Οι Τεξανοί U.S. Speed/Power/Τhrash metal βετεράνοι εμφανίστηκαν την περασμένη Κυριακή 19.02 μπροστά σε έναν μικρό αριθμό ατόμων (γύρω στα 100-150) αλλά τι και αν τα άτομα ήταν λίγα, τι και αν ήταν λίγοι αυτοί που τους τίμησαν. Μια μπάντα του διαμετρήματος και με ιστορία 33+ χρόνων όπως οι Ηelstar θα έπρεπε να είναι πολύ πιο γνωστή στο ευρύ κοινό. Δυστυχώς παρευρέθηκαν λίγοι. Ξεκινώντας με τις support μπάντες, οι Endomain εμφανίστηκαν πρώτοι παίζοντας δεμένα και δυναμικά αυτό το power/prog μίγμα που θέλουνε να βγάλουν προς τα έξω. Η φωνή του Στρατή ξεχώριζε και όπως την πρώτη φορά που τους πρωτάκουσα συνεχίζει να μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Να σημειώσω εδώ την μηδαμινή προσέλευση ατόμων που δυστυχώς είναι πια ενδεικτικό της ελληνικής πραγματικότητας, παραταύτα οι Endomain απέδωσαν μια χαρά. Μετέπειτα οι Αθηναίοι Τhrashers Memorain έδωσαν μια διαφορετική νότα στην βραδιά . Έπαιξαν σφιχτά και με ενέργεια αφήνοντας την καλύτερη των εντυπώσεων. Στις 22.10 οι Ηelstar δεν είχαν κάνει ακόμα την εμφάνιση τους στην σκηνή κάνοντας με να αναρωτιέμαι προς τι η όλη αργοπορία. Έτσι έκανα μια βόλτα προς την έξοδο όπου συνάντησα τον James Rivera που αποδείχθηκε εξαιρετικά απλός καθώς και χαμηλών τόνων άτομο. Μετά τις απαραίτητες ετοιμασίες με τον συνοδοιπόρο του στην μπάντα Larry Barragan ήμασταν έτοιμοι για τοU.S. Metal μακελειό που θα ακολουθούσε. Ξεκινώντας με το single “Black Cathedral” κομμάτι του Vampiro και τις μελωδικές δισολίες να ακούγονται, με την μυστηριώδη ακουστική κιθάρα βγαίνει ο James Rivera δίνοντας στο μέσω οπαδό το μήνυμα για το τι θα επακολουθούσε. Ντυμένος βρικόλακας με καπαρντίνα και τους χαρακτηριστικούς κυνόδοντες έδωσε το έναυσμα στην μπάντα που μπήκε δυναμικά με 4 κομμάτια (“Awaken into Darkness”, “Bloodlust”, “To Their Death Beds They Fell”, “Black Cathedral”) από το καινούριο καταπληκτικό τους album ’Vampiro“ που παρεμπιπτόντως θυμίζει αρκετά Νosferatu/Remnants of War έχοντας την βαμπιριστίκη θεματολογία στις βαλίτσες τους πέρασαν εν συνεχεία πίσω στο ευλογημένο έτος του 1989 και έπαιξαν 3 κομμάτια απ το “Nosferatu” (“Rhapsody in Black/Baptized In Blood”, “To Sleep Per Chance to Scream“ και ”Harker’s Tale”). Εκεί κάπου τέλειωσαν την αναφορά τους στο θρυλικό αυτό album. Εν συνεχεία ο Rivera έβγαλε την μπέρτα του έκανε το διάλλειμα του και εμείς περιμέναμε τα εναπομείναντα 45 λεπτά της βραδιάς. Καθώς παραμιλάγαμε πήγαμε λίγο στο πρ΄’οσφατο παρελθόν και τα “This Wicked Nest” (2014), “Τhe Glory of Chaos” (2010) και “The King of Hell” (2008) που εντύπωση μου έκανε η συνθετική ικανότητα αυτής της μπάντας. Μοναδικό ταλέντο ικανότητα να προσαρμόζεται σε οποιοδήποτε είδος με τα κοφτά Bay Area Thrash riffaκια του Mr. Larry Barragan. Εκεί θαρρώ πως έχασα το κεφάλι μου ακούγοντας το “Pandemonium“ και αντίστοιχα το πρώτο κομμάτι του προτελευταίου δίσκου τους ξεκινώντας μελωδικά το “Fall of Dominion” και “Tormentor” στην συνέχεια. Δεν περιγράφεται τι έγινε όταν ακούστηκε ένας απ’ τους ύμνους αυτού του Distant Thunder (1988) το θρυλικό “The King Is Dead”. Φυσικά από κάτω έγινε πανικός που συνεχίστηκε και στα “Evil Reign” (“Remnants of War” του 1986) και στο “Run with the Pack” το πιο γνωστό κομμάτι της μπάντας ίσως από το “Burning Star”. Μοναδικό παράπονο που δεν ακούστηκε το “Winds of War” που ζητήθηκε από τον κόσμο επανειλημμένα αλλά αντ’αυτού παίξανε μια διασκευή στο “N.I.B.” των Sabbath. Έτσι έκλεισε ένα αξέχαστο live αφήνοντας την καλύτερη των εντυπώσεων για την αναλλοίωτη φωνή του Rivera στον Χρόνο καθώς και τον εκπληκτικό Larry Barragan. Να σημειώσω πως οι Helstar έχασαν την πρωινή πτήση τους από Mόναχο προς Αθήνα και οτι πλήρωσαν απ την τσέπη τους για να έρθουν. Ακόμα πιο αξιοσημείωτο το γεγονός πως ο Rivera μας το εκμυστηρεύτηκε με απολογητικό ύφος και την δήλωση πως θα ερχόταν και με τα πόδια για να παίξει live. Respect.
Ευάγγελος Παπαϊάκος
