Up The Hammers Festival XVI, Day I @Gagarin 10.06.2022
Spitfire, White Tower, Sacral Rage, Skyclad, Dexter Ward, Zemial, Atlantean Kodex, Mirror
White Tower
Οι White Tower είναι μία μπάντα που με το ντεμπούτο τους πριν λίγο καιρό έκαναν δυναμική είσοδο στην ζωή μας και η αλήθεια είναι όχι άδικα. Πολύ ωραίο υλικό με τα ιδιαίτερα ala–UDO φωνητικά ήταν ότι πρέπει για να ξεκινήσει το αγαπημένο UP THE HAMMERS που τόσο πολύ έλειψε. Αν πρέπει να παραθέσω κάτι ως «χρήζει βελτίωσης» ήταν η σκηνική παρουσία και αυτό γιατί θα τους ήθελα λίγο πιο κινητικούς. Είσαι εικοσάχρονος καυλιάρης cult–άκιας μεταλλας επι σκηνής, παίζεις το τίμιο αρχιδάτο σου metal, δειξ’ το μας όπως πρέπει να μας αρρωστήσεις χειρότερα!!! Περιμένω να τους ξαναδώ.
Mirror
Επόμενοι οι Κύπριοι Mirror. Την πρώτη φορά που τους είχα δει δεν είχα ενθουσιαστεί αλλά ήταν πολλά χρόνια πίσω. Ο φετινός τους, εξαιρετικός δίσκος «The Day Bastard Leaders Die» με έκανε να θέλω με προσμονή να ακούσω το υλικό Live και λοιπόν οι τύποι γάμησαν. Με πολύ καλό ήχο και εξαιρετική απόδοση η μπάντα παρουσίασε ένα δυνατό show και η αλήθεια είναι πως όταν το set τους τελείωσε δεν κατάλαβα για πότε πέρασε η ώρα. Καθ’ όλα άξιοι!
Dexter Ward
Μία γρήγορη επίσκεψη στο μπαρ για την πρώτη μπυρίτσα και επιστροφή για τους αγαπημένους Dexter Ward. H αλήθεια είναι ότι έπαθα ένα σοκ καθώς χωρίς να έχω ακούσει κάτι είδα πως απουσίαζε από το μικρόφωνο ο Μαρκ και στην θέση του βρισκόταν ο Βαγγέλης των Valor. Δεν ξέρω αν συνέβη κάτι έκτακτο ή η αλλαγή είναι μόνιμη αλλά αυτό δεν επηρέασε την μπάντα να παρουσιάσει τα κομμάτια της όπως πρέπει παρόλο που ο Βαγγέλης έπρεπε να κοιτάει κάποιες σημειώσεις για τους στίχους, του βγάζω το καπέλο γιατί είναι και επαγγελματίας, είναι και φωνάρα. Θεωρώ πως πρόκειται για μία μπάντα που θα έπρεπε να λαμβάνει μεγαλύτερη αναγνώριση.
Spitfire
Οι Spitfire αποτελούν ζωντανή ιστορία για το εγχώριο heavy/power metal. Το “First Attack” συγκαταλέγεται στους καλύτερους δίσκους, ανεξάρτητα από είδος. Το συγκρότημα όμως δεν εμφανίστηκε με διάθεση παρελθοντολαγνείας, καθώς έχει καινούργιο δίσκο στις αποσκευές του, το πολύ καλό “Denial to Fall“. Ακούστηκαν όπως αναμενόταν πολλά τραγούδια και από το νέο δίσκο αλλά η αλήθεια είναι πως στο παλιότερο υλικό ο κόσμος έδειχνε να το απολαμβάνει περισσότερο. Λογικό από τη μία, καθώς κάποιοι κυριολεκτικά μεγάλωσαν με τα τραγούδια αυτά. Η φωνή του Τάσου πάντως ακουγόταν ταιριαστή σε όλα τα κομμάτια και φαίνεται να δίνει έναν αέρα ανανέωσης στο συγκρότημα.
