,να καθήσουμε με τον Γιώργο να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Μουσική κάνουμε, δε θα παντρευτούμε.

Υπάρχει στα σκαριά ένα Sarissa άλμπουμ το οποίο είχε ξεκινήσει να δουλεύει ο Δημήτρης Σελαλμαζίδης. Υπάρχουν πλάνα ολοκλήρωσης του;

ΓΧ: Είχαμε συνθέσει μαζί με τον Τζιμ αρκετά τραγούδια αλλά επειδή το μέλλον ακόμη δεν έχει “αποφασιστεί”, καλύτερα θα ήταν να μην επεκταθούμε παραπάνω.

ΣΚ: Όχι. Είναι κάτι προσωπικό του Δημήτρη και εγώ δε μπορώ να αναμειχθώ στα προσωπικά του.

Όλη αυτή η επαναδραστηριοποίηση της μπάντας μήπως έχει προκαλέσει κάποιο επιπλέον ενδιαφέρον και στο επίπεδο της δισκογραφίας; Πχ για πιθανά reissues των παλιότερων τίτλων ή κάτι τέτοιο;

ΓΧ: Έχεις πολύ καλή “όσφρηση”. Ναι υπάρχουν κάποιες προτάσεις αλλά δεν γίνεται να αποκαλύψουμε τιποτα ακόμη, καταλαβαίνεις.

Τι θα ήταν αυτό που θα θέλατε ο κόσμος να κρατήσει από τους Sarissa;

ΓΧ: Ο καθένας νιώθει και καταλαβαίνει την μουσική των Sarissa με το δικό του τρόπο. Eγώ προσωπικα χαίρομαι ιδιαίτερα που αρκετοί άνθρωποι, μπαντες και μουσικοί ταυτιστηκαν με τα τραγούδια μας, εμπνεύστηκαν από τα τραγούδια μας και τα “συνέχισαν” με κάποιο τρόπο μέσα από την δική τους μουσική. Είμασταν μια παρέα αρκετά νέων στην ηλικία ανθρώπων που αγαπούσαμε αυτό που κάναμε, ζουσαμε για αυτό και ήμασταν αληθινοί και ίσως αυτός είναι ο λόγος που ακόμη και μετά 40 χρόνια οι Sarissa είναι εδώ.

ΣΚ: Το ότι είμαστε αληθινοί και πως ό,τι κάνουμε, το κάνουμε με αγνή καρδιά και Heavy Metal.

Τι είναι αυτό που έχει μείνει σε εσάς πιο έντονα από αυτή τη μπάντα μέσα σε μια πορεία τόσων ετών;

ΓΧ: Αν και ίσως ακουστεί κλισέ νομίζω ότι -τουλαχιστον- στα πρώτα χρόνια το σχήμα ζούσε αυτό που λέμε Sex, Drugs and Rock ‘N’ Roll στο έπακρο… Ότι κάναμε το κάναμε σε υπερθετικο βαθμό, πολλές φορές φταναμε στα άκρα.

ΣΚ: Στα 80ς ήμασταν το απόλυτο Sex, Drugs and Rock ‘N’ Roll. Ζούσαμε στα άκρα με όλη τη σημασία της λέξης. Οι Sarissa όμως μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους. Μάθαμε μουσική μέσα από τους Sarissa. Γιατί όταν φτιάξαμε τους Sarissa,δεν ήμασταν ούτε από ωδεία, ούτε σπουδαγμένοι μουσικά. Οπότε η καύλα μας να δημιουργήσουμε μουσική, μας έκανε και καλύτερους μουσικούς. Αυτό είναι που θυμάμαι έντονα από τους Sarissa. Και φυσικά, πόσο στα άκρα ζούσαμε. Κοιμηθήκαμε στα ίδια δωμάτια όπως είπε και ο Γιώργος και φυσικά κάναμε τα πάντα σαν μπάντα.

Στείλτε ένα μύνημα στον Macedonian Army εκεί έξω. Στους φανατικούς οπαδούς σας, και γενικά σε όσους σας γουστάρουν.

ΓΧ: Soldier for forty years…. I BOW BEFORE YOU AND I SALUTE YOU!

ΣΚ: Να ξυπνάνε το πρωί να βλέπουν τα μούτρα τους στον καθρέφτη και να είναι καθαροί και αληθινοί. Και να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Rock n Roll.

Ο επίλογος δικός σας.

ΓΧ: Thank you for the journey.

ΣΚ: Stay metal, όπως λέει και ο φίλος μου ο Μάριος.

Βίντεο από το πρώτο live των Sarissa. Στην Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκης σε ένα υπόγειο μπαρ με όνομα Life (πλέον αποθήκη χαρτικών). Γιώργος Χατζησυμεωνίδης – Φωνή, Σάκης “Lyssa” Καζάκης – Κιθάρα, Δημήτρης Σελαλμαζίδης – Μπάσο, Ορέστης Ντόζης – Κιθάρα, Αλέξης Αλεξίου – Τύμπανα. – Δεκέμβρης 1985.