Η ευκαιρία που μου δόθηκε να ξαναδώ τους Blues Pills ζωντανά ήταν πραγματικά πολύ ευπρόσδεκτη. Η προ διετίας πρώτης τους εμφάνιση στη χώρα μας, είχε αποδείξει με σαφή τρόπο και σε μένα αλλά και σε όσους άλλους είχαν κατακλύσει το Gagarin εκείνη τη βραδιά, γιατί το πολυεθνικό αυτό συγκρότημα θεωρείται από τα πιο καυτά νέα ονόματα του 70’s revival.
Έτσι με το αρκετά καλό νέο δεύτερο άλμπουμ τους Lady In Gold στις αποσκευές τους, οι Blues Pills αυτή τη φορά θα ανέβαιναν τη σκηνή του (πολύ μεγαλύτερου) Piraeus 117 Academy για να διαπιστώσουμε αν η δικαιολογημένη φασαρία για αυτούς συνεχίζει να έχει την ίδια δυναμική.
Στις 20.30 περίπου και ενώ ο κόσμος ακόμα έμπαινε, εμφανίστηκε (αν και δεν είχε ανακοινωθεί πουθενά νομίζω) η support μπάντα της βραδιάς που ήταν οι έλληνες Riverbed. Προσωπικά δε τους είχα ξανακούσει, αλλά σύντομα διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο συγκρότημα με εξαιρετικό τραγουδιστή και ήχο με καθαρές 70s hard rock επιρροές χωρίς να λείπουν και κάποιες λίγες AOR αναφορές. Για τα περίπου 35-40 λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή, παρουσίασαν κυρίως δικό τους υλικό που σαν συνθέσεις «δεν ανακαλύπτουν και τον τροχό», αλλά σίγουρα αποδόθηκαν με πολύ καλή και ψυχωμένη διάθεση από τη μπάντα κερδίζοντας δικαιολογημένα το χειροκρότημα του κοινού.
Περίπου στις 21:30 και ενώ ο χώρος είχε γεμίσει αλλά σε ανθρώπινα επίπεδα που σου επέτρεπαν να κινηθείς άνετα (ο εξώστης δεν άνοιξε), οι Blues Pills ανεβαίνουν στη σκηνή καταχειροκροτούμενοι. Μια απόλυτα κεφάτη όσο και «χίπικα» όμορφη Elin Larsson μας καλησπερίζει με ενθουσιασμό και το συγκρότημα ξεκινάει την εμφάνιση του κατευθείαν με το ομώνυμο Lady In Gold. Δε χρειάστηκε πολύ ώρα για να διαπιστώσω το ίδιο που είχα διαπιστώσει και με τη πρώτη τους εμφάνιση πριν 2 χρόνια:
Οι Blues Pills είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα που στα live είναι ανώτερα από το studio. Αν και ο ήχος σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης κατά τη γνώμη μου –χωρίς να ήταν άσχημος- δεν ήταν και ο καλύτερος δυνατός, δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στο να καταλάβει κάποιος ότι έχει να κάνει με μια μπάντα παιχταράδων και γκρουβάτων μουσικών, με την Elin φυσικά σε πρώτο πλάνο, αεικίνητη, χαμογελαστή και εντυπωσιακή να δίνει το τόνο ασταμάτητα. Αυτή η κοπέλα όπως είπε και ένας γνωστός μου που πέτυχα στο live είναι κυριολεκτικά «η χαρά της ζωής»! Στοιχείο έξτρα σε σχέση με τη προηγούμενη εμφάνιση τους, η προσθήκη ενός ακόμα μουσικού (δε συγκράτησα το όνομα του) σε πλήκτρα και κιθάρα (αναλόγως το κομμάτι) που γέμιζε ακόμα περισσότερο τον ήχο αλλά και τη σκηνική παρουσία.
Οι Blues Pills για περίπου 90 –ίσως και παραπάνω- λεπτά υπήρξαν απόλυτα δυναμικοί, σούπερ δεμένοι (φαίνονται τα πολλά πια χιλιόμετρα που έχουν στη σκηνή), κεφάτοι αλλά και πραγματικοί επαγγελματίες αφού κυριολεκτικά δεν έπεφτε νότα κάτω.
Από τα highlight της εμφάνισης τους η εκτέλεση του High Class Woman που η Elin αφιέρωσε σε όλες τις κοπέλες που βρίσκονταν στο χώρο, η πολύ όμορφη ερμηνεία της στο I Felt A Change μόνο με πιάνο και φωνή, ενώ το αναμενόμενο encore μας επιφύλαξε έκπληξη με την εκτέλεση του Somebody To Love των Jefferson Airplane, τραγούδι που τους ταιριάζει απόλυτα και το απέδωσαν εξαιρετικά. Φυσικά τελευταίο κομμάτι δεν ήταν άλλο από το φοβερό Devil Man που η Elin εισήγαγε σχεδόν σολάροντας ακαπέλα προκαλώντας τον αναμενόμενο χαμούλη.
Συνοψίζοντας μπορώ να χαρακτηρίσω την εμφάνιση των Blues Pills εξαιρετική για ακόμη μια φορά. Ίσως κάπως πιο «επαγγελματική» από τη προηγούμενη, αλλά αυτό είναι λογικό όταν μια μπάντα έχει πάρει φόρα και αλωνίζει ασταμάτητα τις σκηνές ανά τον κόσμο.
Το σίγουρο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα συγκρότημα ακόμα φρέσκο και με τρομερή διάθεση να παίξει, με συνεχή άνοδο, που βρίσκεται στα «ντουζένια» του και για αυτό είναι πραγματική απόλαυση να τους παρακολουθείς. Ευπρόσδεκτοι και πάλι ASAP!