Η έννοια του supergroup, είναι ένα σύνηθες φαινόμενο όσον αφορά τη metal μουσική. Είναι όμως, αρκετά σπάνιο αυτό το φαινόμενο, να μην βασίζεται μόνο στο legacy των εκάστοτε μουσικών που αποτελούν αυτό το supergroup. Όταν βλέπεις μπάντες σαν τους Arcturus, με μέλη των Dimmu Borgir, Mayhem, Ulver, Ved Buens Ende, μεταξύ άλλων εκατοντάδων, είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσει υψηλής ποιότητας νορβηγικό black metal – όχι όμως ακριβώς σαν αυτό που φανταζόμαστε. Οι Arcturus άδραξαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό, το οποίο απολαύσαμε για άλλη μια φορά στην Ελλάδα, πέντε χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους.
Όντας ένα συγκρότημα το οποίο περιοδεύει σπασμωδικά (με εμφανίσεις κυρίως σε μεγάλα φεστιβάλ), οι Arcturus έκαναν μια στάση από την Ελλάδα και παρουσίασαν ένα full show διάρκειας 1,5 ώρας και κάτι, νομίζω. Το νομίζω το τονίζω, γιατί κάπου στη μέση χάθηκε ο χρόνος. Πρώτοι όμως στη σκηνή, εμφανίζονται οι Decipher. Η εμφάνισή τους το βράδυ της Παρασκευής στο Fuzz, συνέπεσε με την ημερομηνία κυκλοφορίας του πρώτου τους full length album, “Arcane Paths to Resurrection”, το οποίο έχει δει από εχθές το φως της ημέρας, μέσω της Transcending Obscurity Records. Η τελευταία φορά που είδα τους Decipher ήταν ένα χρόνο πριν στο Κύτταρο με τους Misthyrming και στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, το άλμα και η αυτοπεποίθηση φάνηκαν. Θες η σκληρή δουλειά, θες οι πρόβες, θες η χαρά του release date, το βέβαιο είναι ότι οι Decipher είναι από τις καλύτερες ελληνικές black metal μπάντες εκεί έξω αυτή τη στιγμή, και κάθε φορά που τους βλέπω είναι όλο και καλύτεροι.
Γύρω στις έντεκα παρά, στη σκηνή βγαίνει ο Vortex και η μπάντα του, εμφανώς σουρωμένος και έτοιμος για ένα σουρρεάλ roller coaster που θυμίζει χαοτική βραδινή βάρδια σε δουλειά. Όλα ήταν 10/10. Ήχος, visuals, εμφάνιση, setlist, όλα on spot. Παρότι η μπάντα λατρεύτηκε περισσότερο για τα δυο πρώτα κλασσικά πλέον “Aspera Hiems Symfonia” και “La Masquerade Infernale”, όλες οι δουλειές του σχήματος δένουν μαζί και δημιουργούν εναλλαγές που δεν τις προσπερνάς εύκολα ως κάτι που “δεν εμπίπτει στα ακούσματά μου”. Οι Arcturus έχουν χτίσει τη δική τους λεγεώνα στην Ελλάδα και αυτό φαίνεται κάθε φορά από τις εμφανίσεις τους που έχουν περάσει πλέον τις 5 αν δεν κάνω λάθος. Και όσο υπάρχει ακόμα το θερμό καλωσόρισμα και τα δάκρυα στα μάτια των παρευρισκομένων (κάτι που παρατήρησα σε πολλούς), δεν θα σταματήσουν να φέρνουν το avant garde σοου τους προς τα εδώ, με την ελπίδα κιόλας να δούμε και ένα νέο δίσκο αυτή τη φορά στη φαρέτρα τους, με την επόμενη άφιξή τους.
