Παρασκευή 23 Φλεβάρη και βρέθηκα στο Death Disco για να παρακολουθήσω ακόμα ένα live, από τα εκατοντάδες που έχουν πραγματοποιηθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια από τον ευρύτερο heavy/stoner/psychedelic rock χώρο.
Το εντυπωσιακό σερί λοιπόν κρατάει μια χαρά και αυτή τη φορά στο ιδανικό για τέτοιου μεγέθους μπάντες stage στο Ψυρρή, είχε ως πρωταγωνιστές τους Γερμανούς Kalamata (σύμφωνα με τους ίδιους απέκτησαν το όνομα τους από τις ξακουστές ελιές της περιοχής, ας το πιστέψουμε…) συνεπικουρούμενους από 2 νέες ελληνικές μπάντες, τους Under The Sun και Deathcrop Valley.
Γύρω στις 9.30 οι Under The Sun ανεβαίνουν στη σκηνή και με πολύ κέφι και καλούτσικο ήχο επιδίδονται σε όμορφο, ριφάτο και γκρουβάτο heavy rock. Τους έβλεπα και τους άκουγα για πρώτη φορά και νομίζω ότι σε γενικές γραμμές τα πήγαν πολύ καλά, άλλη μια απόδειξη για το πόσο καλά τα πάει η Ελλάδα σε αυτό τον ήχο. Αν ψαχτούν λίγο παραπάνω συνθετικά ώστε να προσεγγίσουν κάτι πιο προσωπικό σε στυλ, τότε έχουν μπόλικο μέλλον μπροστά τους. Δεν ανησυχώ, νέα μπάντα είναι και αρκούντως ορεξάτη!
Πάνω-κάτω τα ίδια ισχύουν και για τους Deathcrop Valley που επίσης άκουγα και έβλεπα για πρώτη φορά. Πιο bluesy και πιο ψυχεδελικοί κάπως στον ήχο τους, τολμώ να πω ότι μου άρεσαν λίγο περισσότερο από τους Under The Sun, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπικό κριτήριο. Εξίσου καλή και κεφάτη εμφάνιση, προβαρισμένη μπάντα αποτελούμενη από καλούς παίχτες.
Η βραδιά όμως ανήκε στο γερμανικό trio των Kalamata, οι οποίοι πραγματοποιώντας ένα μίνι ελληνικό tour με αφορμή τη κυκλοφορία του τελευταίου τους άλμπουμ “Disruption”, σίγουρα θα ήταν πλήρως ικανοποιημένοι που εμφανίστηκαν σε ένα σχεδόν κατάμεστο Death Disco, απόδειξη ότι κάνουν γκελ στο ελληνικό κοινό.
Με σύμμαχο ένα πολύ καλό ήχο και με μπόλικο κέφι, παρουσίασαν άψογα το instrumental ριφάτο και με μπόλικη ψυχεδέλεια heavy/space rock τους, βασισμένο στη μεγάλη των Colour Haze γερμανική σχολή (και όχι μόνο). Πολύ καλή εμφάνιση που διήρκεσε γύρω στα 70 λεπτά συνολικά, ωραίες συνθέσεις, ο απαραίτητος προτζέκτορας από πίσω να παρουσιάζει αναλόγου αισθητικής εικόνες, όλα καλά και ανθηρά λοιπόν με μόνη ένσταση ότι λίγο-πολύ έχουμε ακούσει και ξανακούσει πολλές παρόμοιες μπάντες και συνθέσεις τα τελευταία αρκετά χρόνια, οπότε έλειπε κάπως το στοιχείο της έκπληξης και της κάποιας πιο έντονης προσωπικότητας.
Φυσικά οι Kalamata είναι και αυτοί νέα μπάντα και είναι στο χέρι τους να πάνε το πράγμα παραπέρα, από την άλλη όμως αυτό μου προκαλεί και έναν γενικότερο προβληματισμό, για το αν η ευρύτερη αυτή σκηνή φτάνει σε έναν κορεσμό ηχητικά που δε θα είναι και παράλογος, αν αναλογιστούμε το πόσα χρόνια βρίσκεται –δικαίως- στο προσκήνιο…
Σε κάθε περίπτωση παρακολουθήσαμε ακόμα ένα πολύ καλό live του χώρου, οπότε οι όποιες γκρίνιες περιττεύουν και προσωπικά δε χαλιέμαι καθόλου να ξαναδώ ζωντανά και τις τρεις μπάντες!