Sacral Rage
Mετά τους Dexter Ward, σειρά είχαν οι υπερηχητικοί Sacral Rage. Τους θεωρώ κορυφαία πάντα του ήχου τους και της γενιάς τους και ο τελευταίος τους δίσκος “Beyond Celestial Echoes”, είναι κόσμημα για το heavy/speed metal. Δεν είναι η πρώτη φορά που τους παρακολουθώ ζωντανά και γνώριζα ότι θα αποδώσουν εξαιρετικά τα τραγούδια από τους δύο δίσκους τους. Δεν είναι ότι πιο εύκολο να αποτυπωθεί ζωντανά το απαιτητικό τους παίξιμο στα όργανα, όπως και τα φωνητικά. Οι Sacral Rage όχι μόνο το καταφέρνουν αλλά προσδίδουν και το κάτι παραπάνω στις συναυλίες τους, κυρίως λόγω της θεατρικότητας του τραγουδιστή τους πάνω στη σκηνή. Εξαιρετικοί όπως πάντα και ευελπιστούμε σε νέο δίσκο μιας και πέρασαν 4 χρόνια από τον προηγούμενο.
Zemial
Oι Zemial ήρθαν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά και να αντικαταστήσουν κυριολεκτικά τελευταία στιγμή τους Ostrogoth. ‘Eνα όνομα σίγουρα παράταιρο με τον χαρακτήρα του φεστιβάλ αλλά δεν έδειχναν να λογαριάζουν από τέτοια. Aπό τα παλιότερα και ιστορικότερα σχήματα της εγχώριας σκηνής, ανέβηκαν στη σκηνή και απέδωσαν εξαιρετικά. Όλα τα λεφτά η παρουσία του Archon Vorskaath που σε μαγνήτιζε στο μέσο της σκηνής με το εξαιρετικό του παίξιμο στα τύμπανα ενώ παράλληλα τραγουδούσε. Μυστικιστική ατμόσφαιρα, παίξιμο ακριβείας από όλο το συγκρότημα και ιδανικό πάντρεμα μελωδίας και ακραίου metal, κέρδισαν όσους επέλεξαν να μείνουν στο μαγαζί και να τους απολαύσουν. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι δυσαρεστήθηκαν από την ακύρωση των Ostrogoth αλλά σίγουρα οι Zemial κατάφεραν να κερδίσουν τον κόσμο που τους παρακολούθησε.
Atlantean Kodex
Οι Atlantean Kodex έχουν φανατικό κοινό στη χώρα μας και αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι ήταν οι headliners του warm up show. Εκεί σαφώς είχαν παραπάνω ώρα στη διάθεση τους και αναλογικά περισσότερους οπαδούς τους στο κοινό. Εδώ ο χρόνος ήταν πιο περιορισμένος και το set list είχε έναν πιο best–of χαρακτήρα. Απέδειξαν πάντως και πάνω στη σκηνή ότι αποτελούν την καλύτερη epic/doom μπάντα της γενιάς τους. Υπήρχαν πολλοί οπαδοί τους ανάμεσα στο κοινό, οι οποίοι και τους αποθέωσαν δεύτερη συνεχόμενη μέρα. Πολύ σφιχτό και δυνατό παίξιμο και ακόμη και αν δεν είσαι οπαδός τους, καταλαβαίνεις ότι κάτι ξεχωριστό συμβαίνει με το συγκρότημα αυτό!
Skyclad
Οι Skyclad όταν παίζουν στην Ελλάδα, παίζουν κυριολεκτικά εντός έδρας. Πολλές οι επισκέψεις του στη χώρα μας αλλά κάθε φορά μας δίνουν και την ψυχή τους. Επίσης, είναι ένα συγκρότημα που δεν θα βαρεθείς ποτέ να το βλέπεις. Θετική αύρα, χαμόγελα, αστεία, επικοινωνία, διασκέδαση, χορός. Πόσα συγκροτήματα στα προσφέρουν όλα αυτά; Είχε ανακοινωθεί πως το setlist θα αφορούσε τα πρώτα 4 albums αλλά η αλήθεια είναι πως μοιραία, κυρίως εκεί καταλήγουν. Παίξανε όμως παρά πολύ ώρα και σίγουρα χώρεσαν παραπάνω τραγούδια. Αν δεν κάνω λάθος, μέτρησα 3! Encore και ο λόγος ήταν ότι ο κόσμος πέρναγε τόσο καλά που δεν τους άφηνε να φύγουν. Η εκτίμηση όμως παραμένει αμοιβαία και αυτοί ανταπέδωσαν την ευγνωμοσύνη του κόσμου. Η πρώτη μέρα έκλεισε κυριολεκτικά πανηγυρικά και οι Skyclad απέδειξαν γιατί βρίσκονταν στη θέση του headliner.
