Η τρίτη μέρα του φετινού Horns Up Festival μας βρίσκει για άλλη μια βραδιά -εκτάκτως- στη Σουίτα, καθώς η προγραμματισμένη εκδρομή ένεκα κακών καιρικών συνθηκών δεν πραγματοποιήθηκε. Κρίμα μεν, αλλά δεν νομίζω κανείς να έμεινε παραπονεμένος, απ’ όλα είχε πάλι ο μπαχτσες.
Πρώτοι στη σκηνή ανεβαίνουν οι Acid Sun, ένα Sludge/stoner τοπικό γκρουπ, το οποίο μας απασχόλησε για κάτι λιγότερο από μισή ώρα. Μαζί με κάποια δικά τους, ακούσαμε διασκευές από Cavity (Supercollider), Eyehategod (Blank), καθώς και Iron Monkey (House Anxiety). Ήταν η πρώτη φορά που πέτυχα λαιβ τη συγκεκριμένη μπάντα και μπορώ να πω πως οι εντυπώσεις μου είναι θετικότατες. Ήταν το μόνο γκρουπ που αντιπροσώπευσε το συγκεκριμένο είδος στο φετινό φεστιβαλ και πιστεύω πως όλοι οι παρευρισκομένοι (λίγοι προφανώς, 6 η ώρα το απόγευμα να πάει έλληνας οπαδός σε λαιβ και μάλιστα ξεσούρωτος; ντροπή.) Και εις ανώτερα, παλικάρια!
Δεύτεροι έρχονται οι επίσης τρικαλινοί Daffodil, ένα goth rock/metal σχήμα με εμφανείς επιρροές από φινλανδικό μεγαθήριο. Ανάμεσα στα δικά τους κομμάτια, ερμήνευσαν και μια διασκευή του “Say Just Words” των Paradise Lost. Σίγουρα η εμφάνισή τους αυτή ήταν καλύτερη από προηγούμενες που έχω πετύχει ανα τα χρόνια. Αυτό όμως που θέλω να επισημάνω είναι πως καθώς η μπάντα αυτή εξελίσσεται ραγδαία και έχει ήδη ένα κοινό και στο εξωτερικό, θα έπρεπε να βγάλει τις παρωπίδες που έχει φορέσει, γιατί είναι φοβεροί μουσικοί και είναι κρίμα να πατάνε πάνω σε “κληρονομιές” άλλων. Σαν σχήμα έχουν πολλές ικανότητες και μπορούν να δημιουργήσουν έναν δικό τους ήχο που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν.
Ακολούθησαν οι Reflection, παλιά καραβάνα, από το 1992. Ο ήχος τους κυμαίνεται σε κλασσικό heavy και epic metal των 80’s. Αυτό που βγήκε παραέξω μου άρεσε, η μουσική ήταν κάτι που θα με κάνει να τους τσεκάρω μόλις γυρίσω σπίτι, αλλά λίγο η ώρα, λίγο η ζέστη, λίγο η κούραση του τριημέρου, νιώθω πως η εμφάνισή τους δεν ήταν κάτι που μου τράβηξε και ιδιαίτερα την προσοχή. Παρόλα αυτά, μιλάμε για ένα τίμιο γκρουπ.
Το “Secret Band” της βραδιάς, ήταν όπως είχε ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα οι Zemial. Kαταρχάς, λυπάμαι που δεν είχα μπεί στον κόπο η μουλάρα να ακούσω νωρίτερα. Έπαθα την πλακάρα μου. Φοβερή εμφάνιση, φοβερό σετ, φοβερή ατμόσφαιρα. Ένας ντραμερ – vocalist που μας πήρε τα βρακιά και δικαίως συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στους καλύτερους σε μια πρόσφατη λίστα παγκοσμιώς. Αυτό που μου ξίνισε λίγο (και τους το επισήμανα αμέσως μετά το τέλος της βραδιας) είναι πως οπτικά δεν κόλλησαν, καθώς ο μπασίστας ήταν ντυμένος αλά Batushka, με χιτώνες, κουκούλες κλπ, ενώ ο κιθαρίστας απλά άραζε casually ντυμένος. Ή όλοι ή κανείς, κατ’ εμέ. Πήραν όμως το βραβείο για την καλύτερη εμφάνιση της φετινής διοργάνωσης, δικαίως.
Τώρα στα δικά μας. Speed Metal αλητείες από τους λαρισαίους Murder Angels. Πέμπτη φορά που βλέπω την εν λόγω μπάντα λαιβ και εννοείται οι πιθανότητες να απογοητευτώ παραείναι μηδαμινές. Έχοντας στην πλάτη τους ένα full length και το πιο πρόσφατο ΕΡ τους “The Spell”, δεν άφησαν τίποτα όρθιο μέσα στη Σουίτα. Για μένα αυτή τη στιγμή είναι η καλύτερη μπάντα στα underground δεδομένα, έχοντας ανεβάσει τόσο πολύ τον πήχη που δυσκολεύμαι να φανταστώ ποιο μπορεί να είναι το επόμενό τους βήμα.
Η “τελετή λήξης” του fest, ήταν μια unplugged εμφάνιση ενός εκ των πιο αγαπητών σχημάτων στα Τρίκαλα, των Dark Nightmare. Μετά την καταιγιστική εμφάνιση των Murder Angels, επανέφεραν ένα ήρεμο κλίμα στο μαγαζί. Να πω την αλήθεια, εννοείται πως απόλαυσα την εμφάνιση αυτή 100%, αλλά με συνεπήρε ένα αίσθημα χαρμολύπης, γνωρίζοντας πως το τρίτο Horns Up Festival αποτελεί παρελθόν. Post-festival depression που λέμε και στη Βλαχάβα. Ε, δεν ξέρω. Με το καλό και του χρόνου λοιπόν.
