Οι πλέον αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό Flotsam & Jetsam βρέθηκαν για ακόμα φορά στην χώρα μας, με πρώτο σταθμό την πόλη της Θεσσαλονίκης. Παράξενη η μέρα για συναυλία, Δευτέρα γαρ, παρόλα αυτά ο κόσμος ήρθε στο Eightball Club για να παρακολουθήσει τους Heavy Speed / Thrashers από το Phoenix της Arizona (όχι από νωρίς βέβαια, αλλά αυτό είναι μια πικρή ιστορία που έχει αναλυθεί πολλάκις, οπότε δε θα κουράσω). Εν τω μεταξύ, ειλικρινά αρχίζω και πιστεύω πως κάποια σκοτεινή δύναμη παρακολουθεί τα lives της πόλης και κάνει ό,τι μπορεί για να μας κάνει τη ζωή δύσκολη και τα νεύρα κρόσια. ΦΥΣΙΚΑ, ένα μεγάλο μέρος του κέντρου της Θεσσαλονίκης ήταν για ακόμα ένα βράδυ κλειστό – ακόμα δεν έχω μάθει γιατί – με αποτέλεσμα να γίνεται η κάθοδος προς τα Λαδάδικα παιχνίδι υπομονής. Αφήνοντας όλα αυτά στην άκρη, οι πόρτες του Eightball άνοιξαν στην ώρα τους (και έκλεισαν και στην ώρα τους, οπότε καλοθελητές τύπου «δεν πρόλαβα να έρθω νωρίς / κράτησε μέχρι αργά το πανηγύρι» μπορούν να σταματήσουν να καταθέτουν τις αποψάρες τους) και το πρώτο support act ανεβαίνει στην σκηνή μερικά λεπτά πριν τις 20:00. Με πλήρως ανοδική πορεία τον τελευταίο χρόνο (ίσως και παραπάνω εδώ που τα λέμε), οι Astrarot έκαναν ίσως την καλύτερή τους ζωντανή εμφάνιση. Ένα βίαιο υβρίδιο μεταξύ metalcore και τα υπολείμματα του παλαιού τους πιο thrash εαυτού, οι Astrarot γέμισαν την σκηνή για περίπου μισή ώρα, παρουσιάζοντας επτά κομμάτια συνολικά.
Το σετ τους: Straight From Nowhere, Still Standing, Heretic, P.T.F.A.Y.S., Cunt, By Your Rules, Feeding The Flame.
Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις, την σκυτάλη στη σκηνή παίρνουν οι LieVeil, ορμώμενοι από τη Βάρνα και τη Σόφια από την Βουλγαρία· μια τετράδα εμφανώς χαρούμενη που βρίσκεται στο συγκεκριμένο λάιβ. Δεν τους γνώρισα από πριν, ήταν η πρώτη επαφή μου μαζί τους, οπότε έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι η μουσικής τους δεν με άγγιξε ιδιαίτερα. Κυμαίνονται σε Thrash Metal μονοπάτια κατά κύριο λόγο, μονοπάτια που ομολογουμένως γουστάρω, μπλεγμένα σε πιο Death Metal φόρμες (στα φωνητικά ειδικά είναι εμφανής η κατεύθυνση της μπάντας). Ενώ ήταν φουλ στην ενέργεια και είχαν από κάτω φίλους τους από την πατρίδα τους να τους στηρίζουν, δεν ένιωσα κάποια οικειότητα με τα κομμάτια τους, πιθανώς λόγω άγνοιας. Ίσως την επόμενη φορά. Το σετ τους: Exordium, The Day Of The White God, Crowned Pawn, A.D.H.D, The One, Photon, Devolution. Οι Memorain ήταν το τρίτο και τελευταίο support act της βραδιάς. Έχοντας ήδη δημιουργήσει κάποιο όνομα «στην πιάτσα» λαμβάνοντας υπόψη πως είναι ενεργοί από το 1999 (παρά τις όποιες αλλαγές στο lineup τους κατά την πάροδο των χρόνων), οι Memorain ανέβηκαν με αέρα στην σκηνή του Eightball, εμφανώς πανέτοιμοι για να παρουσιάσουν τα κομμάτια τους. Η μουσική τους ανήκει στον Thrash / Speed Metal χώρο, ωστόσο δεν ακολουθούν κάποια νόρμα, αλλά πορεύονται με τον δικό τους ήχο και τις ιδιαίτερες τους συνθέσεις. Ήθελα λίγο καλύτερη διαχείριση του χώρου της σκηνής από τα μέλη της μπάντας και τι εννοώ με αυτό. Μπορεί ο καθένας τους να έκανε το κομμάτι του και να κάλυπτε τον δικό του χώρο με τον τρόπο που ήθελε, ωστόσο συνολικά –ομαδικά, δεν ένιωσα οπτικά την ισχύ εν τη ενώσει.
Το σετ τους: Demon’s Hunt, Guardian Knight, Nations On Fire, Course Correction, Until You Die, Bad Wolf, The End Of Hope.
Flotsam and Jetsam για την συνέχεια και βραδιά ανάβει για τα καλά. Εμφανώς καλοδιάθετοι οι F & J παρουσίασαν ένα ποτ πουρί που περιελάμβανε τραγούδια από όλη τους την καριέρα (το σετ παρακάτω). Είναι συγκρότημα που βρίσκεται συχνά πυκνά στον δρόμο, οπότε το να αναλύσουμε την σκηνική τους παρουσία είναι νομίζω αδιάφορο, αφού για ακόμη μια φορά ήταν φουλ στην ενέργεια, με συνεχείς εναλλαγές στις θέσεις τους και με συχνές συνδιαλλαγές με το κοινό, πράγμα ωραίο να συμβαίνει. Από άποψη απόδοσης ήταν φανταστικοί, εάν εξαιρέσεις το λίγο ζόρι του Eric AK στα φωνητικά στα τελευταία κομμάτια – έκαναν καλή δουλειά τα σφηνάκια που πηγαινοέρχονταν τελικά. Ο κόσμος, αν και δεν γέμισε ασφυκτικά το Eightball, ήταν ικανοποιητικός σε προσέλευση και τρομερός σε «απόδοση», αφού, πέραν της ολίγης παγωμάρας στα καινούρια κομμάτια των Φλότσαμ, στα υπόλοιπα (και ειδικά σε όσα περιλαμβάνονται στους 2 πρώτους δίσκους) δεν σταμάτησε να χτυπιέται. Αδιαμφισβήτητα, ήταν ένα τρομερό live που δημιούργησε όμορφες μνήμες. Ας ελπίσουμε να μας ξανάρθουν κάπου στο μέλλον!
Το σετ τους: Seventh Seal, Dreams of Death, Hammerhead, Monkey Wrench, Desecrator, Me, Life is a Mess, Shee Took An Axe, Hard On You, Iron Maiden, Smoked Out, No Place For Disgrace, Doomsday For The Deciever, I Live You Die `
